Σφετεριστές των λαϊκών αγώνων | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Σφετεριστές των λαϊκών αγώνων

Μόλις είχε καταρρεύσει η χούντα και άρχισαν να προβάλλουν, σαν τα σαλιγκάρια μετά την μπόρα, μερικοί κίβδηλοι, παλιο και νεο-«αντιστασιακοί», υποκαθιστώντας τους πραγματικούς αγωνιστές.

Ερποντας και γλείφοντας αναρριχήθηκαν σε θέσεις, αξιοποίησαν ανύπαρκτες περγαμηνές, παραμέρισαν ανθρώπους, ανακήρυξαν εαυτούς τιμητές των πάντων.

Αυτοί οι ανύπαρκτοι, οι απόντες, οι παρατρεχάμενοι σε κομματικά εξουσιαστικά κέντρα, οι ουτιδανοί, οι κινούμενοι επ' «ανταλλάγματι», οι βλάσφημοι.

Αυτοανακηρύσσονται, τώρα, στο όνομα λαθών του παρελθόντος, «αθώοι» Ροβεσπιέροι και τιμητές των πάντων, με το αζημίωτο. Εκφραστές της έσχατης πολιτιστικής υποκουλτούρας, στεγαζόμενοι κάτω από καινούρια λάβαρα συναλλαγής.

Τους έβλεπα, λέει ένας παλιός ηρωικός αγωνιστής του ΕΛΑΣ, και δεν πίστευα τα μάτια μου. Μπροστά σ' αυτά τα νεόκοπα «θεριά» τους ασφυοκάμπτες των τριγωνικών ανταλλαγών και των συμφερόντων θυμήθηκα: «Ου ρίπτουσι τα άγια τοις κυσίν και τους αδάμαντας εις τους χοίρους». Δεν είχε προλάβει να καταρρεύσει η χούντα, συνεχίζει, και αυτοί οι δόλιοι, όλων των καιρών, είχαν πάρει παραμάσχαλα επαναστατικές εκδόσεις, φωτογραφίες ηρώων και τα περιέφεραν, σε υποκατάσταση της δικής τους απουσίας.

Δεν έλειπαν, ανάμεσα σ' αυτούς τους φαμφαρόνους και εκείνοι που σε καιρούς λαϊκού ξεσηκωμού είχαν παρεισφρήσει, χωρίς ιδεολογική πυξίδα, όραμα, έρμα και πίστη για να παρασυρθούν στην πολιτική ανυπαρξία με την πρώτη φουρτούνα να καταλάβουν ύπατα αξιώματα, όπως έδειξε η στάση ορισμένων «σοσιαλιστών» ηγετών της ΕΥΡΩ-σύναξης.

«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι» αντάμα, αυτοί, που φορώντας την προβιά του εκσυγχρονισμού και της υποταγής σε ξένα και εγχώρια κελεύσματα, ξεδιπλώνουν παντιέρες αντικομμουνισμού, και «συσκευασίες» αντιλαϊκών μέτρων.

Είναι και όσοι δεν έμειναν, τουλάχιστον στη γωνιά της αδράνειας, αφού τους είχε «τελειώσει το λαδάκι». Και, ανάμεσά τους και οι ελάχιστοι έστω, μασκοφόροι σπιούνοι του χιτλερισμού που έβαλαν το προσωπείο της αθωότητας.

Τέτοια φαινόμενα, παρουσιάστηκαν και στη γαλλική επανάσταση και σ' όλους τους μεγάλους ξεσηκωμούς. Και γι' αυτά τα φαινόμενα ο γέρος του Μωριά έσερνε τη φωνή: «Φωτιά και τσεκούρι στους προσκυνημένους».

Του
Γιώργου Κ. ΤΣΑΠΟΓΑ