Για εντατικοποίηση των προσπαθειών της ελληνικής κυβέρνησης με διακηρυγμένο στόχο την πλήρη ενσωμάτωση ολόκληρης της Ευρώπης στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς της ΕΕ και του ΝΑΤΟ δεσμεύτηκε ο Ελληνας αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών και προεδρεύων του ΟΑΣΕ σε ομιλία του στη Βιέννη, στην ειδική πανηγυρική εκδήλωση του Οργανισμού για την «20ή επέτειο της πτώσης του Τείχους του Βερολίνου».

Ο αναπληρωτής υπουργός μίλησε για προσπάθειες που πρέπει να καταβληθούν για να προκύψει «μια ενωμένη Ευρώπη, οικοδομημένη στην αδιαίρετη ασφάλεια και συνεργασία». Επισήμανε ακόμη ότι η ελληνική Προεδρία στον ΟΑΣΕ έχει ξεκινήσει ένα διάλογο για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ασφάλειας, τη «Διαδικασία της Κέρκυρας», για να εξετάσει όλες τις πτυχές της, με στόχο «να ανανεωθούν οι δεσμεύσεις για μια αδιαίρετη, ευρεία ασφάλεια και συνεργασία και την οικοδόμηση νέας πολιτικής θέλησης, για την επίτευξη ασφάλειας σε ολόκληρη την ήπειρο».

Είναι φανερό ότι η ελληνική κυβέρνηση και συνολικά η ΕΕ βλέπουν την «ασφάλεια» στην Ευρώπη μέσα από την ισχυροποίηση των ιμπεριαλιστικών δομών και την επέκτασή τους στις χώρες εκείνες που γνώρισαν το σοσιαλισμό και τα επιτεύγματά του. Σ' αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση, μιλώντας για το Τείχος, ο Δ. Δρούτσας αναμάσησε την επιχειρηματολογία των ιμπεριαλιστών σημειώνοντας ότι «οι ευρωπαϊκοί λαοί έχουν συνειδητοποιήσει, μετά το 1989, την ευθύνη που έχουν να μην επιτρέψουν ποτέ πια να υψωθεί ένα τείχος που θα μπορεί να τους χωρίσει».

Παρουσιάζοντας μάλιστα την Ιστορία με το κεφάλι προς τα κάτω, σημείωσε ότι η 9η Νοέμβρη 1989, μέρα πτώσης του Τείχους του Βερολίνου, «σηματοδότησε το τέλος μιας εποχής δυσπιστίας και διαιρέσεων, ενώ άνοιξε το δρόμο της συνεργασίας με στόχο την οικοδόμηση μιας ειρηνικής, ασφαλούς και σταθερής Ευρώπης».

Είναι προφανές ότι ο Ελληνας υπουργός δεν προσπαθεί μόνο να αντιστρέψει την πραγματικότητα για το ποιος σήκωσε το Τείχος και ποιος επιδίωκε τη διαίρεση για να διασφαλίσει την καπιταλιστική κυριαρχία στις χώρες της Ευρώπης μετά το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αλλά, επιπλέον, επιχειρεί να διαγράψει από τη συνείδηση εκατομμυρίων ανθρώπων τόσο τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού, όσο και την άθλια κατάσταση στην οποία κατρακυλούν συνολικά τα εργασιακά και άλλα δικαιώματα των λαών της Ευρώπης μετά τις ανατροπές της περιόδου '89 - '90.