Ο,τι και να κάνουν δεν μπορούν να κρύψουν την ενοχή τους για τον κίνδυνο που απειλεί καθημερινά εργαζόμενους κι επιβάτες στα πλοία. Κίνδυνος που εκπορεύεται από την ακατάσχετη δίψα των εφοπλιστών για το κέρδος και την πολιτική που την υπηρετεί. Στην προσπάθειά της να εμφανιστεί άμοιρη ευθυνών για την πρόσκρουση που τον περασμένο Απρίλη οδήγησε στη βύθιση του SEA DIAMOND, η πλοιοκτήτρια εταιρεία έδωσε χτες συνέντευξη Τύπου για να πει ότι το πλοίο κατέληξε στο βυθό λόγω «λάθος χαρτογράφησης του υφάλου». Τους ισχυρισμούς αυτούς έρχεται να αντικρούσει η άποψη που λέει ότι ο μόνος που μπορεί πιστοποιημένα να αποτυπώσει το ανάγλυφο στον πυθμένα των ελληνικών θαλασσών είναι η Υδρογραφική Υπηρεσία του Πολεμικού Ναυτικού, που παρέχει τους αντίστοιχους χάρτες στα πλοία.

Πέρα από την οποιαδήποτε ισχύ μπορεί να έχουν αυτά που λέει η εταιρεία ή ο αντίλογός τους, δύσκολα μπορεί κάποιος να τα εξαιρέσει από το γενικότερο πλαίσιο της θολούρας για τις συνθήκες του ναυαγίου, που επικράτησε από την πρώτη στιγμή, εσκεμμένα και με ευθύνη κυβέρνησης - πλοιοκτήτριας εταιρείας. Ασε που τα σύγχρονα πλοία έχουν όργανα που μπορούν να εντοπίσουν, άρα και να αποφύγουν τους βράχους. Οπως και να έχει, ανεξάρτητα με το πού βρίσκεται ο... βράχος, επιβεβαιώνεται ακόμα μια φορά αυτό που τα ταξικά συνδικάτα ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ υπογράμμιζαν: ότι στο πλοίο έπρεπε να βρίσκεται πλοηγός (πιλότος). Αλλά βέβαια αυτό κοστίζει κι ό,τι κοστίζει «κόβει» απ' τα κέρδη που τσεπώνουν οι εφοπλιστές σε βάρος της ασφάλειας και της ζωής όσων κουβαλάνε τα καράβια τους στις θάλασσες.