-- Κυρία Παπαρήγα, μιλήσατε για παρεμπόδιση των μέτρων και ήθελα να σας ρωτήσω: Το αίτημα να σταματήσει η χώρα να πληρώνει τόκους και χρεολύσια στους πιστωτές της δε βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση;

-- Εμείς ούτε σκοτωνόμαστε μήπως δεν πληρώσει η κυβέρνηση μια δόση ούτε παλεύουμε για να είναι εντάξει στους πιστωτές της. Εμείς κατ' αρχήν αποκαλύπτουμε πού οφείλεται το χρέος, γιατί έγιναν τα δάνεια. Είναι μείζον ζήτημα αυτό.

Το να πάμε και να πούμε στην κυβέρνηση «μην πληρώνεις», θα σου απαντήσει «άμα δεν πληρώσω, θα μου κατάσχουν...» εδώ αποφάσισαν, κάνουν μέχρι κατασχέσεις χρημάτων. Αν το αποκόψουμε αυτό από τη συνολική πορεία των πραγμάτων και την πάλη για την εξουσία, θα αφήσουμε το εξής κενό. Θα βγει και θα πει η κυβέρνηση: «Με συγχωρείτε αγαπητοί μου, αλλά θα μου δεσμεύσει τα πάντα, θα γίνουν κατασχέσεις, θα μου κόψει το ΕΣΠΑ, θα μου κόψει εκείνο, θα μου κόψει το άλλο» και ένα μεγάλο μέρος του λαού, με μόνο αυτό το αίτημα έτσι όπως τίθεται, θα υποταχθεί ακόμη περισσότερο στην κυρίαρχη πολιτική.

Γι' αυτό εμείς έχουμε πει ότι η λαϊκή εξουσία καλά θα κάνει να μην πληρώσει τίποτε. Αλλά για να το κάνεις πρέπει να έχεις στα χέρια σου τις επιχειρήσεις. Να είναι κοινωνική ιδιοκτησία.

Οπως ένας που χρωστάει στην Τράπεζα θα έρθουν να του πάρουν το σπίτι. Γι' αυτό λέμε ότι θέλει μαζικό αγώνα για να μην σου κόψουν το φως, το νερό.

Οι μορφές πάλης και δράσης πρέπει να αντιστοιχούν στην ένταση των προβλημάτων.

Αλλά επιμένουμε ότι πρέπει να υπάρξει κατεύθυνση, ποια είναι η έκβαση του αγώνα και πώς. Αλλιώς είναι ένα μεμονωμένο αίτημα, το οποίο μπορεί να παγιδεύσει το Κίνημα και να το φέρει σε μεγαλύτερη ηττοπάθεια.