Τετάρτη 5 Νοέμβρη 2008
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Ο ρόλος των εργοδοτικών

Η ανοιχτή στήριξη της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ στην απόφαση της κυβέρνησης να φιλοδωρήσει με ζεστό χρήμα τις τράπεζες, αλλά και τα καμώματα συνδικαλιστών της συναίνεσης σε κλάδους και επιχειρήσεις, όπου με μεγαλύτερη ένταση οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν το μάρμαρο των καπιταλιστικών αδιεξόδων, είναι ενδεικτικά του «αναβαθμισμένου» ρόλου που έχει επωμιστεί ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός, καθώς η οικονομική κρίση εκδηλώνεται και βαθαίνει. Ολοένα και πιο καθαρά καταδεικνύεται ότι οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, τόσο στη ΓΣΕΕ, όσο και σε κλαδικές Ομοσπονδίες, συμμετέχουν ενεργά στην επιχείρηση που έχει στηθεί από το κεφάλαιο και τα κόμματά του να καταστήσουν τους εργαζόμενους συνένοχους στην καπιταλιστική κρίση, ώστε να πληρώσουν αδιαμαρτύρητα το κόστος για την επανάκαμψη της κερδοφορίας των επιχειρήσεων.

Καμιά εντύπωση δεν προκαλεί η τακτική τους. Τα ίδια έκαναν και την περίοδο που η μεγαλοεργοδοσία απομυζούσε τεράστια υπεραξία από το βάθεμα της εκμετάλλευσης. Τα ίδια κάνουν και τώρα, που δυσκολεύεται να αναπαράγει αποδοτικά τα υπερσυσσωρευμένα κεφάλαιά της. Οταν, για παράδειγμα, η ΕΕ και οι ντόπιες κυβερνήσεις συναποφάσιζαν την απελευθέρωση τομέων στρατηγικής σημασίας, προκειμένου να βρουν οι πολυεθνικές νέο πεδίο υπερκερδοφόρας δράσης, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες παζάρευαν του όρους της απελευθέρωσης, παρέχοντας στρατηγική στήριξη στο κεφάλαιο. Οπως η πλειοψηφία της ΟΜΕ-ΟΤΕ με την κατάπτυστη συμφωνία της εθελούσιας εξόδου, που υπονόμευσε τα δικαιώματα των υπόλοιπων εργαζομένων. Τα ίδια με την «Ολυμπιακή», που έβαζαν πλάτη στο ξεπούλημά της. Οταν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ καταργούσαν το 8ωρο, αύξαναν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και χτυπούσαν κάθε εργασιακό δικαίωμα, προκειμένου να μεγαλώσει ο βαθμός της εκμετάλλευσης, οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες «τουφεκούσαν» για την τιμή των όπλων, χωρίς να αμφισβητούν τη στρατηγική επιλογή του κεφαλαίου.

Οι ίδιες πλειοψηφίες καλούν σήμερα τους εργαζόμενους να δεχτούν νέες απώλειες στα δικαιώματά τους, προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση. Είναι χαρακτηριστική η προτροπή συνδικαλιστή της πλειοψηφίας στην «Ιντρακόμ» προς τους συναδέλφους του να δεχτούν να παρακρατηθεί μέρος από το μισθό τους, προκειμένου η εργοδοσία να παρατείνει για 6 μήνες την απασχόληση των δεκάδων εργαζομένων, που σκοπεύει να απολύσει στο όνομα της κρίσης. Αυτή η αντίληψη απέναντι στην καπιταλιστική κρίση χαρακτηρίζει το σύνολο του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού. Αυτές οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες συνειδητά δεν έκαναν τίποτα, και δε θα μπορούσαν να κάνουν, για να προετοιμάσουν τους εργαζόμενους, να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, ώστε να απαντήσουν με επιθετικό τρόπο στην όξυνση της επίθεσης της πλουτοκρατίας.

Αυτό το σοβαρό καθήκον πέφτει διαχρονικά στις πλάτες των ταξικών συνδικαλιστικών δυνάμεων. Το ΠΑΜΕ, μαζί και οι κομμουνιστές που δρουν μέσα από τις γραμμές του αναδεικνύουν τις πραγματικές αιτίες της κρίσης και δείχνουν τον αντίπαλο που δημιούργησε την προηγούμενη και θα γεννήσει την επόμενη κρίση. Με αιτήματα και στόχους πάλης επιθετικούς, το ταξικό κίνημα μάχεται για να θωρακίσει τους εργαζόμενους απέναντι στις συνέπειες της κρίσης. Απαιτεί και παλεύει, το μάρμαρο να το πληρώσουν οι εργοδότες από τα αμύθητα κέρδη που έχουν συσσωρεύσει όλο το προηγούμενο διάστημα. Να παρθούν μέτρα για την ουσιαστική προστασία των ανέργων, για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος με κατάργηση του ΦΠΑ και των διοδίων. Να διασφαλιστούν με ευθύνη του κράτους και στο σύνολό τους τα αποθεματικά των Ταμείων. Μ' αυτά και άλλα αιτήματα δίνει τη μάχη ενάντια στις συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ