Σε φοιτητές και σπουδαστές μίλησε, χτες στη Νομική, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, καλώντας τους να στηρίξουν τα ψηφοδέλτια της «Λαϊκής Συσπείρωσης», αλλά και να οργανώσουν την πάλη τους ενάντια στις νέες αναδιαρθρώσεις που έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση στο χώρο της Παιδείας. Τη συγκέντρωση, που διοργάνωσαν οι Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, «άνοιξε» ο Δημήτρης Βιτάλης, μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ και υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Αττικής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση». Παίρνοντας το λόγο, η Αλέκα Παπαρήγα σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Επιτέλους οι μάσκες έπεσαν και χτες ο πρωθυπουργός παραδέχθηκε ότι η επικείμενη εκλογική αναμέτρηση για τα τοπικά όργανα του κράτους, για την περιφέρεια και για το δήμο έχουν γενικό πολιτικό χαρακτήρα. Μάλιστα, ανέδειξε ο ίδιος το δίλημμα, το τρομοκρατικό λέμε εμείς, που συνδέεται με αυτές τις εκλογές: Η θα σωθεί η Ελλάδα ή θα χρεοκοπήσει. Και κάλεσε τον ελληνικό λαό βεβαίως να ψηφίσει υπέρ της σωτηρίας της Ελλάδας και κατά της χρεοκοπίας.

Η ΝΔ δίνει το δικό της πολιτικό χαρακτήρα. Δεν τον αρνείται. Λέει, π.χ., ότι οι τοπικές εκλογές συνδέονται με την καταδίκη του μνημονίου και κάνει μάλιστα έναν ψεύτικο διαχωρισμό στις πολιτικές δυνάμεις, οι "μνημονιακές" και οι "αντιμνημονιακές", βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι το "όχι" του ΚΚΕ με το δικό της "όχι".

Το ΛΑ.Ο.Σ. λέει εδώ κρίνεται η επίλυση τοπικών ζητημάτων, κρίνεται ο θεσμός της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για τον "Καλλικράτη" λέει είναι ένας ωραίος θεσμός, αλλά και έγινε πρόωρα. Ξέρετε, τώρα είναι της μόδας. Αν δε θέλεις να ταυτιστείς πλήρως με ένα κόμμα, να βρίσκεις ένα ζήτημα τακτικής, διαχείρισης και να διαφωνείς και να μπερδεύεις τον κόσμο.

Ο χώρος του διασπασμένου πια και κατακερματισμένου ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ οπωσδήποτε αναδεικνύει τον πολιτικό χαρακτήρα της μάχης, ταυτόχρονα όμως υποβαθμίζει το συντηρητικό, αντιδραστικό θα λέγαμε, χαρακτήρα του νέου θεσμού, αναδεικνύοντας ότι, π.χ., ένας "αριστερός" δήμαρχος - αριστερός τώρα που έχει πολλές παραλλαγές - μπορεί να μετατρέψει και το θεσμό σε "αριστερό". Κάτι που βεβαίως δεν έχει επιβεβαιωθεί πουθενά.

Δεν αρκεί όμως να κρίνεις ένα ένα τα κόμματα. Πρέπει να κρίνεις τον αμοιβαίο συσχετισμό μεταξύ τους. Και αυτό είναι το κρίσιμο ζήτημα που μπαίνει μπροστά στην επικείμενη εκλογική μάχη. Τελικά, η εκλογική μάχη δεν είναι απλώς να καταγράψει τη δύναμη των κομμάτων. Αυτό είναι μία στατική αντίληψη. Η επικείμενη εκλογική μάχη θα καταγράψει αν υπάρχει κάτι το διαφορετικό προς τα εμπρός, το ελπιδοφόρο, το δυναμικό στην αλλαγή του συσχετισμού δύναμης. Πάνω όμως σε αυτή τη γραμμή. Εκεί πολιτικοποιούμε εμείς τη μάχη.

Σε ένα - δυο χρόνια, αν δεν υπάρχει αλλαγή συσχετισμού δύναμης, ή βελτίωση στο συσχετισμό, που σημαίνει πιο ισχυρό κίνημα, τα πανεπιστήμια και όλο το εκπαιδευτικό σύστημα θα είναι αγνώριστα. Θα είναι παρελθόν ακόμα και αυτά που υπάρχουν σήμερα. Λιγότερα, με μεγαλύτερη ταξική διάρθρωση, θα βγάζουν σύγχρονους αμόρφωτους και μια ελίτ εξαιρετικά ικανή να μανατζάρει.

Τώρα πήγε και η κα Διαμαντοπούλου στη Silicon Valley και έκανε ήδη ανακοινώσεις ότι αυτό είναι παιδεία, αυτό είναι έρευνα. Δηλαδή, να κάνουμε μια Silicon Valley στην Ελλάδα, όπου θα είναι οι επιχειρήσεις, θα παίρνουν τα καλύτερα μυαλά απ' τα πανεπιστήμια απευθείας, να κάνουν έρευνα και καλή έρευνα να είναι μόνο αυτή που χρησιμοποιείται από τους επιχειρηματίες.

Επομένως, λοιπόν, τα πανεπιστήμια θα παράγουν αμόρφωτους, ανθρώπους που θα χειραγωγούν και λίγους εξαιρετικά ικανούς επιστήμονες, οι οποίοι θα ερευνούν με στόχο την άμεση αποτελεσματικότητα του επιχειρηματικού κέρδους. Και, βεβαίως, δε θα έχουμε μακρόχρονη έρευνα που θα μπορεί να την αξιοποιήσει ο άνθρωπος και δε θα την πληρώνουμε μετά χρυσάφι.

Πρέπει να γίνει μια θεαματική αλλαγή του συσχετισμού δύναμης. Και παρά το γεγονός ότι σε κάθε περιοχή υπάρχουν πολλοί υποψήφιοι - γνήσιοι, "μαϊμούδες", στημένοι - όπως εδώ στην Αττική που έχουμε τρία ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ και ένα τέταρτο φιλοΠΑΣΟΚ, για να αλλάξει ο συσχετισμός θα εξαρτηθεί από το εξής: Να βάλουμε στη μια πλευρά το άθροισμα ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. μαζί, αφού είναι ο ενδιάμεσος, ο προξενητής της συναίνεσης των δύο - βρήκαν πολύ έγκυρο προξενητή, αλλά ανάλογα με το τι προξενεύεις είναι και ο προξενητής. Και η άλλη πλευρά είναι τα ψηφοδέλτια της "Λαϊκής Συσπείρωσης" που στηρίζει το ΚΚΕ.

Θα μου πείτε "είστε εγωιστές", αλλά αυτό θα θεωρηθεί πραγματική αλλαγή του συσχετισμού δύναμης. Και μακάρι να γίνει τέτοια και θα δείτε ποιο θα είναι το κλίμα στις 8 και στις 15 Νοέμβρη.

Ποιο ήταν το κλίμα του 2009; Πρώτον: Αυτοδύναμη κυβέρνηση. Δεύτερον: Οι δυνάμεις της ΕΕ διατηρούν την πλειοψηφία στο λαό, ως άθροισμα, και ότι το ΚΚΕ δεν εισέπραξε τη λαϊκή δυσαρέσκεια και αντίθετα έχασε κάτι. Αυτό ήταν το κλίμα. Αν τώρα έχουμε ένα διαφορετικό κλίμα, τι θα γίνει; Το λιγότερο προβληματισμός, φόβος, δισταγμός. Αλλά θα έχει δυναμική.

Ο φόβος τους ότι δεν μπορούν πια να ελέγχουν και να έχουν σταθερή τη δικομματική εναλλαγή υπάρχει και τώρα. Για κοιτάξτε, λίγες μέρες πριν τις εκλογές η κα Μπακογιάννη αναγγέλλει κόμμα. Και τώρα λέει "δεν με νοιάζει να είναι μεγάλο κόμμα. Με νοιάζει να στηρίξει μια κυβέρνηση συνεργασίας. Θα συνεργαστώ με τον καθένα που θέλει να σώσει την Ελλάδα", δηλαδή το κεφάλαιο στην Ελλάδα. Πάει και ο αντιΠΑΣΟΚικός δογματισμός του κ. Μητσοτάκη, της κας Ντόρας και άλλων.

Ο Καρατζαφέρης, τη μια λέει "να πάω με τη ΝΔ". Πρότεινε παντού να κατέβουν μαζί. Την άλλη λέει "να πάω με το ΠΑΣΟΚ", και σου λέει μετά ότι πρέπει να υπάρχει συναίνεση και να βοηθήσει σε αυτό τον τομέα.

Δείτε τα ψηφοδέλτια που υπάρχουν. Του κ. Δημαρά. Τον στηρίζουν ισχυρά εκδοτικά συγκροτήματα, ένα μεγάλο μέρος του ΠΑΣΟΚ και δε λέει τίποτα. Λέει "έχω κάνει μια κριτική στο ΠΑΣΟΚ, ψήφισα λευκό στο μνημόνιο". Και όλους τους νόμους που προηγήθηκαν του μνημονίου και είναι μέσα στο μνημόνιο τους ψήφισε. Το λέει, "εγώ ΠΑΣΟΚ είμαι", κατά καιρούς μπαίνει και βγαίνει. Και ο άλλος, ο κ. Μητρόπουλος, μπαινοβγαίνει στο ΠΑΣΟΚ. Θα πει κανείς, είναι κακό να φύγεις από ένα κόμμα; Αν φύγεις προς τα αριστερά και προοδευτικά καλό είναι. Αλλά να μπαινοβγαίνεις, τι δείχνει αυτό; Αντικειμενικά είναι ζημιά και τυχοδιωκτισμός.

Εμείς είμαστε αισιόδοξοι γι' αυτή τη μάχη. Πιστεύουμε ότι δε θα πάει χαμένη η εμπειρία του λαού και δε θέλουμε μέχρι την κάλπη να πάει καμία ψήφος χαμένη. Και, κυρίως, να πάει στα δύο κόμματα, αλλά ούτε και να χαθεί στα αναχώματα. Και πολύ περισσότερο σε αυτό το σύνθημα που ακούγεται υπέρ της αποχής και απευθύνεται στους νέους. Αποχή σημαίνει ανοχή σε ό,τι υπάρχει σήμερα.

Η αποχή είναι δώρο σήμερα για το σύστημα. Οταν το σύστημα δεν μπορεί να σε έχει μαζί του, τότε σε θέλει ουδέτερο. Η ουδετερότητα είναι ζημιά, γιατί υποκρύπτει, εμποδίζει να εμφανιστεί ο πραγματικός συσχετισμός δύναμης. Και το λέω γι' αυτούς που σκέφτονται ριζοσπαστικά και που θεωρούν ότι η αποχή είναι ριζοσπαστική».