Στη Γαλλία ονομαζόταν «Κιβωτός Ζωής». Στο ανατολικό Τσαντ «Διάσωση Παιδιών». Η διπλή ταυτότητα αυτής της γαλλικής Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης (ΜΚΟ), που ιδρύθηκε το 2005 από έναν «εθελοντή πυροσβέστη» και πρώην πρόεδρο της Ενωσης Ιδιοκτητών Αυτοκινήτων 4Χ4, τον Ερίκ Μπρετό, δεν είναι το μόνο ψέμα σ' αυτή τη σκοτεινή υπόθεση λαθρεμπορίας παιδιών, που προκαλεί σάλο απ' την περασμένη βδομάδα. Τότε που συνελήφθησαν και απαγγέλθηκαν κατηγορίες για απαγωγές, απάτη και συνέργεια σε συναφή εγκλήματα σε 17 Ευρωπαίους, μέλη και λοιπό προσωπικό της συγκεκριμένης ΜΚΟ, καθώς και μιας ισπανικής αεροπορικής εταιρείας τσάρτερ που είχε αναλάβει τη μεταφορά τους στη Γαλλία.

Απ' τις πρώτες μέρες της σύλληψης των μελών της οργάνωσης είχε φανεί πως τα 103 παιδάκια - ηλικίας από 3 έως 10 ετών - δεν ήταν ούτε τραυματισμένα προσφυγόπουλα, ούτε ορφανά, ούτε απ' το Νταρφούρ του Δυτικού Σουδάν. Ηταν παιδιά απ' το Τσαντ. Από φτωχές οικογένειες. Που παραπλανήθηκαν από μία οργάνωση που υποτίθεται πως ήθελε «σώνει και καλά να τα σώσει». Να τα δώσει για «υιοθεσία» σε εύπορες οικογένειες Γάλλων, που είχαν πληρώσει έως και 6.000 ευρώ μηνιαίως για τα «έξοδα» των παιδιών...

Τα μεγαλύτερα απ' τα παιδάκια, που μεταφέρθηκαν απ' τις τσαντιανές αρχές σε οικοτροφείο του Αμπέτσε, είπαν αργότερα στους δημοσιογράφους πώς έπεσαν στα χέρια των επίδοξων απαγωγέων. Ο 10χρονος Χάμσα Μπραχίμ διηγήθηκε: «Οι λευκοί ήρθαν και είπαν πως θα μας γράψουν σε σχολείο... Μίλησαν στον πατέρα μας και αυτός τους επέτρεψε να πάμε μαζί τους. Είπε πως θα μας εκπαίδευαν και ότι όταν θα μεγαλώναμε θα παίρναμε αυτοκίνητο». Αλλα παιδάκια είπαν απλά πως ήρθαν «οι λευκοί ξένοι» και τους πρόσφεραν γλυκά ή δώρα για να τα πείσουν να μπουν στα φορτηγά.

Το ευτύχημα είναι πως τα παιδάκια δε βρέθηκαν σωματικώς κακοποιημένα. Ωστόσο, πολλά απ' αυτά βρέθηκαν καλυμμένα με επιδέσμους, αν και δεν ήταν τραυματισμένα. Ο λόγος; Η οργάνωση ήθελε να εμφανίσει στους αγοραστές «πληγωμένα προσφυγόπουλα του Νταρφούρ», γι' αυτό και τα μασκάρεψε. Πράγμα που διαπιστώθηκε αργότερα και απ' την επίσημη έκθεση της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ και του Ερυθρού Σταυρού, που ανακοίνωσαν ότι τα 93 απ' τα 103 παιδιά ήταν απ' το Τσαντ, είχαν γονείς ή κηδεμόνες και σαφώς δεν πέθαιναν απ' την πείνα...

Πολλά είναι λοιπόν τα ερωτήματα γύρω απ' την υπόθεση της «Κιβωτού Ζωής». Το βέβαιο είναι ωστόσο πως η συγκεκριμένη οργάνωση δε δρούσε στο Ανατολικό Τσαντ εν αγνοία των αρχών.

Αφ' ενός η εκεί βάση του γαλλικού στρατού τη γνώριζε και συνεργαζόταν μαζί της, δανείζοντάς της μάλιστα και στρατιωτικά ελικόπτερα για τις μετακινήσεις των μελών της (όπως αποκάλυψαν οι εφημερίδες «Λε Παριζιέν» και «Λε Φιγκαρό»)! Επιπλέον, είχε διασυνδέσεις με αξιωματούχους της γαλλικής κυβέρνησης. Κάτι που διαφάνηκε όταν την προπερασμένη βδομάδα (οπότε αναμενόταν στη Γαλλία η άφιξη των 103 «ορφανών προσφυγόπουλων») αξιωματούχος της κυβέρνησης Σαρκοζί περίμενε στο αεροδρόμιο για να τα υποδεχτεί...

Αφ' ετέρου, η «Κιβωτός» δρούσε στην περιοχή και εν γνώσει της κυβέρνησης του δικτάτορα του Τσαντ, Ιντρίς Ντεμπί, ενός ανθρώπου που θεωρείται γέννημα - θρέμμα της αποικιοκρατικής Γαλλίας, η οποία τον στηρίζει απ' τη δεκαετία του '90 έως σήμερα οικονομικά, στρατιωτικά και πολιτικά. Οι τσαντιανές αρχές είχαν δώσει στην οργάνωση άδεια για να «μετακινεί παιδιά» στο ανατολικό τμήμα της χώρας. Οι αρχές του αεροδρομίου του Αμπέτσε φέρονται πως είχαν εξουσιοδοτήσει την αναχώρηση του αεροσκάφους της εταιρείας τσάρτερ που είχε εκμισθωθεί απ' την «Κιβωτό» για να μεταφέρει τα παιδιά στη Γαλλία... Το μόνον ίσως που έλειπε ήταν η έγγραφη άδεια του αρμόδιου υπουργού...

Τότε πώς προέκυψε «πρόβλημα»; Γιατί οι αρχές του Τσαντ προβάλλουν τώρα μία απ' τις σίγουρα εκατοντάδες σκοτεινές περιπτώσεις λαθρεμπορίου Αφρικανόπουλων; Για λόγους αξιοπρέπειας και ανθρωπισμού ή γιατί μ' αυτή την αφορμή ο φιλογάλλος δικτάτορας Ντεμπί μπορεί να διεκδικήσει υψηλότερη «βοήθεια» ενόψει και της επικείμενης ανάπτυξης 4.000 ανδρών του ευρωστρατού στα ανατολικά σύνορά της με το Σουδάν;

Γιατί, απ' την άλλη, η κυβέρνηση Σαρκοζί κατακεραυνώνεται απ' την αντιπολίτευση και της ζητεί να αποκαλύψει μέχρι ποιου βαθμού συνεργαζόταν με τη συγκεκριμένη οργάνωση; Γιατί ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Μπερνάρ Κουσνέρ (πρώην πρόεδρος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, που αποδεχόταν το 1999 τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς στο Κοσσυφοπέδιο και τους σκοτωμούς αμάχων για «ανθρωπιστικούς λόγους»;) καμώθηκε αρχικά τον ανήξερο, έπειτα παραδέχτηκε την «ύποπτη» και κατόπιν την «εσφαλμένη» δράση της «Κιβωτού» στο Τσαντ;

Γεγονός είναι πάντως ότι η υπόθεση της «Κιβωτού» έκανε τον διόλου αγαπητό δικτάτορα Ντεμπί «δημοφιλή», αφού συσπείρωσε το λαό κατά των αποικιοκρατών - εκμεταλλευτών (ασχέτως αν αυτοί στηρίζουν τη χούντα εις βάρος του τσαντιανού λαού). Ακόμη και οι οργανώσεις ανταρτών που δρουν σε διάφορα σημεία του Τσαντ αναγκάστηκαν να εκφράσουν στο δικτάτορα τη συμπαράστασή τους...

Η υποκρισία της γαλλικής κυβέρνησης είναι μάλλον κραυγαλέα. Ο Γάλλος ειδικός επί των γαλλο-αφρικανικών σχέσεων, Αντουάν Γκλασιέ, σχολίαζε χαρακτηριστικά μιλώντας στο Γαλλικό Πρακτορείο: «Η υπόθεση βγαίνει σε μία απ' τις χειρότερες περιόδους για τη Γαλλία. Η αποστολή του ευρωστρατού στην Κεντρική Αφρική ήταν ιδέα της Γαλλίας... Είναι αποστολή δαπανηρή που προκαλεί αντιδράσεις άλλων χωρών της ΕΕ. Ομως, στο Τσαντ, με δεδομένη την εκεί παρουσία και διείσδυση του γαλλικού στρατού και των μυστικών υπηρεσιών στις (σ.σ. εκεί) ανταρτικές οργανώσεις, είναι αδύνατον να κάνεις το παραμικρό και να μην το μάθει πρώτα το Παρίσι»...

Ας δούμε όμως πώς αποκαλύφθηκε η υπόθεση. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του γαλλικού Τύπου, η κυβέρνηση Ντεμπί, που καταγγέλλει τη συγκεκριμένη ΜΚΟ - ενδεχομένως όχι άδικα... - για λαθρεμπόριο παιδιών, είχε οχληθεί από τις αναφορές άλλων μεγαλύτερων ΜΚΟ που δρούσαν στην περιοχή βλέποντας (ανταγωνιστικά;) την άνιση μεταχείριση της «Κιβωτού» απ' το γαλλικό στρατό. (Ο γαλλικός στρατός, ως γνωστόν, διαθέτει στο Τσαντ περίπου 1.000 στρατιώτες και μερικές δεκάδες ελικόπτερα και αεροσκάφη, που βομβαρδίζουν κατά καιρούς προς όφελος της κυβέρνησης Ντεμπί...).

Επίσης, (ένοχα) κατάπληκτη εμφανίζεται σήμερα και η κυβέρνηση του Γάλλου προέδρου Νικολά Σαρκοζί και η γαλλική δικαιοσύνη, που γνώριζαν απ' το καλοκαίρι τις ανησυχητικές αναφορές μεγάλων οργανώσεων αρωγής για «την αντικανονική συμπεριφορά και πιθανώς επιλήψιμη δράση» της «Κιβωτού Ζωής»...

Προχτές, ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί επικοινώνησε με τον Τσαντιανό ομόλογό του, λέγοντας πως πήρε διαβεβαιώσεις ότι η υπόθεση της «Κιβωτού» δε θα παρεμποδίσει: α) ούτε το ανθρωπιστικό έργο άλλων, γνωστών, οργανώσεων αρωγής, β) ούτε την αποστολή του ευρωστρατού που θα αρχίσει να αναπτύσσεται ως τα μέσα του μήνα στη μεθόριο Τσαντ - Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας και Σουδάν για την «ασφάλεια» της περιοχής.

Το «θέμα» λοιπόν δεν είναι η δράση των «ανθρωπιστικών» οργανώσεων, αρκετές εκ των οποίων δρουν ανεξέλεγκτα, αλλά η «ανεμπόδιστη ανάπτυξη» του ευρωστρατού στην (γεμάτη πετρέλαια...) καρδιά της Αφρικής. Και δη σε μία περίοδο που πολλές δυτικές δυνάμεις ερίζουν για την «ειρήνη στο Νταρφούρ», αποβλέποντας στο μεγάλο ορυκτό πλούτο του...