Με την πρώτη κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Οικονομικών και Κοινωνικών Υποθέσεων ξεκινάει σήμερα στη Βουλή ο «κοινωνικός διάλογος» της απάτης για το Ασφαλιστικό. Η κυβέρνηση πέτυχε την απαρτία που διακαώς επιθυμούσε, ξέροντας καλά πως τα μέτρα που θέλει να επιβάλει πρέπει να βαπτιστούν στην κολυμπήθρα της «κοινωνικής συναίνεσης» προκειμένου ευκολότερα να νομιμοποιηθούν, να μπουν εμπόδια στην εκδήλωση γενικευμένων αντιδράσεων. Αυτή την πολύτιμη υπηρεσία έσπευσε να της προσφέρει για μια ακόμη φορά η συμβιβασμένη συνδικαλιστική πλειοψηφία. Με το πρόσχημα ότι ο «διάλογος» διεξάγεται στο Κοινοβούλιο (σαν να επρόκειτο να είχε διαφορετικό περιεχόμενο αν γινόταν σε χώρο εκτός της Βουλής...), ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ θα κάτσουν αύριο στα έδρανα του «διαλόγου», μαζί με τους εκπροσώπους του ΠΑΣΟΚ, του ΛΑ.Ο.Σ., του ΣΕΒ και των άλλων «κοινωνικών εταίρων».

Κανείς απ' όλους τους παραπάνω δεν προσέρχεται στο «διάλογο» με λευκές σελίδες. Ολοι τους έχουν εκφραστεί εδώ και χρόνια για το ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Ολοι τους έχουν καταθέσει όχι μόνο τις προτάσεις, αλλά και τα έργα τους, με δεδομένο ότι στις κυβερνητικές θητείες του το ΠΑΣΟΚ έχει νομοθετήσει αλλεπάλληλους αντιασφαλιστικούς νόμους. Τίποτα καινούριο, τίποτα προοδευτικό, τίποτα φιλεργατικό δεν πρόκειται να προκύψει από αυτό το «διάλογο». Το αντίθετο μάλιστα. Ανεξάρτητα από τη διάρκεια και το περιεχόμενό του, η κυβέρνηση θα τον αξιοποιήσει σαν προπέτασμα καπνού στα προσυμφωνημένα αντιασφαλιστικά της σχέδια. Είναι άλλωστε αυτονόητο ότι αν η κυβέρνηση είχε σκοπό να νομοθετήσει φιλεργατικά μέτρα, δε θα χρειαζόταν να κάνει «διάλογο».

Τι λένε οι συμμετέχοντες στη «συμμαχία των προθύμων»; Η κυβέρνηση προσέρχεται στο «διάλογο» για να υπερασπιστεί τις προγραμματικές της δηλώσεις και τις θέσεις των τεχνοκρατών που η ίδια διόρισε. Το ΠΑΣΟΚ έρχεται να υπερασπιστεί τα ίδια ακριβώς πράγματα, τα οποία όχι μόνο συμπεριέλαβε στο νόμο Ρέππα, αλλά αισθάνθηκε την ανάγκη να επαναλάβει στο πρόγραμμά του. Οι εργοδότες έρχονται για να απαιτήσουν επίσπευση των νέων ανατροπών στο όνομα της αύξησης της κερδοφορίας τους. Και οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες έρχονται να υπερασπιστούν την ισχύουσα ασφαλιστική νομοθεσία, που αναπόφευκτα οδηγεί σ' αυτά που με τα πιο κυνικά λόγια περιέγραψαν οι εντεταλμένοι της κυβέρνησης, όπως ο Ν. Αναλυτής.

Ολοι τους συμφωνούν στην ανάγκη να ενισχυθεί η καπιταλιστική «ανταγωνιστικότητα» μέσα από τη μείωση του λεγόμενου μη μισθολογικού κόστους της εργασίας. Αυτό επιδιώκουν να κάνουν τα νέα μέτρα. Δηλαδή, ό,τι ακριβώς έκαναν και οι νόμοι Σιούφα - Σουφλιά και Ρέππα. Τους νόμους αυτούς η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ δεν τους αμφισβητεί. Είναι ταγμένη στην αντίπερα όχθη από αυτή των εργαζομένων και των πραγματικών τους συμφερόντων. Εχει συνένοχους όσους προσπαθούν να εξωραΐσουν τη βαθιά αντιδραστική τακτική της, ιδιαίτερα αυτές τις κρίσιμες ώρες που ξεσπά η νέα καταιγίδα. Απέναντι σε όλους αυτούς η εργατική τάξη μπορεί και πρέπει να σηκώσει το μπόι της. Να πιστέψει στη δύναμή της. Να τους τρομάξει. Το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα βρίσκονται ήδη στους δρόμους. Εκεί είναι η θέση όλων μας.