Από τις πρώτες κιόλας καταθέσεις στην Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής κατέρρευσαν οι αστείοι ισχυρισμοί της κυβέρνησης, αλλά και των πρώην υπουργών του ΠΑΣΟΚ (Δρυς) ότι τάχα οι υπουργοί είτε παραπλανήθηκαν είτε δεν μπορούσαν να κάνουν αλλιώς μετά τις ομόφωνες αποφάσεις των Γνωμοδοτικών Συμβουλίων για την υπόθεση της Μονής Βατοπεδίου. Αυτό που φάνηκε καθαρά από τις καταθέσεις ήταν ότι τα Γνωμοδοτικά Συμβούλια αποφάσιζαν με βάση «πλήρεις» φακέλους που είχαν προετοιμαστεί από τα πριν από τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες (διάβαζε Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου), από το περιεχόμενο των οποίων προέκυπτε αβίαστα η πολιτική βούληση για εκχώρηση δημόσιας περιουσίας στη Μονή. Οπως είπαν οι εισηγητές των γνωμοδοτικών οργάνων, ο φάκελος περιείχε τα χρυσόβουλα των βυζαντινών αυτοκρατόρων, τα φιρμάνια των σουλτάνων και τα πατριαρχικά σιγγίλια, «σε βαθμό που να μην προκαλείται καμία αμφιβολία για τα δικαιώματα της Μονής στη νησίδα της λίμνης Βιστονίδας»... Είναι ολοφάνερο ότι το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ήταν καθαρά θέμα πολιτικής βούλησης και τέτοια μπορεί και πρέπει να είναι η απόφαση για δήμευση και επιστροφή στο Δημόσιο όλων των δημόσιων εκτάσεων που έχουν εκχωρηθεί σε μονές και επιχειρηματικά συμφέροντα.