ΑΚΟΥΣΤΕ, ΤΙ πρέπει να κάνει η «νέα διακυβέρνηση» για την οικονομία, σύμφωνα με τον Κ. Καραμανλή: Να «σηκώσει την κληρονομιά του παρελθόντος, χωρίς να μεταφέρει τα βάρη στους πολίτες»!

Αν έχετε απορία πώς θα πραγματοποιηθεί αυτό, σας βεβαιώνουμε ότι είναι απλό. Δε θα μεταφέρει τα βάρη στους πολίτες, απλούστατα θα τα αφήσει εκεί που βρίσκονται, δηλαδή ...πάλι στους πολίτες.

Κι όταν ο πρωθυπουργός κάνει τέτοιες δηλώσεις και τις συνοδεύει με ανάγκες «διαρθρωτικών αλλαγών» και «δημοσιονομικά βάρη» καταλαβαίνουμε πού το πάει. Βλέπετε, τόσα χρόνια επί Σημίτη, τα ...μάθαμε πολύ καλά αυτά τα επιχειρήματα και δε δικαιολογούμαστε να κάνουμε λάθος.

Η ΑΛΗΘΕΙΑ είναι πως δεν ήταν και απαραίτητη η δήλωση του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου, Ε. Αντώναρου (περί του ότι δεν τίθεται θέμα διαχωρισμού κράτους και Εκκλησίας), για να καταλάβουμε ότι τα περίφημα «σκάνδαλα» είναι μια περαστική φούσκα.

Κι όταν η κυβέρνηση, η οποία υποτίθεται ότι έχει την πολιτική ευθύνη και παίρνει πολιτικές αποφάσεις, αρκείται (όχι μόνο για το εκκλησιαστικό αλλά γενικότερα) σε ευχές περί «αυτοκάθαρσης», είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτε αξιόλογο από την ιεραρχία.

Τελικά και σε αυτή την περίπτωση, μάλλον, πρέπει πρώτα να περιμένουμε να πέσει ο κουρνιαχτός, οι «αποκαλύψεις» και οι φωνές, για να αντιληφθούμε τι έγινε και γιατί. Κάποιοι, πάντως, θα βρεθούν σε καλύτερη θέση από πριν.

ΚΑΤΙ ΟΡΟΥΣ που βρίσκουν, όμως, αυτοί οι διεθνείς οργανισμοί. Παράδειγμα, το «Παρατηρητήριο Επιχειρηματικότητας», το οποίο διαπιστώνει ότι στην Ελλάδα το 30% της επιχειρηματικής δραστηριότητας οφείλεται σε «επιχειρηματικότητα ανάγκης»!

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Οτι ένας απολυμένος από ένα εργοστάσιο ή ένας μακροχρόνια άνεργος γίνεται «πλασιέ» ή ανοίγει ένα ψιλικατζίδικο για να μπορέσει να επιβιώσει. Τους εργαζόμενους αυτούς οι διεθνείς οργανισμοί τούς προσμετράνε στους επιχειρηματίες. Ετσι, για να ...δουλευόμαστε.