Ταμπουρωμένοι πίσω από τις πολιτικές σκοπιμότητες και τα οικονομικά συμφέροντα που υπηρετούν, τα κόμματα του «ευρωμονόδρομου» εντείνουν την κοροϊδία τους σε βάρος των εργαζομένων, τόσο για τον χαρακτήρα της οικονομικής κρίσης, όσο και για τον τρόπο που μπορεί να αντιμετωπιστεί. Η ΝΔ παραμένει γαντζωμένη στο στερεότυπο της «εισαγόμενης κρίσης», αξιοποιώντας την κινδυνολογία των ημερών προκειμένου τώρα, μέσα στην αναμπουμπούλα, να προωθήσει όσο γίνεται περισσότερο τα αντιλαϊκά μέτρα και τις αντιδραστικές πολιτικές που προβλέπονται στη Στρατηγική της Λισαβόνας. Το ΠΑΣΟΚ, που αρχικά υποστήριζε την άποψη ότι «την κρίση την προκάλεσαν οι πολιτικές της ΝΔ», τώρα φαίνεται να υιοθετεί την άποψη ότι φταίει το ...μοντέλο του «άκρατου νεοφιλελευθερισμού». Ο ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ, πιστός ουραγός κάθε σοσιαλδημοκρατικής επεξεργασίας, κινείται στη λογική του αναθέματος, πότε του «καζινοκαπιταλισμού», πότε της «κερδοσκοπίας των τραπεζών» και πότε του «οικονομικού νεοφιλελευθερισμού».

Βέβαια, ποτέ τους και κανείς, δεν έχει πει κουβέντα για τη μήτρα που γεννά την κρίση: Τις ίδιες τις σχέσεις παραγωγής, που είναι σχέσεις εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης από τους κεφαλαιοκράτες. Τις σχέσεις παραγωγής, που είναι σχέσεις υποταγής εκείνων που παράγουν τον κοινωνικό πλούτο, σε εκείνους τους λίγους που κατέχουν τα μέσα παραγωγής και τον ιδιοποιούνται. Με δυό λόγια, δεν είπαν - ούτε πρόκειται να πουν - κουβέντα για το γεγονός ότι η κρίση στον καπιταλισμό είναι αναπόφευκτη, επειδή ξεσπά ως αποτέλεσμα της όξυνσης των αντιθέσεων του ίδιου του συστήματος.

Οι κομμουνιστές έγκαιρα, πολύ πριν γίνουν ορατά τα πρώτα σημάδια της κρίσης, είχαν κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου. Είχαν προειδοποιήσει τους εργαζόμενους ότι πρόκειται για μια οικονομική καπιταλιστική κρίση που θα συνοδευτεί από τις προσπάθειες της άρχουσας τάξης και των κομμάτων της, για να μεταφερθούν οι συνέπειές της στα λαϊκά στρώματα. Αυτό ακριβώς έγινε. Και τώρα, η ΝΔ ξεδιπλώνει την αντιλαϊκή της πολιτική με ακόμα μεγαλύτερη ένταση, το ΠΑΣΟΚ που δεν διαφοροποιείται σε ζητήματα στρατηγικής, παραπέμπει στην (εκ των ΗΠΑ και των στρατηγείων των πολυεθνικών εκπορευόμενη) «πράσινη οικονομία», ο δε ΣΥΝ επιζητεί την κρατικοποίηση μιας ...τράπεζας, λες και σε συνθήκες «ελεύθερης αγοράς», μια κρατική τράπεζα θα κάνει τη διαφορά.

Το ΚΚΕ απευθύνει στους εργαζόμενους μια εντελώς διαφορετική πρόταση, καλώντας πρώτα και κύρια, να συνειδητοποιήσουν τη δύναμη που διαθέτουν αυτοί, ως οι αποκλειστικοί παραγωγοί του κοινωνικού πλούτου. Να κατανοήσουν ότι το κεφάλαιο έχει ανάγκη τους εργαζόμενους και όχι οι εργαζόμενοι το κεφάλαιο. Με αυτή ακριβώς τη λογική και γνωρίζοντας ότι οι ίδιοι όχι μόνο δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη για την κρίση, αλλά αντίθετα αποτελούν τα θύματά της, καλούνται να τσακίσουν κάθε ιδέα συμβιβασμού με την επίθεση που εξαπολύει η πλουτοκρατία και τα κόμματά της. Να αναχαιτίσουν κάθε σχέδιο μεταφοράς των συνεπειών της κρίσης στις δικές τους πλάτες. Να προβάλλουν αγωνιστικά και να διεκδικήσουν μαζικά τα ώριμα αιτήματα της εργατικής τάξης, για ουσιαστικές αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, για αποκλειστικά δημόσια και καθολική Κοινωνική Ασφάλιση, για πραγματικά Δημόσια και δωρεάν Υγεία και Παιδεία. Πάλη που εντάσσεται στη ρότα ανατροπής του καπιταλισμού, κοινωνικοποίησης της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, για να υπάρξει ανάπτυξη σε όφελος του λαού. Πρώτο βήμα, να τιμωρήσουν, στις ευρωεκλογές, τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα του «ευρωμονόδρομου», ενισχύοντας αποφασιστικά το ΚΚΕ.