Στις αρχές Μαρτίου θα υποβάλει η κυβέρνηση την αίτησή της στα κοινοτικά όργανα για την ένταξη στην ΟΝΕ. Ελπίζει ότι μέχρι τότε θα έχει φέρει και το δείκτη του πληθωρισμού στο ύψος που ορίζεται από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ για την ΟΝΕ. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία για τον πληθωρισμό στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο πληθωρισμός στην Ελλάδα θα πρέπει να είναι στα επίπεδα του 2%, ίσως και λίγο χαμηλότερα. Αν όμως λάβουμε υπόψη ότι σήμερα βρίσκεται στο ύψος του 2,7%, αυτομάτως τίθεται το ερώτημα: Πώς θα μειωθεί κατά 0,7% μέσα σε τρεις μήνες, όταν μάλιστα το Δεκέμβρη όλοι περιμένουν ότι θα υπάρξει και νέα μικρή άνοδος;

Η κυβέρνηση που παρακολουθεί με αγωνία την πορεία του πληθωρισμού, υπολογίζει ότι έχει στα χέρια της ένα όπλο το οποίο θα χρησιμοποιήσει την «τελευταία στιγμή» αν διαπιστώσει ότι τα άλλα μέσα δεν αποδίδουν. Υπολογίζει λοιπόν στη μείωση κάποιων ειδικών φόρων, είτε στη μείωση κάποιων τιμολογίων που επηρεάζουν τον δείκτη του τιμάριθμου. Πρόσφατα όμως διαπίστωσε ότι αυτή η σκέψη δε βρίσκει σύμφωνους τους «εταίρους» της στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Σύμφωνα με πληροφορίες οι εκπρόσωποι της Κομισιόν και της πανίσχυρης Νομισματικής Επιτροπής διαμήνυσαν στην κυβέρνηση ότι τέτοιου είδους μέτρα αλλοιώνουν την πραγματική εικόνα της οικονομίας αφού συνιστούν κρατικό παρεμβατισμό και ο παρεμβατισμός απαγορεύεται από τις αρχές της ΟΝΕ. Προειδοποίησαν μάλιστα ότι αν η κυβέρνηση επιμείνει στη χρήση τέτοιων «αντιπληθωριστικών μέτρων» τότε η κρίση τους για την ελληνική αίτηση θα γίνει «αυστηρότερη». Επειδή μάλιστα η επίτευξη του στόχου για τον πληθωρισμό αναμένεται να είναι οριακή, η προειδοποίηση αυτή υποδηλώνει την πρόθεση των «εταίρων» να μην κάνουν «σκόντο» στην περίπτωση που ο πληθωρισμός απέχει ελάχιστα από το σχετικό κριτήριο.

Μπροστά σ' αυτή τη νέα εξέλιξη το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης μελετά όλα τα εναλλακτικά σενάρια. Τι όμως απομένει αν αποκλειστεί η μείωση (έστω και πρόσκαιρα) των φόρων;

Η απάντηση είναι: η ακόμη μεγαλύτερη μείωση της ζήτησης και η μείωση των τιμών. Στη δεύτερη περίπτωση η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει τους μεγαλοβιομήχανους και τους μεγαλέμπορους να μειώσουν κάπως τα υπερκέρδη τους για να συμβάλλουν έτσι στη συγκράτηση του πληθωρισμού. Οι επιχειρηματίες όμως προχώρησαν σε μεγάλες αυξήσεις των τιμών, ενώ σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, τα κέρδη τους έφθασαν σε ύψη ρεκόρ. Ακόμη οι ίδιοι υπολογίζουν ότι η επόμενη χρονιά θα είναι χρονιά μεγαλύτερων κερδών. Πρόσφατη, ήταν τέλος η ομολογία της ηγεσίας του υπουργείου Ανάπτυξης, με αφορμή τις τιμές στη Χριστουγεννιάτικη αγορά, ότι οι επιχειρηματίες δεν τήρησαν τις «συμφωνίες κυρίων» αυξάνοντας τις τιμές σε υπερβολικά ύψη.

Αυτό λοιπόν που απομένει στην κυβέρνηση είναι η νέα μείωση της ζήτησης, δηλαδή η ακόμη μεγαλύτερη μείωση της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών στρωμάτων. Αυτό θα αποτυπωθεί στην εισοδηματική πολιτική στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας. Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες θα είναι τελικά αυτοί που θα κληθούν να σηκώσουν και τα νέα βάρη για την τελική ένταξη στην ΟΝΕ, ενώ γνωρίζουν ότι και μετά την ένταξη τα βάρη αυτά όχι μόνο δε θα λιγοστέψουν, αντίθετα θα αυξηθούν για τις ανάγκες της «σταθερότητας».

Στα παραπάνω προβλήματα του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης πρέπει να προσθέσουμε και το πρόβλημα των επιτοκίων αφού παράλληλα με την προσπάθεια για την πτώση του πληθωρισμού πρέπει να προχωράει και η μείωση των επιτοκίων. Ομως η μείωση των επιτοκίων λειτουργεί αντικειμενικά προς την αντίθετη κατεύθυνση δηλαδή την αύξηση της ρευστότητας και την αύξηση της ζήτησης. Ενας δύσκολος γρίφος για τη λύση του οποίου όμως η κυβέρνηση σκέφτεται να στρέψει τα πυρά της πολιτική της και πάλι κατά των εργαζομένων.