ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΜΠΟΛ ΡΥΖΙ: «"Ωρα τρεις τα χαράματα. Αυτό το ανθρώπινο πλάσμα δεν έχει φάει τίποτα επί 10 ημέρες, αλλά είναι ακόμη ζωντανό" έγραφε με δωρική λιτότητα, μιλώντας για τον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο. "Θέλω να φάω ρύζι. Θέλω να φάω ένα μπολ ρύζι" προσέθετε με λαχτάρα, αναφερόμενος σε κάτι που κοστίζει μόλις 70 λεπτά στα φθηνά μαγέρικα. Βρισκόμαστε στις 25 Μαΐου (...) Είμαστε πια στις 5 Ιουνίου. Είναι η τελευταία εγγραφή στο ημερολόγιό του: "Η κοιλιά μου είναι άδεια. Θέλω να φάω ένα μπολ ρύζι. Δεν έχω φάει ρύζι εδώ και 25 μέρες". Από εκεί και πέρα σιωπή. Απόλυτη. Εναν και πλέον μήνα αργότερα, στις 10 Ιουλίου, ένας φίλος βρίσκει το πτώμα του» (από το ημερολόγιο 52χρονου Γιαπωνέζου που του έκοψαν το προνοιακό επίδομα / ΕΘΝΟΣ).

ΜΕ ΥΠΟΓΡΑΦΗ «ΓΣΕΕ»: «Η φτώχεια, με την ευρύτερη έννοια, δεν περιορίζεται στο 21% των Ελλήνων, που έχουν εισόδημα κάτω από τα 850 ευρώ τον μήνα. Εκτείνεται στο 50% του πληθυσμού (...)αποκαλύπτεται από τα επίσημα στοιχεία, ότι το 80% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα αμείβονται με λιγότερα από 1.000 ευρώ τον μήνα, ενώ για την κάλυψη των βασικών αναγκών απαιτείται μηνιαίο εισόδημα περίπου 2.000 ευρώ» (από το κύριο άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΤΟ ΕΚΛΟΓΙΚΟ ΣΩΜΑ: «Σε επίπεδο κλίματος, στην κοινωνία, αυτή την περίοδο υπάρχει μια διάχυτη δυσθυμία εξαιτίας διαφόρων παραγόντων, όπως το ασφαλιστικό, η έκρηξη τιμών του πετρελαίου, η φημολογία για το ΦΠΑ (...) το εκλογικό σώμα δεν έχει μεγάλα αποθέματα ανοχής» (ο Μανώλης Κοττάκης στον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ).