Του Δημήτρη Χαντζόπουλου από τα ΝΕΑ

Ετσι και με τους ανθρώπους. Τους κοιτάζουν στα δόντια κι αν είναι χαλασμένα δεν τους ασφαλίζουν, γιατί θα έχει κόστος η περίθαλψή τους. Και μια σωστή ασφαλιστική εταιρεία δεν υπάρχει για να πληρώνει, αλλά για να αυξάνει τα κέρδη των μετόχων της, κέρδη που βασίζονται στο τζογάρισμα του κεφαλαίου που συγκεντρώνεται από τις συνδρομές των ασφαλισμένων. Αυτοί θα πρέπει να μπορούν για πολλά χρόνια να εισφέρουν σε χρήμα. Αν είναι άρρωστοι, προκαλούν ζημιά. Αυτά στη μήτρα του ελεύθερου κόσμου, τις ΗΠΑ.

Στα δικά μας: Αξιοπρόσεκτη η τοποθέτηση για το μέλλον της κεντροδεξιάς. Αντε και πήρες τις εκλογές, άντε και επέβαλες τους φόρους στα συνήθη υποζύγια. Χωρίς ιδεολογική κυριαρχία, την επομένη θα πέσεις. Αυτό λέει το κείμενο και η πράξη το υποστηρίζει: Στην ίδια εφημερίδα με όρους συμπολίτευσης ομολογείται ότι τα συνήθη υποζύγια θα πληρώσουν και πάλι τα έσοδα του κρατικού ταμείου, γεγονός που δημιουργεί ασφυκτική κατάσταση.

Εκεί, λοιπόν, ο ρόλος της χρήσιμης στο πολιτικό σύστημα αντιπολίτευσης.

Είναι κανόνας: Μια αντεργατική κυβέρνηση χρειάζεται μια εξίσου αντεργατική αντιπολίτευση, που, όμως, να παριστάνει τη φιλεργατική για να εξασφαλίζεται ισορροπία στο πολιτικό σύστημα, να μην αφήνεται, δηλαδή, περιθώριο, να χειραφετηθούν οι εργάτες και να συσπειρωθούν στο δικό τους πολιτικό κόμμα, διεκδικώντας την εξουσία για τον εαυτό τους.

Πόσο πιο καθαρά να διατυπωθεί; Το λένε και το ξαναλένε αυτές τις μέρες ο ένας μετά τον άλλο οι αναλυτές του δεξιο-κεντρο-αριστερού φάσματος: Το πολιτικό σύστημα χρειάζεται ισχυρή κεντροαριστερή αντιπολίτευση.

Τι αντιπολίτευση θα είναι αυτή; Την περιγράφει το «μανιφέστο» της: Με περιεχόμενο - περηφάνια από το κυβερνητικό παρελθόν της - όλα αυτά ακριβώς που πρέπει να αποφεύγει ο εργάτης: Συναίνεση, πάγωμα μισθών (θητεία Α. Παπανδρέου), παράταση εργάσιμου βίου (θητεία Κ. Σημίτη), διάλογος, υπεράσπιση της καπιταλιστικής Ευρώπης, ανταγωνιστικότητα, επιχειρηματικότητα (στοιχεία με βάση τα οποία η αστική τάξη εγκρίνει αν ένα κόμμα στέκεται σωστά εντός του πολιτικού συστήματος).

Ολα αυτά πρέπει να διατηρηθούν ως κόρη οφθαλμού. Κι όπως γράφει και ο αρμόδιος να κρατήσει το ΠΑΣΟΚ στον ίσιο δρόμο, πάση θυσία πρέπει να εξασφαλιστεί ότι τα δύο κόμματα θα είναι ισχυρά. Γι' αυτό μπορούν να τα βρουν και στον εκλογικό νόμο. Σωστός. Θυμίζει σ' όποιους ξεχνιούνται ότι η Δημοκρατία δεν είναι το καθεστώς όπου κράτος είναι το δίκιο του δήμου, αλλά ένας από τους τρόπους για να ασκεί την εξουσία της η αστική τάξη. Αλλιώς τι νόημα έχει η διατήρησή της;