Χωρίς χρονοτριβή, με το «καλημέρα» της ανάληψης των καθηκόντων της, η κυβέρνηση της ΝΔ θέτει σε εφαρμογή ένα σχέδιο ιδιαίτερα επαχθές για την εργατική λαϊκή οικογένεια, το οποίο περιλαμβάνει μέτρα που πλήττουν βάναυσα το επίπεδο και τους όρους της ζωής της. Ούτε λεπτό δεν πρέπει να χάσουν και οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα από την προσπάθεια οργάνωσης της άμυνας αλλά και της αντεπίθεσής τους απέναντι σε μια πολιτική που τους καταδικάζει στην ανέχεια.

Οι κυβερνητικές εξαγγελίες του τελευταίου μόνο διημέρου πρέπει να εκληφθούν από το λαό ως κήρυξη πολέμου εναντίον των συμφερόντων του και να αντιμετωπιστούν ως τέτοια. Στο προσχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού για το 2008 διατυπώνεται με σαφήνεια η συνέχιση της εισοδηματικής πολιτικής λιτότητας, περικοπές δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, μεγάλες αυξήσεις φόρων, ανατιμήσεις σε εισιτήρια, διόδια, ενώ αναμένεται να δούμε πώς θα εξελιχθεί και η υπόθεση με το πετρέλαιο θέρμανσης. Συγχρόνως «ανοίγει» ο φάκελος της Κοινωνικής Ασφάλισης με σαρωτικές ανατροπές σε όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, στο ύψος των συντάξεων κ.α.

Την ίδια ώρα η εσωκομματική αντιπαράθεση στο ΠΑΣΟΚ απασχολεί τα αστικά ΜΜΕ λες και είναι το πρόβλημα των προβλημάτων. Θα διασπαστεί το ΠΑΣΟΚ; Αναρωτιούνται κάποιοι από τους δημοσιολόγους του συστήματος, προσκείμενοι στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Βγήκε ο Ε. Βενιζέλος με τις θέσεις του, προπαγανδίζουν άλλοι. Κεντροαριστερά ψάχνει, λένε. Οι άλλοι ψάχνουν την «αριστερή στροφή». Και τι τον νοιάζει τον εργαζόμενο αν διασπαστεί ή όχι; Τι τον νοιάζει το ψάξιμο της «κεντροαριστεράς» ή της «αριστερής στροφής», όταν την πολιτική του ΠΑΣΟΚ ο Ε. Βενιζέλος δεν την αμφισβήτησε. Ούτε οι άλλοι. Αυτή είναι δεδομένη απ' όλους. Στην υπηρεσία του συστήματος. Αλλωστε, το ψάξιμο αρχηγού γίνεται στο όνομα του καπάτσου που θα αντιμετωπίσει τον Καραμανλή και θα του αφαιρέσει την πρωθυπουργία. Δηλαδή, για τη διαχείριση της αντιλαϊκής πολιτικής. Τόσο βαθύς προβληματισμός.

Ο,τι λοιπόν και αν γίνει στο ΠΑΣΟΚ, δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί στην κυβέρνηση από φιλολαϊκή σκοπιά γιατί η κυβερνητική πολιτική είναι και δική του πολιτική. Το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να αλλάξει. Γι' αυτό και κάθε άνθρωπος του μόχθου, που ακόμη ελπίζει μήπως αλλάξει το ΠΑΣΟΚ, πρέπει να το εγκαταλείψει. Και όλοι όσοι ψήφισαν τα κόμματα του δικομματισμού μπορούν τώρα να κάνουν το αποφασιστικό βήμα ενάντιά του. Το βήμα της καταδίκης της πολιτικής του στη συνείδησή τους και στους δρόμους του αγώνα. Εκεί και μόνο, με όρους ταξικού κινήματος, μπορούν να αποκρουστούν αντεργατικά - αντιλαϊκά μέτρα. Εκεί και μόνο και με τους ίδιους όρους μπορούν να προσδοκούν σε απόσπαση κατακτήσεων που θα τους ανακουφίζουν έστω από την οξύτητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν. Να συστρατευτούν στη μάχη για την ίδια τη ζωή τους με το ΚΚΕ, με τις ταξικές δυνάμεις του κινήματος, κάνοντας στην άκρη συμβιβασμένες συνδικαλιστικές πλειοψηφίες, που όπως στο παρελθόν έτσι και τώρα βάζουν πλάτη για το πέρασμα αυτής της πολιτικής.

Οι εργαζόμενοι μπορούν να «ποντάρουν» στην ενότητα και στην ανυποχώρητη πάλη τους. Θα έχουν σίγουρα κέρδη από μια τέτοια επιλογή. Θα συνειδητοποιούν την ανάγκη να τραβήξουν τον αγώνα τους ως το τέλος, ως την ανατροπή μιας πολιτικής - λίπασμα στα κέρδη της πλουτοκρατίας, ως τη λαϊκή εξουσία, το τελικό «έπαθλο» αυτής τους της πάλης.