«Τραμπάλα» ανάμεσα στην αποδοχή της ισχύουσας πραγματικότητας, που καθορίζεται από την κυριαρχία του κεφαλαίου, και στην ανάγκη να προβάλει φιλολαϊκού τύπου προτάσεις, με αφορμή την οικονομική κρίση, φαίνεται πως επιχειρεί να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, με τα «βασικά μέτρα για τις τράπεζες και τους δανειολήπτες» που δημοσιοποίησε χτες.

Η κεντρική ιδέα των προτάσεων στοχεύει σε «μια νέα προοδευτική χρηματοπιστωτική πολιτική, η οποία θα έχει ως επίκεντρο ένα νέο, ανασυγκροτημένο και ισχυρό δημόσιο χρηματοπιστωτικό δίκτυο», με πυρήνα την «απόκτηση (σ.σ. από το δημόσιο) του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της Εθνικής Τράπεζας», την ενίσχυση «του βάρους του δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου και της Αγροτικής Τράπεζας». Οπως αναφέρεται στο σχετικό Δελτίο Τύπου, «το δίκτυο θα λειτουργεί υπό πλήρη διαφάνεια και κοινωνικό έλεγχο, μακριά από κερδοσκοπικές λογικές, και με αποκλειστικό γνώμονα να εξυπηρετεί μια νέα αναπτυξιακή, κοινωνική και οικολογική προοπτική για τη χώρα».

Αυτά τα περί «διαφάνειας και κοινωνικού ελέγχου» ας τα προσπεράσουμε, αφού δεν είναι μόνο η ιστορική πείρα που μας έχει διδάξει ότι πρόκειται για πομπώδεις εκφράσεις χωρίς καμιά ουσία και περιεχόμενο, αλλά πρόκειται και για διατυπώσεις τις οποίες μονότονα επαναλαμβάνουν στις μέρες μας και οι πλέον ακραιφνείς - μέχρι το ξέσπασμα της κρίσης - απολογητές του συστήματος.

Ολα τα υπόλοιπα συστατικά που προσδιορίζουν αυτή τη ...«νέα προοδευτική... κλπ.» προοπτική, ο ΣΥΡΙΖΑ τα συναθροίζει σε επί μέρους ρυθμίσεις και μέτρα, ορισμένα από τα οποία:

• Αποτελούν ήδη ζητήματα άμεσης διεκδίκησης του ταξικού κινήματος, με το οποίο βέβαια το συγκεκριμένο κόμμα έχει διακόψει ακόμα και τις διπλωματικές του σχέσεις.
• Τα έχουν θέσει ήδη σε εφαρμογή ΕΕ - κυβέρνηση και τράπεζες.
• Εντάσσονται στο κεφάλαιο της ...περιστολής της τραπεζικής ληστείας σε βάρος των πελατών τους.
• Συγγενεύουν, πάνω - κάτω, με το πνεύμα ...Βγενόπουλου, για την επίδειξη γαλαντομίας εκ μέρους των τραπεζών.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πιο συγκεκριμένα:

Σε μια εποχή που, εδώ και χρόνια, οι φτωχοί αγρότες και η ΠΑΣΥ στα πλαίσια της αντιμετώπισης των συνεπειών της αντιαγροτικής πολιτικής έχουν θέσει ως στόχο τη χορήγηση άτοκων δανείων, έρχεται να προτείνει μια «νέα πιστωτική πολιτική προς τους αγρότες με χαμηλότοκα δάνεια».

Για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις προτείνει την «εκπόνηση και εφαρμογή, με κρατική στήριξη, ειδικής χαμηλότοκης πιστωτικής πολιτικής με ευνοϊκούς όρους αποπληρωμής». Ηδη, χτες, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι χρηματοδοτεί για τρία χρόνια ολόκληρο το επιτόκιο των μικρών επιχειρήσεων για κεφάλαια κίνησης.

Στις σχετικές προτάσεις προβλέπεται ακόμα: Η κατάργηση των πανωτοκίων. Ο προσδιορισμός του ανώτατου επιτοκίου στο ύψος του εξωτραπεζικού επιτοκίου. Η απαγόρευση της λειτουργίας των εισπρακτικών εταιρειών. Η αναστολή, όσο διαρκεί η κρίση, των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων μέχρι ορισμένου αντικειμενικού ύψους περιουσιακών στοιχείων. Η δυνατότητα προεξόφλησης του δανείου χωρίς ποινές και επιβαρύνσεις (σε πολλές τράπεζες ισχύει ήδη).

Η ...νέα πιστωτική πολιτική θα είναι τόσο προοδευτική που θα καταργηθούν ακόμα και οι γνωστές αυθαίρετες τραπεζικές χρεώσεις προς τους δανειολήπτες, αρκεί να ...«έχουν κριθεί ως παράνομες και καταχρηστικές από τα δικαστήρια», ενώ προτείνεται και η «επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των δανείων», παρά το γεγονός ότι αυτό σημαίνει μεγαλύτερη επιβάρυνση για τους δανειολήπτες. Η προοδευτικότητα του συστήματος φαίνεται και από το γεγονός ότι θα συνεχίζονται και στο μέλλον οι πλειστηριασμοί και γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ ζητά «να διευρυνθεί ο αριθμός των δόσεων ανοχής, που επιτρέπουν να κινηθούν μέτρα σε βάρος των δανειοληπτών, από τρεις σε, τουλάχιστον, έξι δόσεις». Τέλος, και επειδή όλες αυτές οι προτάσεις, άσχετα από το πώς παρουσιάζονται, δεν πρόκειται να αλλάξουν το γενικό τοπίο και άρα οι εργαζόμενοι θα αναγκάζονται και στο μέλλον να προσφεύγουν στις τράπεζες για να τα βγάζουν πέρα, ο ΣΥΡΙΖΑ προτείνει «να αναμορφωθεί ριζικά ο αυθαίρετος και ανάλγητος τρόπος λειτουργίας της ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ ΑΕ, η οποία εξωθεί άδικα στην οικονομική καταστροφή και τη διαπόμπευση δεκάδες χιλιάδες δανειολήπτες».

Είναι ολοφάνερο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας υιοθετήσει την ΕΕ και την πολιτική της, «αναγκάζεται» να παραβλέψει τα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί τις τελευταίες δεκαετίες και τις ειδικές πολιτικές που έχουν επιβληθεί στα πλαίσια της Ενωσης και των ντόπιων κυβερνήσεων. Πολιτικές, οι οποίες από τη σκοπιά του συστήματος ήταν ζωτικής σημασίας για την οικονομική ολιγαρχία και απόλυτα αναγκαίες προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι σύγχρονες ανάγκες αναπαραγωγής και κερδοφορίας των επιχειρήσεων, σε συνθήκες υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων. Με αυτόν τον τρόπο δείχνει να μην είναι σε θέση να αντιληφθεί - ή το αντιλαμβάνεται πολύ καλά και κοροϊδεύει τους εργαζόμενους - ότι η σημερινή του πρόταση για κρατικοποίηση τριών τραπεζών όχι μόνο δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με το αίτημα του κινήματος τη δεκαετία του '80 για κρατικοποίηση και της τελευταίας μικρής τράπεζας που εξακολουθούσε να παραμένει σε χέρια ιδιωτών, όχι απλά υστερεί και υπολείπεται από τα αιτήματα ανατροπής που πρέπει σήμερα να προβάλουν οι εργαζόμενοι, αλλά στην ουσία αποτελεί ένα ιδιόμορφο σωσίβιο για το κεφάλαιο συνολικά. Ακόμα και εάν υποθέσουμε ότι ένα τέτοιο σενάριο θα «προχωρούσε», το αποτέλεσμα του εγχειρήματος θα ήταν ένα και μοναδικό: Αντί για τα 28 δισ. που προκλητικά προσφέρει σήμερα η κυβέρνηση προς τις τράπεζες, στο όνομα της νέας «αναπτυξιακής» πολιτικής που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, οι κρατικές τράπεζες θα εκταμίευαν πολλαπλάσια δάνεια (από τα γνωστά δανεικά κι αγύριστα) προς διάφορες ομάδες επιχειρηματιών, με όλα τα επακόλουθα και τις συνέπειες που αυτό θα είχε στην ...κοινωνία, για την οποία τόσο κόπτεται το συγκεκριμένο κόμμα.