Πασίγνωστη η φωτογραφία. Τραβήχτηκε στην πορτογαλική κτήση της νήσου των Αζορών, παραμονές της εισβολής στο Ιράκ. Παρόντες σε εκείνη τη συνάντηση, όπου επικυρώθηκε η απόφαση για το μαζικό έγκλημα κατά του ιρακινού λαού, ήταν ο Μπους και οι «πρόθυμοι» σύμμαχοί του. Ηταν εκεί ο Μπλερ, ο Αθνάρ και φυσικά ο Μπαρόζο, ως πρωθυπουργός τότε της Πορτογαλίας και «αμφιτρύωνας» της συνάντησης.

Για εκείνη την «προθυμία» του να ταχθεί με τη θηριωδία, ο Μπαρόζο εισέπραξε λίγο αργότερα το αντιμίσθιο: Εγινε πρόεδρος της Κομισιόν. Αλλωστε τα συνηθίζουν κάτι τέτοια στη «δημοκρατική» και «φιλειρηνική» ΕΕ: Οποιος Ευρωπαίος προσφέρει τις υπηρεσίες του στον αμερικανικό ιμπεριαλισμό και αφού υπηρετήσει ευδοκίμως τη θητεία του στο πλευρό των ΗΠΑ, καλείται αμέσως μετά να υπηρετήσει και τον έτερο ιμπεριαλιστικό πόλο, την ΕΕ. Πιθανώς γιατί η ΕΕ είναι το... «αντίπαλο δέος» των ΗΠΑ.

Το ίδιο είχε συμβεί και με το «σοσιαλιστή» Σολάνα. Ο εν λόγω «κύριος» αφού σφαγίασε ως γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ τη Γιουγκοσλαβία, διορίστηκε, κατά τη διάρκεια μάλιστα των βομβαρδισμών (!), ύπατος επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ. Και ποιος δε θυμάται τη στάση της τότε ελληνικής κυβέρνησης, του ΠΑΣΟΚ, υπό τον κ. Σημίτη, με υπουργό Εξωτερικών τον κ. Παπανδρέου. Το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία, με γραμματέα τον Σολάνα και εκείνοι, στο πλαίσιο της σχετικής ψηφοφορίας που διεξήχθη στην ΕΕ, αρνήθηκαν να τον καταψηφίσουν για τη θέση του εκπροσώπου της Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Αμυνας της ΕΕ.

Τώρα η ιστορία επαναλαμβάνεται με έναν ακόμα «ανθρωπιστή» και... φίλο του κ. Καραμανλή. Τον Μπαρόζο. Που χτες οι βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑ.Ο.Σ. έσπευσαν να τον τιμήσουν, προσφέροντάς του το «χρυσό μετάλλιο» της ελληνικής Βουλής. Ανορθόγραφα πράγματα. Οπως ακριβώς τα είχε περιγράψει ο αείμνηστος Μποστ: «Ενα πλοίον ταξιδέβων με υπέροχον κερόν, εφνιδίως εξοκήλη ανοικτά των Αζορών»...