Να γίνει θεμελιώδης αξία της κοινωνίας η επιχειρηματική δράση αξίωσε ο Κ. Καραμανλής, αναλαμβάνοντας πρωταγωνιστικό ρόλο στον καθαγιασμό και τη «νομιμοποίηση» της ασύδοτης δράσης του κεφαλαίου.

«Αποκαλύπτοντας» το ιδεολογικό «πιστεύω» του ο πρωθυπουργός υπερασπίστηκε τη δήθεν κοινωνική αποστολή του κεφαλαίου, δηλώνοντας ότι η επιχειρηματικότητα είναι «ο κατεξοχήν μοχλός της ανάπτυξης και της προόδου», βελτιώνει τη ζωή όχι μόνο των καπιταλιστών αλλά και των άλλων ανθρώπων, ενώ δε δίστασε να ισχυριστεί ότι η επιβίωση της κοινωνίας εξαρτάται από το βαθμό ελευθερίας των επιχειρηματιών! Απόλυτα συνεπής με τη σφοδρή επίθεση που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση στα δικαιώματα του λαού, ο Κ. Καραμανλής μιλώντας χτες σε εκδήλωση της ΟΚΕ της ΕΕ με θέμα «επιχειρηματικότητα με ανθρώπινο πρόσωπο», έβαλε πλάτες στον εξωραϊσμό της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

«Για τη μεγάλη παράδοση πολιτικής σκέψης στην οποία ανήκω προσωπικά, η επιχειρηματικότητα είναι μια έννοια που ανοίγεται πολύ ευρύτερα από το καθαρά οικονομικό πεδίο δράσης. Είναι το γνώρισμα του ανθρώπου να χρησιμοποιεί τις συγκεκριμένες γνώσεις, τα ταλέντα και τις δεξιότητές του για να επιλύει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, για να βελτιώνει τους όρους της ζωής του ίδιου και των συνανθρώπων του», είπε αναπέποντας ωδή στη θεάρεστη δράση του κεφαλαίου. Προχωρώντας ακόμη περισσότερο αναγόρευσε την οικονομία της αγοράς ως όρο... για την επιβίωση της ανθρωπότητας και την αντιμετώπιση των πανανθρώπινων προβλημάτων, όπως η πείνα, η φτώχεια, η καταστροφή του περιβάλλοντος(!). Είπε συγκεκριμένα: «Τα σημερινά παγκόσμια πιεστικά προβλήματα, όπως η κλιματική αλλαγή και η επισιτιστική κρίση, μπορούν να λυθούν μόνο μέσα από την κινητοποίηση όλων των δυνάμεων που διαθέτουμε ως ανθρωπότητα». Οι υπερεθνικοί οργανισμοί, συνέχισε, μπορούν να παίξουν υποβοηθητικό και συντονιστικό ρόλο, επειδή ακριβώς κυρίαρχος είναι ο ρόλος των δυνάμεων της αγοράς: «Ομως, είναι ακριβώς σ' αυτό το συντονισμό των επιμέρους προσπαθειών, που πετυχαίνει η οικονομία της αγοράς, όταν συνδυάζεται με την ανθρωπιστική θεμελίωση της δημοκρατίας, που εναποθέτουμε τις ελπίδες μας για την επιβίωση της ανθρωπότητας στον πλανήτη». Συνεχίζοντας στο ίδιο πνεύμα δε δίστασε να ισχυριστεί ότι «η πρόοδος, αλλά και η επιβίωση, μιας κοινωνίας εξαρτάται από το βαθμό ελευθερίας και τα κίνητρα των ανθρώπων να αναλαμβάνουν επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, από τη γνώση που είναι διαθέσιμη στον καθένα ως κοινωνικό κεφάλαιο, από την ευκολία με την οποία το αποτέλεσμα της επιχειρηματικής δράσης μπορεί να περάσει στην κοινωνία»(!).

Ζήτησε λοιπόν να ενισχυθεί «η δυνατότητα της κοινωνίας να ενσωματώνει στην επιχειρηματική δράση τις θεμελιώδεις αξίες της». Επιχειρώντας να περισώσει τα προσχήματα ζήτησε από τους επιχειρηματίες να μην είναι κοινωνικά ανάλγητοι: «Γίνεται ακόμη πιο πιεστική η ανάγκη να μην υποκύψουμε στις σειρήνες που οδηγούν στην κοινωνική αναλγησία, στη συμπίεση του μισθολογικού κόστους, στην ανασφάλιστη εργασία, στην υποβάθμιση του περιβάλλοντος και την κατασπατάληση των φυσικών πόρων», είπε περισσότερο για άλλοθι, αφού δεν είναι δυνατόν το κεφάλαιο να υπερβεί τη φύση του. Καταλήγοντας ο Κ. Καραμανλής επανέλαβε τις δεσμεύσεις του για ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας.

Ο υπουργός Οικονομίας Γ. Αλογοσκούφης, στην ομιλία του έκανε λόγο για «μια περιοχή που περιλαμβάνει 10 χώρες με περισσότερους από 140 εκατομμύρια κατοίκους και έχει τη δυνατότητα να γίνει το επόμενο οικονομικό θαύμα της Ευρώπης». Σημαντικό επομένως το διακύβευμα. Αναφέρθηκε επίσης στις πρωτοβουλίες που έχουν ληφθεί από την πλευρά της ΕΕ για τις χώρες της Βαλκανικής, όπως η ατζέντα που τέθηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στην πρόσφατη απόφαση του συμβουλίου ΕΚΟΦΙΝ για τη δημιουργία ενός κοινού επενδυτικού πλαισίου για τα Δυτικά Βαλκάνια μέχρι το 2010, με προφανή στόχο τη διευκόλυνση προσέλευσης του δυτικού κεφαλαίου σε μια σχετικά παρθένα αγορά, όπου οι ελληνικές επιχειρήσεις έχουν πραγματοποιήσει επενδύσεις που ξεπερνούν τα 15 δισ. ευρώ.

Για μια ακόμη φορά ο υπουργός Οικονομίας ανέφερε ότι η ελληνική κυβέρνηση στηρίζει την ευρωπαϊκή προοπτική των γειτονικών της χωρών (Σερβία, Τουρκία, Αλβανία, ΦΥΡΟΜ), ευελπιστώντας ότι τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα με μια σειρά όμορες χώρες, θα μπορέσουν να επιλυθούν εντός των πλαισίων του ευρωιμπεριαλιστικού οργανισμού.