Ετσι, αντί των παλιών, παίρνουν τη θέση τους, νέοι πολέμαρχοι - εκφραστές της σύγκρουσης των πολιτισμών, αλλά και νέων «ιερών πολέμων», στο όνομα, π.χ., του Βούδα, του Κομφούκιου, του Ισλάμ, του Ινδουισμού, του Σιωνισμού και της ποικιλίας από θρησκευτικές σέχτες - αιρέσεις και δόγματα. Και, βέβαια, από πολυάνθρωπες διαφορετικές πολιτιστικές οντότητες, όπως της Κίνας, ως συμπέρασμα, αλλά και ως πολιτική πρόβλεψη και προτροπή, προκύπτει από τις αναλύσεις αυτές, η «ανάγκη» ενός αμερικανοευρωπαϊκού πολιτικοστρατιωτικού μετώπου πολεμικής επαγρύπνησης, σε διαρκή ετοιμότητα, για την υπεράσπιση των υπερούσιων πολιτισμικών και πολιτιστικών αξιών και των μεγάλων συμφερόντων του κεφαλαίου, που αποτελούν το ουσιαστικό υπόβαθρο και το περιεχόμενο της ιμπεριαλιστικής παγκοσμιοποίησης με «εγγυητή» - κονγκισταδόρο την Αμερική.