Ο,ΤΙ ΔΕ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ: «Θέλουμε ένα ΠΑΣΟΚ που εκφράζει τη μεγάλη κεντροαριστερά (...) ένα ΠΑΣΟΚ που ξέρει να δημιουργεί πολιτικές και κοινωνικές συναινέσεις (...) ένα ΠΑΣΟΚ υπερήφανο για το έργο των κυβερνήσεων Ανδρέα Παπανδρέου και Κώστα Σημίτη (...) ένα ΠΑΣΟΚ που πιστεύει στον διάλογο των κοινωνικών εταίρων (...) ένα ΠΑΣΟΚ που πιστεύει στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση (...) ένα ΠΑΣΟΚ που στηρίζει μια οικονομία ανταγωνιστική (...) που στηρίζει την επιχειρηματικότητα» (από το μανιφέστο Βενιζέλου / ΕΘΝΟΣ).

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, ΟΜΩΣ, ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ: «Η ενότητα ενός κόμματος δεν είναι ταμπού. Οταν οι πολιτικές διαφορές είναι αγεφύρωτες, το διαζύγιο μπορεί να είναι ακόμα και επωφελές. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως η μάχη για την προεδρία μόνο εμμέσως έχει πολιτικά χαρακτηριστικά. Είναι πρωτίστως μάχη εξουσίας. Εάν το ΠΑΣΟΚ διασπαστεί για πρόσωπα, η κεντροαριστερά θα εγκλωβιστεί σε μακρόχρονη κρίση με αρνητικές επιπτώσεις συνολικά για το σύστημα. Η ΝΔ θα παραμείνει εκ των πραγμάτων χωρίς αντίπαλο με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ισορροπία του πολιτεύματος» (ο Σ. Λυγερός στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ: «Ούτως ή άλλως το εκλογικό σύστημα του 2004 αποδείχτηκε μπούμερανγκ για το ΠαΣοΚ. Θα μπορούσε ενδεχομένως να διαπραγματευτεί τώρα με τη ΝΔ έναν εκλογικό νόμο που να ενισχύει όχι μόνο το πρώτο αλλά και τα δύο μεγάλα κόμματα σε βάρος των μικρών. Ειδάλλως θα έχει πρόβλημα» (ο Γ. Πρετεντέρης στο ΒΗΜΑ).