ΚΑΤΙ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ: «Στον διεθνή χώρο κινήθηκε με αποφασιστικό τρόπο για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της χώρας (...) στο εσωτερικό οργάνωσε συστηματικά τις έρευνες για την εξάρθρωση των τρομοκρατικών ομάδων (...) δικαιούμαστε να ελπίζουμε ότι οι θυσίες και οι στερήσεις που καλείται να υποστεί ο ελληνικός λαός θα φέρουν ένα καλύτερο αύριο» (από το κύριο άρθρο στα «ΝΕΑ»).

Η «ΑΛΛΗ» ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ: «Αν και το Μέγαρο Μαξίμου διαψεύδει ότι υπάρχει επικοινωνιακή σκοπιμότητα ως προς τη σύμπτωση των δύο γεγονότων ωστόσο κυβερνητικές πηγές παραδέχονταν ότι οι "εξελίξεις" στο μέτωπο της τρομοκρατίας θα δώσουν "ανάσα" στην κυβέρνηση κυρίως ως προς το ζήτημα της "άλλης" ανασφάλειας που επικρατεί στην κοινωνία» (το θέμα στην «ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ»).

ΤΟ «ΕΘΝΙΚΟ» ΣΧΕΔΙΟ: «Ο σχηματισμός μιας πολυκομματικής κυβερνήσεως, με αναλογική και - προπαντός - αξιοκρατική συμμετοχή (...) θα λειτουργούσε θετικότατα στο σημερινό φρόνημα των πολιτών. Θα αποτελούσε για τους πληττόμενους από τα σκληρά μέτρα επιβεβαίωση της κρισιμότητας του προβλήματος, απόδειξη πολιτικής υπευθυνότητος, αλλά και μια πρόσθετη εγγύηση ότι οι λαϊκές θυσίες αφενός θα επιμερισθούν δικαιότερα και αφετέρου θα αξιοποιηθούν υπέρ της χώρας και υπεράνω κομματικών σκοπιμοτήτων» (από άρθρο στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»).

ΟΙ ΠΑΝΤΑ ΠΡΟΘΥΜΟΙ: «Ανάλογα με (...) την ωριμότητα της ριζοσπαστικής αριστεράς, δηλαδή ανάλογα με την ικανότητά της να υπερβεί την αντανακλαστική αντιπολίτευση και την παλινδρόμηση σε ευρωφοβικά σύνδρομα η αρχόμενη πολιτική κρίση μπορεί να αποδειχθεί εφαλτήριο για προοδευτικές εξελίξεις» (από το κύριο άρθρο στην «ΑΥΓΗ»).

ΚΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ: «Στόχος όλων είναι να διαμορφωθεί ένα κλίμα συναίνεσης και υποταγής του λαού απέναντι στα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα, στρατηγικού και μόνιμου χαρακτήρα, που ήδη προωθούνται και σε εκείνα που δρομολογούνται για το επόμενο διάστημα (...) υπογραμμίζουν ότι εκείνο που έχει κομβική σημασία είναι να επιτευχθεί η μέγιστη λαϊκή συναίνεση, να μην ακούγεται δηλαδή "κιχ" (...) η νικηφόρα λαϊκή αντεπίθεση εξαρτάται από το κατά πόσον η πάλη και τα αιτήματα θα φθάνουν μέχρι την άκρη του δρόμου. Θα βάζουν δηλαδή επί τάπητος το θέμα της εξουσίας. Θα διεκδικούν την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων και την κατάκτησή της από την εργατική τάξη και τους συμμάχους της, τη λαϊκή εξουσία και οικονομία, το σοσιαλισμό» (από άρθρο στον «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ»).