Αλλάζοντας σαν τα πουκάμισά του τους πρωθυπουργούς, ο Ρώσος Πρόεδρος, Μπορίς Γιέλτσιν, προσφέρει "δείγμα γραφής" για τη "δημοκρατία" που εμπεδώνει εκεί η καπιταλιστική παλινόρθωση, δημιουργώντας αυτό το προσωποπαγές καθεστώς, το οποίο δε διακρίνεται μόνο για τα "νέα ήθη" που εισάγει στο πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης της Ρωσίας, αλλά και για τη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση, την πορνεία, την εγκληματικότητα, που "προσφέρει", ως "δώρα του καπιταλισμού", στο ρώσικο λαό. Αλλά ποιος θυμάται σήμερα τους ύμνους των διεθνών και ντόπιων πολιτικών και άλλων παραγόντων, προς τη "μεγάλη δημοκρατική αλλαγή", που θα έφερνε στη Ρωσία και στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες της ΕΣΣΔ και της Ευρώπης η ανατροπή του σοσιαλισμού; Αυτοί που τότε εξυμνούσαν τον Γιέλτσιν ως μέγα δημοκράτη και κοινωνικό αναμορφωτή, τώρα, χαρακτηρίζοντάς τον τρελό, νομίζουν πως ξοφλούν και εξαγνίζονται για τη συμμετοχή τους στο "μέγα ψεύδος και μέγα λάθος της ιστορίας"...