«Μελαγχολία - αυτοκτονίες φέρνει η οικονομική κρίση». Κάτω από αυτόν τον τίτλο, ένα φροντιστήριο (από αυτά που συνεργάζονται με εφημερίδες) δημοσίευσε ένα θέμα έκθεσης για τις πανελλαδικές εξετάσεις, μαζί με τις οδηγίες του για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί από τους μαθητές ένα τέτοιο θέμα.

Σύμφωνα με τις υποδείξεις λοιπόν, για τις κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις της κρίσης, η έκθεση θα πρέπει να καταλήγει περίπου ως εξής: «Η φτώχεια και η εξαθλίωση ενδέχεται να συμβάλουν στην αναβίωση του νεοφασισμού και ρατσισμού ενώ εξίσου πιθανές κρίνονται οι εξεγέρσεις κατώτερων οικονομικών τάξεων». Δηλαδή, οι εξεγέρσεις είναι εξίσου «ολέθριες» αρνητικές συνέπειες της κρίσης όπως και ο νεοφασισμός! Και συνεχίζουν οι υποδείξεις των φροντιστών: «Το μεγαλύτερο όπλο και ο μεγαλύτερος πλούτος που έχουμε είναι το ηθικό μας. Κάθε κρίση προσφέρει νέες ευκαιρίες και δυνατότητες. Απαιτείται λοιπόν νέα ιεράρχηση των αξιών, εγκατάλειψη της υλιστικής θεώρησης της ζωής, αναβίωση ανθρωπιστικών ιδανικών»...

Με άλλα λόγια, το όπλο των αστέγων, των ανέργων, των πεινασμένων που θα γεννήσει η κρίση, δεν είναι οι εξεγέρσεις που είναι τόσο ολέθριες και τόσο «ανήθικες» όπως ο φασισμός, αλλά η νέα ιεράρχηση αξιών (!), ο ιδεαλισμός κι αγιαστούρα, το «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω» και το να τρώνε οι εργαζόμενοι... «θετικές σκέψεις» για να γιάνουν τις πληγές τους οι εκμεταλλευτές τους!

Θα μπορούσαμε να πούμε ένα «ουστ» στο φροντιστήριο και να ξεμπερδεύουμε. Ομως αυτή είναι η αντίληψη που φαίνεται οτι θέλουν να διαπνέει όλο και πιο πολύ το περιεχόμενο του σχολείου. Γι' αυτό και θα πρέπει να την αντιπαλέψουμε ολόπλευρα.

Σχεδόν απαρατήρητο πέρασε το τακτικό συνέδριο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Γιατρών ΙΚΑ (ΠΟΣΕΥΠΙΚΑ), που έγινε στις 24 - 25 Απρίλη του 2009 στην Αθήνα.

Εκτός του ότι οι οργανωτές του (στο ΔΣ της Ομοσπονδίας έχει την απόλυτη πλειοψηφία η ΔΑΚΕ) δεν έκαναν καμία ανακοίνωση, και ο απολογισμός όπως και οι αποφάσεις του συνεδρίου απέχουν παρασάγγας απ' τις εκρηκτικές ανάγκες του ίδιου του ΙΚΑ, των ασφαλισμένων αλλά και των ίδιων των εργαζομένων στο Ιδρυμα γιατρών. Η μοναδική εξαίρεση που θα μπορούσε να αναφερθεί είναι η υπογραφή της προκήρυξης για τη μονιμοποίηση 2.000 συμβασιούχων γιατρών απ' το 1992. Ομως, στο όνομα αυτής της εξαίρεσης έμεινε στο απυρόβλητο η αντιασφαλιστική λαίλαπα, που ισοπέδωσε δικαιώματα ασφαλισμένων, εργαζομένων και γιατρών στο Ιδρυμα. Ούτε και αυτοί οι συμβασιούχοι γιατροί δεν ικανοποιήθηκαν στο ακέραιο, γιατί μένουν ξεκρέμαστοι άλλοι 3.000 και άλλοι 900 με σύμβαση έργου.

Μετά από ένα «πράμα» προβάλλει αδήριτη η ανάγκη της καταδίκης του συνδικαλισμού της συναίνεσης και της υποταγής, όπως τόνισε η Δημοκρατική Πανεπιστημονική Κίνηση Γιατρών - Οδοντογιατρών ΙΚΑ.

Δε λέει κάτι διαφορετικό ο ΣΥΡΙΖΑ. Στην οικονομία της αγοράς αναφέρεται κι αυτός, ενώ εσχάτως η κρατικοποίηση μοιάζει να είναι η αγαπημένη του λέξη, αποσιωπώντας βεβαίως ότι οι πολιτικοί εκπρόσωποι του κεφαλαίου δεν απαρνιούνται καμία μέθοδο, μόνο που στην εφαρμογή τους όλες καταλήγουν αντικειμενικά να υπηρετούν το κεφάλαιο αφού αυτό εξουσιάζει.

Στη διακήρυξη του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), στο οποίο ανήκει και ο ΣΥΝ, διαβάζουμε: «Το Σύμφωνο Σταθερότητας πρέπει να αντικατασταθεί από ένα νέο Σύμφωνο αλληλεγγύης που θα εστιάζει στην ανάπτυξη...». Εδώ συναντώνται και με το πνεύμα του ΠΑΣΟΚ. Κι αυτό για ένα άλλο Σύμφωνο Σταθερότητας μιλάει, για να γίνουν δημόσιες επενδύσεις, ιδιαίτερα στην Πράσινη Οικονομία. Και ο ΣΥΝ μιλά για Πράσινη Οικονομία. Αλλά τι σημαίνει Σύμφωνο που θα εστιάζει στην ανάπτυξη; Χρήμα ζεστό για τις επιχειρήσεις, τα μονοπώλια. Οχι φιλολαϊκό, τέτοιο σύμφωνο σταθερότητας δεν μπορεί να υπάρξει.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ελα, όμως, που τελικά όλα τα μέτρα έχουν έναν και μόνο στόχο: Να διατηρηθούν υψηλά τα κέρδη των εταιρειών, ανεξαρτήτως της ...κινητικής κατάστασης των προϊόντων τους.

Ετσι, λοιπόν, η περικοπή των φόρων στο αυτοκίνητο καταλήγει στις τσέπες κατασκευαστών και αντιπροσωπειών, όπως και η όποιοι φορολογικοί περιορισμοί στα σπίτια θα καταλήξουν στα χέρια των εργολάβων.

Εμείς το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να πληρώνουμε κάθε μήνα στις τράπεζες για το αυτονόητο δικαίωμά μας να έχουμε μια στέγη και να μετακινούμαστε.

Για το πρόβλημα της σίτισης δεν ανησυχούμε, το έχει αναλάβει ...εργολαβικά ο Βγενόπουλος (μείωση τιμών στο γάλα και τα σχετικά)!

ΤΟ ΧΕΙ ΡΙΞΕΙ στις ...μεγάλες φράσεις ο Γιώργος Παπανδρέου, προσπαθώντας μήπως του κάτσει καμιά καλή ατάκα.

«Η δεξιά έχει ημερομηνία λήξης», είναι το τελευταίο του εφεύρημα, αναφερόμενος προφανώς στην κυβέρνηση. Με την πολιτική της «δεξιάς», όμως, τι γίνεται; Εχει ημερομηνία λήξης αυτή;

Γιατί αν κρίνουμε από τις πολιτικές θέσεις του ΠΑΣΟΚ και τις λογικές του ευρωμονόδρομου που υποστηρίζει, μάλλον η δεξιά πολιτική έχει πολύ μέλλον, όσες φορές κι αν εναλλαχθούν τα δυο κόμματα στην κυβέρνηση.

Δυστυχώς (για το ΠΑΣΟΚ), ο κόσμος έχει μυαλό και σκέφτεται. Κι όποιος το κάνει καταλήγει ότι «δεξιά πολιτική» είναι η ακρίβεια, οι πόλεμοι, οι ιδιωτικοποιήσεις, η περικοπή εργασιακών δικαιωμάτων και άλλα τέτοια...

Οχι η «ατάκα», το επικοινωνιακό προφίλ και η ικανότητα τού να μη δημιουργείς σκάνδαλα (δηλαδή να μη ...σε πιάνουν με τη μίζα στα χέρια).

Παπαγεωργίου Βασίλης

Παπαγεωργίου Βασίλης

Αυτό υποστήριξε χτες από το βήμα του διήμερου συνεδρίου για τη βιοποικιλότητα ο Τζιμ Λιπ, γενικός διευθυντής του διεθνούς WWF. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ουσιαστικά, προτείνει να αφεθεί στις δυνάμεις της αγοράς, δηλαδή στο μεγάλο κεφάλαιο, η προστασία του περιβάλλοντος και της βιοποικιλότητας του πλανήτη. Ζητάει «να βάλουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα», θέλοντας να ξεχάσουμε:

• Οτι η δραστηριότητα του μεγάλου κεφαλαίου επέφερε την αλόγιστη σπατάλη πολύτιμων φυσικών πόρων και τη μείωση της βιοποικιλότητας κατά 25% - 30% τα τελευταία 40 χρόνια.
• Οτι η δίψα του για μεγαλύτερο κέρδος επέφερε την αποψίλωση των δασών, με αποτέλεσμα να αυξηθούν κατά 20% τα αέρια που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Αυτές είναι οι περιβόητες «μη κυβερνητικές οργανώσεις», όπως η WWF, τις απόψεις των οποίων περί «πράσινης» οικονομίας και ανάπτυξης ενστερνίζονται τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ και τις οποίες οργανώσεις περιβάλλει με τόση θαλπωρή ο ΣΥΡΙΖΑ. Θέλουν να ανοίξουν νέους δρόμους κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου καταληστεύοντας για άλλη μια φορά το περιβάλλον... Να «οικολόγοι», λοιπόν, να μάλαμα!

Ευθεία επίθεση στο ΚΚΕ και το σύνθημα που στηρίζει «Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη», εξαπέλυσε από την εφημερίδα «Κόσμος του Επενδυτή» ο καθηγητής Θανάσης Διαμαντόπουλος. Μην μπορώντας να κρύψει τον αντικομμουνισμό του, επιχειρεί αυθαίρετο συνειρμό με την ιστορία της Πολωνίας, για να μιμηθεί απ' ευθείας την σύγχρονη αντικομμουνιστική ρητορική, στο ότι τάχα το ΚΚΕ αξιώνει «να διαθέτει ειδικά δικαιώματα στη σημερινή δημοκρατία μας». Εγκαλεί την ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλά για «εγκεφαλικά αρτηριοσκληρωτική πολιτική ηγεσία του ΚΚΕ», διερωτάται τάχα ο εν λόγω ακαδημαϊκός κατά «πόσο είναι δημοκρατικά επιτρεπτό να μην καταγγέλλεται αυτή η μορφή ρητορείας» και ουσιαστικά εξανίσταται επειδή «στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου σχεδόν καθημερινά (σ.σ.:!) διαδηλώνουν κάποιες δεκάδες κομματικών συνδικαλιστών (σ.σ.: πάλι !), είναι άραγε θεωρητική η παρεμπόδιση της ελεύθερης διακίνησης, εργασίας, νοσηλείας, εκπαίδευσης εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών;». Ούτε δελτίο Τύπου του Μίχαλου και του ΕΒΕΑ να αναπαρήγαγε... Παριστάνοντας τον αθώο, μοιάζει να μονολογεί «ας αναλογιστούμε τι αντιδράσεις θα προκαλούσε η φράση " νόμος είναι το δίκηο του αστού"», λες και κάνει ο ίδιος τίποτα άλλο και έχει γράψει το πόνημά του για κανένα διαφορετικό λόγο. Διότι όταν μπαίνεις σε τόσο κόπο να αντιμετωπίσεις «το δίκηο του εργάτη», είναι γιατί θέλεις να διατηρήσεις το άδικο του εκμεταλευτή του. Στο τέλος, φυσικά, δεν αντέχει στον πειρασμό να επαναλάβει τα πολύ γνωστά και καθιερωμένα πλέον από τους προπαγανδιστές του είδους του για ...εκτελέσεις κλπ. στις σοσιαλιστικές χώρες.

Μην κουράζεστε κ. καθηγητά, εσείς και οι λοιποί απολογητές του είδους σας και του εκμεταλλευτικού συστήματος. Τα 'χουμε ξανακούσει. Κι όμως η εργατική τάξη και η πρωτοπόρα έκφρασή της δεν έπαψε ποτέ να αγωνίζεται για ό,τι της ανήκει. Ούτε θα πάψει, θορυβημένη τάχα από τέτοια λογύδρια. Αυτό είναι το δικό της χρέος στην ιστορία. Και θα το πράξει όπως και σεις πράττετε το δικό σας στα συμφέροντα της τάξης που απ' ό,τι φαίνεται ταχθήκατε να υπηρετείτε...

Η καπιταλιστική κρίση έχει χτυπήσει σφοδρά τα λαϊκά στρώματα στην Ισπανία, με πληθυσμό πάνω από 45 εκατομμύρια κατοίκους και η ανεργία έχει επίσημα φτάσει στο 17%, δηλαδή πάνω από 4 εκατομμύρια του οικονομικά ενεργού πληθυσμού. Τα νούμερα αυτά σαφώς είναι υποδεέστερα της πραγματικότητας, αν λάβει κανείς υπόψη ότι η μερική απασχόληση και οι συμβάσεις της «μιας μέρας» κάνουν θραύση εδώ και χρόνια.

Ετσι, το γεγονός ότι σε αυτήν την καπιταλιστική χώρα αρχίζουν να κάνουν την εμφάνισή τους αγγελίες σε εφημερίδες, από απελπισμένους άνεργους που πουλούν ζωτικά όργανά τους προκειμένου να ...επιβιώσουν, ήταν μάλλον αναμενόμενο, φαινόμενο που υπάρχει σε χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου, όπου η φτώχεια και η ανέχεια κυριαρχούν. Αυτή είναι η κατάντια του εκμεταλλευτικού συστήματος σε μια χώρα της ΕΕ, που πλασάρεται από τις αστικές τάξεις και τους πολιτικούς εκπροσώπους της ως μονόδρομος για τους λαούς. Οι εργάτες, τα λαϊκά στρώματα και στη χώρα μας πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους.