Κυριακή 4 Νοέμβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 22
ΔΙΕΘΝΗ
ΠΡΩΗΝ ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Στον αστερισμό της ονοματολογίας τότε και τώρα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την προηγούμενη Πέμπτη, στη Νέα Υόρκη και στο δικηγορικό γραφείο του διαμεσολαβητή του ΟΗΕ Μ. Νίμιτς, με τους εντεταλμένους διπλωμάτες Αθήνας και Σκοπίων, ξεκίνησε ένας ακόμη γύρος διαπραγματεύσεων για την ονομασία της γειτονικής χώρας. Στην εγχώρια πολιτική σκηνή το λεγόμενο Σκοπιανό κυριαρχεί το τελευταίο διάστημα και συνοδεύεται από την προπαγάνδα περί άσκησης βέτο στη διαδικασία ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, που ωστόσο διόλου δεν κάμπτει την αδιαλλαξία της ΠΓΔΜ, η οποία διακηρύττει σε όλους τους τόνους ότι δεν πρόκειται να συναινέσει στην αλλαγή της συνταγματικής της ονομασίας.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ θερίζει ό,τι έσπειρε 15 και πλέον χρόνια πριν η τότε κυβέρνηση της ΝΔ, οπότε και ανέκυπτε το ζήτημα, σε αγαστή τότε σύμπνοια με το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ. Από κοινού οι τρεις αυτές πολιτικές δυνάμεις υπηρέτησαν μια αδιέξοδη και επικίνδυνη πολιτική, εμμένοντας στην «ονοματολογία», κλείνοντας τα μάτια ή και συναινώντας στις απροκάλυπτες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στα Βαλκάνια με τις γνωστές σε όλους συνέπειες. Ας θυμηθούμε:

Στις αρχές της δεκαετίας του '90 οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις αρχίζουν το «ξήλωμα» της Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας. Η αρχή γίνεται με την απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης για αναγνώριση της Σλοβενίας και της Κροατίας (Δεκέμβρης 1991). Η ανεξαρτητοποίηση της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης και της Πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας, έπεται. Ο ευρωατλαντισμός εγκαθιδρύει το ένα μετά το άλλο τα προτεκτοράτα του.

Η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ στα λόγια τάσσονται υπέρ του ενιαίου της Γιουγκοσλαβίας. Η υποκρισία τους αποδεικνύεται από τις πράξεις τους. Καμία πρωτοβουλία που να υποστηρίζει τη λεκτική αυτή τους θέση. Καμία εναντίωση στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Απεναντίας, οι ελληνικές κυβερνήσεις, της ΝΔ τότε και του ΠΑΣΟΚ μετέπειτα, παίρνουν μέρος στην επιχείρηση της αποσταθεροποίησης και των επεμβάσεων. Από κοντά και ο ΣΥΝ να ψελλίζει κάτι περί ανεπαρκούς ευρωπαϊκού προσανατολισμού! Υπενθυμίζουμε ότι και τα τρία αυτά κόμματα είχαν προηγουμένως χαιρετίσει τις ανατροπές στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, καλωσορίζοντας τη Ρωσία στον «κόσμο της δημοκρατίας»!

Η «πάγια και αδιαπραγμάτευτη» - όπως ισχυρίζονταν - θέση για τη διατήρηση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, παραμερίστηκε γρήγορα από το «αμόκ» έναντι της ΠΓΔΜ, η ονομασία της οποίας έγινε ο νέος εθνικός στόχος, υπό τη σημαία του οποίου στοιχήθηκαν. Είναι χαρακτηριστικό ότι τη στιγμή που το ΚΚΕ και ο «Ριζοσπάστης» φώναζαν για τους κινδύνους από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, η «Αυγή» διακήρυττε στο πρωτοσέλιδό της (18-12-91) την «ικανοποίηση για τους όρους της ΕΟΚ προς τα Σκόπια»!

Σε συνθήκες εθνικιστικού παροξυσμού, το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που εξέθεσε τις θέσεις του συνολικά για τα Βαλκάνια. Σε συνέντευξη Τύπου το Γενάρη του 1992 η ΓΓ της ΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, αποδίδει την κρίση στα Βαλκάνια στην πολιτική των ΗΠΑ και της - τότε - ΕΟΚ, επισημαίνει την ύπαρξη κινδύνου για έναν γενικευμένο πόλεμο, με εμπλοκή της Ελλάδας, υπογραμμίζει τη ριζική αντίθεση του ΚΚΕ στον εθνικισμό και στο σοβινισμό και υπογραμμίζει την ανάγκη:

  • Διατήρησης των συνόρων όπως αυτά διαμορφώθηκαν μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο
  • Σεβασμού στα δικαιώματα των μειονοτήτων
  • Απεγκλωβισμού της Ελλάδας από την πολιτική του ΝΑΤΟ και της ΕΟΚ
  • Εξάντλησης όλων των δυνατοτήτων ώστε να μη διαλυθεί η Γιουγκοσλαβία αλλά να παραμείνει ενιαία

Στις 4/2/1992 η ΚΕ του ΚΚΕ δίνει στη δημοσιότητα αναλυτικές θέσεις για τα Βαλκάνια, όπου υποδεικνύεται ως ένοχος «η πολιτική των ΗΠΑ και της ΕΟΚ, κυρίως της Γερμανίας, ο μεταξύ τους ανταγωνισμός για δημιουργία σφαιρών επιρροής και κατάκτηση νέων αγορών». Επισημαίνει ότι «η "μικρή Γιουγκοσλαβία" δεν αποτελεί βιώσιμη λύση». Υπογράμμιζε ακόμα ότι είναι μονόδρομος για τα συμφέροντα των βαλκανικών λαών μια πολιτική απόκρουσης των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην περιοχή. «Τον υπαρκτό κίνδυνο μιας παρατεταμένης εμπόλεμης κατάστασης, μιας γενικευμένης σύρραξης μπορεί να τον προλάβει και να τον αντιμετωπίσει, αποτελεσματικά, μόνο το ενωτικό και συσπειρωμένο κίνημα των λαών όλων των χωρών της περιοχής», σημείωνε.

Με σημαία ένα ...πουκάμισο αδειανό

Σε μια επίδειξη άκρατης πατριδοκαπηλίας, στις 14/2/1992, διοργανώνεται εθνικιστικό συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη με συνθήματα όπως «Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική». Συμμετέχουν όλοι ...πλην Λακεδαιμονίων, όπως ο Λ. Κύρκος χαρακτήρισε τους κομμουνιστές που αρνήθηκαν να συνδράμουν τον εθνικιστικό παροξυσμό.

Στις 18/2/1992 πραγματοποιείται η πρώτη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ, πλην ΚΚΕ, αποφάσισαν ότι: «Η Ελλάδα δεν πρόκειται να αναγνωρίσει τα Σκόπια, αν δεν ικανοποιηθούν οι τρεις όροι (σ.σ. να δεσμευτεί ότι δεν έχει εδαφικές διεκδικήσεις έναντι της Ελλάδας, ότι δε θα ασκεί εχθρικές προπαγανδιστικές δραστηριότητες έναντι γειτονικού κράτους, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης ονομασίας που υπονοεί εδαφικές διεκδικήσεις) που είχε θέσει στην Κοινότητα στις 16/12/1991».

Ακολουθεί, στις 13/4/1992, δεύτερο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών. Το κοινό ανακοινωθέν δεν υπογράφεται από το ΚΚΕ. Εκεί αναφέρεται συμφωνία μεταξύ ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ με τους «τρεις όρους» της ΕΕ και ότι δε νοείται αναγνώριση της ΠΓΔΜ αν το όνομά της φέρει τη λέξη «Μακεδονία». Ο Α. Παπανδρέου κάνει λόγο για χρησιμοποίηση «όλων των όπλων που υπάρχουν στη φαρέτρα» ώστε να εμποδιστεί αναγνώριση των Σκοπίων. Η Μ. Δαμανάκη θεωρεί ότι όλες οι δυνάμεις οφείλουν να στηρίξουν τους τρεις όρους.

Στις 14/6/1992 πραγματοποιείται η τρίτη σύσκεψη. Το κοινό ανακοινωθέν υπογράφουν και πάλι η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΝ. Το ΚΚΕ διαφωνεί επί της ουσίας με την ακολουθούμενη πολιτική.

Το ΚΚΕ και μετά απ' αυτές τις συσκέψεις είχε διατυπώσει την πλήρη διαφωνία του στην τότε κυβερνητική εξωτερική πολιτική και κατέγραφε τη δική του πρόταση. Πρόταση, που προωθούσε τον αγώνα για ειρήνευση και σταθερότητα στα Βαλκάνια.

Η Αλέκα Παπαρήγα τόνιζε χαρακτηριστικά: «Η ασφάλεια και ακεραιότητα της ελληνικής Μακεδονίας και της ίδιας μας της χώρας ταυτίζονται με την εξασφάλιση της ειρήνης και της σταθερότητας στην περιοχή και στα Βαλκάνια γενικότερα. Βασική προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η άμεση και αποτελεσματική αποτροπή κάθε ξένης παρέμβασης, καθώς και η ανάπτυξη πολύμορφων πρωτοβουλιών για την προώθηση ενός συστήματος δεσμεύσεων και εγγυήσεων για τη διατήρηση των μεταπολεμικών συνόρων και την ανάπτυξη αμοιβαία επωφελών σχέσεων ανάμεσα στα κράτη της περιοχής».

Εχουν στο μεταξύ μεσολαβήσει προτάσεις από διάφορες χώρες για σύνθετη ονομασία, όπως από τη Βρετανία για «Μακεδονία-Σκόπια». Ολες απορρίπτονται από την Αθήνα. Τον Απρίλη του '93 η ΠΓΔΜ γίνεται δεκτή από τον ΟΗΕ με την ονομασία «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας». Το Νοέμβρη του ίδιου χρόνου η κυβέρνηση Παπανδρέου διακόπτει τις συνομιλίες στον ΟΗΕ. Ακολουθεί το Φλεβάρη του '94 εμπάργκο της Ελλάδας κατά της ΠΓΔΜ.

Το Δεκέμβρη του 1992 πραγματοποιείται κι άλλο εθνικιστικό συλλαλητήριο, στην Αθήνα αυτή τη φορά, στη διάρκεια του οποίου διάφορα φασιστοειδή επιδίδονται σε βανδαλισμούς και καταστροφές.

Και σήμερα...

Αυτό που χτες αποκήρυσσαν μετά βδελυγμίας σήμερα το αποδέχονται ευχαρίστως οι άλλες πολιτικές δυνάμεις, μια σύνθετη δηλαδή ονομασία. Κάποιες εξ αυτών, όπως ο ΣΥΝ, έχουν το θράσος να μιλούν ακόμα και για «δικαίωσή τους». Και σήμερα όμως πράττουν το ίδιο επικίνδυνα με το παρελθόν. Η όλη συζήτηση εστιάζεται ξανά στο όνομα της γειτονικής χώρας. Καμία κουβέντα από καμία πλευρά, πλην του ΚΚΕ, για το γενικότερο πλαίσιο εντός του οποίου ανακινείται το ζήτημα.

Η κατάσταση στα Βαλκάνια παραμένει ρευστή και εξακολουθεί να εγκυμονεί κινδύνους. Η ΠΓΔΜ με όποιο όνομα κι αν αποκτήσει δε θα πάψει να αποτελεί ένα αμερικανικό προτεκτοράτο. Η πληγή του Κοσσυφοπεδίου παραμένει ανοιχτή. Τα μεταξύ τους σύνορα παραμένουν ακαθόριστα.

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, σε συνέντευξη Τύπου στις αρχές Οκτώβρη επισήμανε τους κινδύνους που συνεπάγεται η εμπλοκή της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων, μέσα στην οποία δεν μπορεί κανείς να εμπιστεύεται τους χειρισμούς που γίνονται από την ελληνική κυβέρνηση, τους ενταγμένους στα πλαίσια των ανταγωνισμών που υπάρχουν στην περιοχή.

Ειδικά για το θέμα του Κοσσυφοπεδίου τόνισε ότι η ανεξαρτητοποίησή του, σε συνδυασμό με το ότι το ΝΑΤΟ δεν επιτρέπει να καθοριστούν τα σύνορα ανάμεσα στη FYROM και το Κόσσοβο, θα ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Προέβλεψε ακόμα ότι τα επόμενα χρόνια οι εντάσεις θα οξυνθούν, ενώ όσον αφορά στο όνομα της γειτονικής χώρας, το ΚΚΕ, σημείωσε η Αλ. Παπαρήγα, παραμένει στη θέση του 1992 «με όλους τους όρους που βάζαμε: Εάν και εφόσον περιέχεται ο όρος "Μακεδονία" να είναι καθαρά γεωγραφικός και να υπάρχουν όλες οι απαραίτητες εγγυήσεις, για σεβασμό της εδαφικής ακεραιότητας, για να καταργηθούν αλυτρωτικά συνθήματα και τα σχετικά». Ωστόσο, «ακόμη κι αν δοθεί μια τέτοια λύση που είναι απίθανη, ακόμη και τότε η διαπάλη των αγωγών, η διεύρυνση του ΝΑΤΟ και οι ανταγωνισμοί στα Βαλκάνια, δε θα μας αφήσουν ήσυχους».

Να, λοιπόν, ο λόγος για τον οποίο ο ελληνικός λαός οφείλει να επαγρυπνά και να βρίσκεται σε αγωνιστική εγρήγορση.


Β. Ν.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ