Σάββατο 3 Νοέμβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 5
ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ

Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ
Η «πράσινη» υποκρισία

Το θέμα «περιβάλλον» δεν είναι ξεκομμένο απ' τη συνολική πολιτική που ακολουθείται και, φυσικά, δεν μπορεί να συζητηθεί από μόνο του, σαν κάτι το αυτοτελές, χωρίς να συνδυαστεί με τα ζητήματα της ανάπτυξης και της δημόσιας υγείας. Από το γεγονός αυτό, που αναδείχτηκε κατά την προχτεσινή συζήτηση των πολιτικών αρχηγών για το περιβάλλον, προκύπτει το κύριο ζήτημα: Ποιος είναι υπεύθυνος για την καταστροφή του περιβάλλοντος; Το θέμα δεν είναι «οικουμενικό» - όπως διατείνονται κατά καιρούς όλα τα υπόλοιπα, πλην ΚΚΕ, κόμματα της Βουλής - αλλά κατ' εξοχήν ταξικό-πολιτικό. Συμπυκνώνεται στο ερώτημα: Τι είδους ανάπτυξη και προς όφελος ποιου;

Η καπιταλιστική βιομηχανική ανάπτυξη με στόχο το κέρδος είναι ο βασικός παράγοντας καταστροφής του περιβάλλοντος, με αποτέλεσμα την εμπορευματοποίηση της γης, της ενέργειας και του νερού. Κι αυτό γιατί για το κεφάλαιο δεν είναι τίποτε άλλο από την πηγή (κάθε άλλο παρά ανεξάντλητη) άντλησης και καταλήστευσης φυσικών πόρων, από τη μια, και από την άλλη ο φυσικός χώρος όπου ασκεί την ανεξέλεγκτη δραστηριότητά του και απορρίπτει κάθε είδους απόβλητά του. Πίσω από οποιοδήποτε επεισόδιο ρύπανσης του εδάφους, του νερού και του αέρα κρύβεται ο τρόπος αυτός της ανάπτυξης. Κρύβεται η πολιτική των κυβερνήσεων που εδώ και δεκαετίες ενισχύουν την ασυδοσία του κεφαλαίου που ως συνέπεια έχει και την καταστροφή του περιβάλλοντος. Η παντιέρα, λοιπόν, της «πράσινης πολιτικής» και της «πράσινης οικονομίας», που σηκώνουν τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ, δεν αποτελεί παρά το άκρον άωτον της υποκρισίας.

Τα δύο αυτά κόμματα, όσο και ο ΣΥΝ, δε σταματούν παράλληλα να εκθειάζουν τη δήθεν φιλοπεριβαλλοντική πολιτική της ΕΕ. Ποια, όμως, είναι αυτή η «περιβαλλοντική» πολιτική; Είναι μήπως η Κοινή Αγροτική Πολιτική που ξεκληρίζει τη φτωχή αγροτιά, προωθεί τα βιοκαύσιμα σε βάρος παραδοσιακών καλλιεργειών, ενισχύει την καπιταλιστική εκμετάλλευση, άρα και την καταστροφή των δασών; Είναι μήπως η πολιτική που, αντί να ενσωματώσει την αντιρρυπαντική τεχνολογία στην παραγωγή για να σωθεί ο πλανήτης από τις κλιματικές αλλαγές, επιβάλλει την αθλιότητα του εμπορίου ρύπων που δημιουργεί νέους «ναούς» κερδοσκοπίας για το μεγάλο κεφάλαιο; Σε καμιά περίπτωση η πολιτική αυτή δεν είναι φιλοπεριβαλλοντική.

Παρά τα παχιά λόγια των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, η πολιτική τους είναι εχθρική απέναντι στο περιβάλλον. Το θέτει σε δεύτερη μοίρα, όπως και άλλες αναγκαίες δράσεις για την ασφάλεια της ζωής του λαού, με τρανταχτά παραδείγματα αυτά της αντισεισμικής θωράκισης και της αντιπλημμυρικής προστασίας. Αντί να αυξήσουν τους ελεύθερους χώρους, παραδίδουν και τους λίγους που απέμειναν στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις στην εμπορευματοποίηση. Αντί να προστατεύσουν τις δημόσιες ακτές, τις προσφέρουν βορά στο μεγάλο κεφάλαιο. Αντί να προστατεύσουν τα δάση, με νομοθετήματα και τις αλλεπάλληλες αναθεωρήσεις του άρθρου 24 οπλίζουν το χέρι των εμπρηστών, με αποτέλεσμα να ζούμε ασύλληπτες τραγωδίες, όπως αυτή του φετινού καλοκαιριού. Πρόκειται, λοιπόν, για μια πολιτική που οξύνει τα προβλήματα του περιβάλλοντος, τα οποία προστίθενται στα άλλα προβλήματα, της ανεργίας, της αποδιάρθρωσης των εργασιακών σχέσεων, του περιορισμού των κοινωνικών, εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων του λαού. Μια πολιτική που ο ίδιος ο λαός με την πάλη του μπορεί και πρέπει συνολικά να ανατρέψει, εγκαθιδρύοντας τη δική του εξουσία.



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ