Η έννοια του «εφικτού» «ντύνει» ολοένα και συχνότερα το λόγο των πολιτικών εκπροσώπων της άρχουσας τάξης και των δορυφόρων τους. Κατ' αυτούς - τους ταξικούς και πολιτικούς αντιπάλους της εργατικής τάξης και του ΚΚΕ - οι πολιτικές του θέσεις και προτάσεις είναι «ανέφικτες» και το ίδιο δεν είναι σε θέση να δώσει απάντηση στα σύγχρονα προβλήματα, καθώς η στρατηγική του αφορά στο σοσιαλισμό (μην παραλείποντας φυσικά να τον λοιδορήσουν και συκοφαντήσουν) όπου και - λένε - εναποθέτει την ελπίδα για λύση όλων των προβλημάτων.

Η επιχειρηματολογία τους αυτή είναι ένα μείγμα ψεύδους και συνειδητής παραπλάνησης και είναι αναγκασμένοι να την αναμασούν διαρκώς, προκειμένου να πετύχουν να παραιτηθεί η εργατική τάξη, ο ελληνικός λαός απ' την προσπάθεια καλυτέρευσης της ζωής του και να συμμορφωθεί με τις ταξικές επιλογές του κεφαλαίου, παρότι αυτές είναι διαμετρικά αντίθετες με τα δικά του συμφέροντα.

Για το ΚΚΕ, το εφικτό ταυτίζεται με το λαϊκό συμφέρον. Για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ το εφικτό ταυτίζεται με το συμφέρον του μεγάλου κεφαλαίου. Η επιβολή είναι καθαρά θέμα συσχετισμού δυνάμεων. Είναι αυτός ο συσχετισμός που τους επιτρέπει να παίρνουν μέτρα υπέρ του κεφαλαίου. Είναι ο συσχετισμός που το ΚΚΕ καλεί το λαό να ανατρέψει υπέρ του, ώστε να επιβάλει όσα του αξίζουν και δικαιούται να απολαύσει.

Κολλώντας την «ταμπέλα» του «ανέφικτου» στις προτάσεις του ΚΚΕ επιδιώκουν με ένα σμπάρο να πιάσουν πολλά τρυγόνια. Καταρχήν, κανείς δε θα περίμενε από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ να αποδεχτούν ως ρεαλιστικές ακόμα και προτάσεις ανακούφισης του λαού από την οξύτητα των προβλημάτων που αντιμετωπίζει. Γιατί είναι η πολιτική τους που τον βυθίζει σ' αυτά. Την πολιτική τους υπερασπίζονται όταν απορρίπτουν σαν δήθεν ανέφικτες και μη ρεαλιστικές τις προτάσεις του ΚΚΕ. Αυτή θέλουν να διασώσουν από τον κίνδυνο ο λαός να πειστεί για την ορθότητα και τη ρεαλιστικότητα των προτάσεων του ΚΚΕ, να τις εγγράψει στο διεκδικητικό πλαίσιο των αγώνων του και να οξύνει την κοινωνικοπολιτική πάλη για την υλοποίησή τους. Αυτή τη συνάντηση της πολιτικής πρότασης του ΚΚΕ και των κοινωνικών δυνάμεων στις οποίες απευθύνεται θέλουν να αποτρέψουν και δουλεύουν συστηματικά για να το πετύχουν. Γνωρίζοντας τη δυναμική που περικλείει. Γνωρίζοντας ότι οι θέσεις και οι προτάσεις του ΚΚΕ κοστίζουν οικονομικά, πολιτικά, ιδεολογικά για την εξουσία των μονοπωλίων. Είναι θέσεις και προτάσεις που στο βαθμό που αφομοιώνονται και υιοθετούνται από τους εργαζόμενους, από τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα πυροδοτούν στη συνείδηση τέτοιες διεργασίες που θέτουν σε κίνδυνο το καθεστώς της δικομματικής εναλλαγής και εξουσίας.

Στο πλαίσιο αυτό, κάθε πρόταση και διεκδίκηση εξετάζεται από τη σκοπιά των «αντοχών της οικονομίας», της «ανταγωνιστικότητας» και φυσικά απορρίπτεται ασυζητητί. Στο όνομα αυτών συμπιέζονται δικαιώματα και ο λαός καλείται συνεχώς σε νέες θυσίες, να αποδέχεται χωρίς αντιδράσεις το σαρωτικό πέρασμα των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Τα επιχειρήματά τους είναι σαθρά και δε θα άντεχαν αν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, σε μεγάλο βαθμό και ο Συνασπισμός, δε φρόντιζαν επί χρόνια να τα υποστυλώνουν καλλιεργώντας το συμβιβασμό, τη μοιρολατρία και την παραίτηση, την αντίληψη του «μικρότερου κακού».

Είναι όμως η ώρα ο λαός να συνειδητοποιήσει ότι ο δρόμος που του υποδεικνύουν δεν είναι μόνο αδιέξοδος αλλά πολλαπλά επικίνδυνος και επιζήμιος για τον ίδιο. Γνωρίζει ότι δυνατότητες να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες του υπάρχουν σε αφθονία, το ζήτημα είναι ο ίδιος με την πάλη του να διαμορφώσει έτσι το συσχετισμό των δυνάμεων που θα επιβάλει κάτι τέτοιο. Βλέπει γύρω του να στήνεται χορός δισεκατομμυρίων. Πλούτος από τον δικό του ιδρώτα καμωμένος που καταλήγει σε λίγους, ελάχιστους. Πλούτος υπεραρκετός να εξασφαλίσει στο λαό μια άνετη ζωή. Κι όμως...

Το ΚΚΕ διαθέτει και λύσεις και προτάσεις που απαντούν στις σημερινές ανάγκες των εργαζομένων, διαθέτει ολοκληρωμένο πρόγραμμα εναλλακτικής λύσης. Προτάσεις εφικτές στο βαθμό που γίνουν υπόθεση πάλης από ένα ισχυρό λαϊκό κίνημα, γιατί ακριβώς το πόσο εφικτή είναι μια πρόταση εξαρτάται από την οργάνωση και μαχητικότητα του λαού, την πολιτικοποίηση του κινήματος, την ενότητα στην πάλη ενάντια στην πολιτική των μονοπωλίων, του ιμπεριαλισμού. Προτάσεις για μισθούς που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της εργατικης οικογένειας, για δημόσια δωρεάν Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια, για καθολική δημόσια Κοινωνική Ασφάλιση, για παραγωγή φτηνών και καλών αγροτικών προϊόντων και εξασφάλιση του εισοδήματος των αγροτών, για προστασία των αυτοαπασχολουμένων από το στραγγαλισμό των μονοπωλιακών επιχειρήσεων στο χώρο τους, για κοινωνική πολιτική για τα λαϊκά στρώματα κλπ. Προτάσεις που απαντούν στο σήμερα της ζωής του λαού και της νεολαίας και όχι στο μακρινό μέλλον όπως αναμασά η αστική προπαγάνδα. Μόνο που η κυρίαρχη πολιτική δεν μπορεί να τις ικανοποιήσει γιατί ικανοποιεί τα κέρδη του κεφαλαίου.

Για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ εφικτές είναι μόνο οι προτάσεις που δε θίγουν στο παραμικρό το ταξικό συμφέρον του μεγάλου κεφαλαίου. Ο λαός οφείλει να τους καταδικάσει και τους δύο. Εχει συμφέρον να κάνει πράξη την πρόταση συσπείρωσης και συμμαχίας του ΚΚΕ για ριζική ανατροπή του συσχετισμού προς όφελος της λαϊκής εξουσίας. Χαράσσοντας ρότα σε μια τέτοια κατεύθυνση θα δημιουργούνται προϋποθέσεις και για απόσπαση κατακτήσεων, για υπεράσπιση των λαϊκών συμφερόντων, για άμβλυνση των οξυμένων προβλημάτων. Βλέποντας στο αύριο και παλεύοντας γι' αυτό δημιουργείται η δυνατότητα βελτίωσης του σήμερα. Διαφορετικά όσο δεν αμφισβητείται ο δικομματισμός και η πολιτική του, η κοινή στρατηγική τους, τότε επιμέρους αντιδράσεις, ακόμα και αγώνες, εύκολα θα «χωνεύονται» απ' αυτό, ακόμα και επιμέρους κατακτήσεις θα παίρνονται πίσω όταν το κίνημα θα βρίσκεται σε φάση υποχώρησης.

Στις κάλπες που θα στηθούν κάποια στιγμή μέσα στους επόμενους μήνες, ο λαός ας προσέλθει με εμπιστοσύνη στη δύναμή του και κυρίως με απόφαση να την πολλαπλασιάσει, αφαιρώντας δύναμη από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, δίνοντας δύναμη στο ΚΚΕ και διευκολύνοντας και μ' αυτόν τον τρόπο τη δρομολόγηση θετικών για τον ίδιο εξελίξεων.