Ο πρωθυπουργός, Κ. Σημίτης, μίλησε για πρωτοφανείς ρυθμούς αύξησης των υποδομών του κράτους πρόνοιας, όταν με τον αντικοινωνικό νόμο για την Πρόνοια (2646/98) άρχισε η διάλυσή της.

Ωστόσο, και τα στοιχεία του ίδιου του προϋπολογισμού διαψεύδουν τον πρωθυπουργό. Σύμφωνα με την εισηγητική έκθεση του προϋπολογισμού οι συνολικές δαπάνες για την πρόνοια το 1998 ήταν 284,698 δισ. δραχμές, ενώ το αντίστοιχο ποσό για το 1999 είναι 222 δισ. δραχμές, δηλαδή κατά 62,698 δισ. δραχμές μικρότερο. Οι περικοπές των δαπανών για τη λειτουργία των νοσοκομειακών ιδρυμάτων σε σχέση με το 1997 φτάνουν το 50,9% (18,289 δισ. δρχ. το 1997, 10,080 δισ. το 1998, 9,500 δισ. δραχμές το 1999).

Σε κανένα από τα μεγάλα ιδρύματα για Ατομα με Ειδικές Ανάγκες (ΑμΕΑ) και σε καμία υπηρεσία πρόνοιας δεν υπάρχει αύξηση των δαπανών. Αντίθετα, σε όλα υπάρχει στασιμότητα ή μεγάλη μείωση. Οι συνολικές δαπάνες του προϋπολογισμού του 1999 για τα ιδρύματα πρόνοιας φτάνουν τα 43,670 δισ. δραχμές, ενώ το αντίστοιχο ποσό για το 1998 ήταν 42.500 δισ. δραχμές. Πρόκειται για αύξηση της τάξεως του 2,8%, η οποία δεν ανταποκρίνεται ούτε καν στην ωρίμανση των μισθών των εργαζομένων, δεν επιτρέπει την εύρυθμη λειτουργία των υπαρχόντων ιδρυμάτων και αποκλείει κάθε δυνατότητα δημιουργίας νέων.

Οι φετινές δαπάνες για τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας παρουσιάζουν μείωση της τάξης του 13%, σε σχέση με το 1998 (1,550 δισ. δραχμές για το 1999, ενώ το αντίστοιχο ποσό για το 1998 ήταν 1,798 δισ. δραχμές). Η επιχορήγηση του ΠΙΚΠΑ για το 1999 είναι κατά ένα εκατομμύριο μεγαλύτερη από αυτή του 1998 (799 εκ. δραχμές το 1998, 800 εκ. δραχμές το 1999). Το Εθνικό Ιδρυμα Κωφών επιχορηγήθηκε για το 1999 ακριβώς με το ίδιο ποσό με το 1998 (140 εκ. δραχμές). Τα θεραπευτήρια χρόνιων παθήσεων τα οποία το 1998 είχαν επιχορηγηθεί με 200 εκ. δραχμές φέτος παίρνουν το απόλυτο μηδέν!

Με αυτά τα δεδομένα οι μεγάλοι οργανισμοί πρόνοιας παρουσιάζουν εικόνα διάλυσης. Το ΠΙΚΠΑ και ο Εθνικός Οργανισμός Πρόνοιας (ΕΟΠ) βρίσκονται στα πρόθυρα διάλυσης, ενόψει της ίδρυσης υποτίθεται του νέου οργανισμού που προβλέπει ο αντικοινωνικός νόμος 2646/98 για την πρόνοια. Το πάγωμα των προσλήψεων καθιστά επικίνδυνη σε πολλές περιπτώσεις τη λειτουργία σε μια σειρά ιδρύματα όπως τα ΚΕΠΕΠ του ΠΙΚΠΑ, το Κέντρο Αποκατάστασης Αναπήρων Παίδων της Βούλας και μια σειρά από άλλα ιδρύματα.

Για πρώτη φορά στον προϋπολογισμό του 1999 καταργείται ο κωδικός για τα επιδόματα των αναπήρων και των ΑμΕΑ, με το πρόσχημα ότι θα δίνονται μέσα από τις επιχορηγήσεις των νομαρχιών. Αποτέλεσμα αυτής της επιλογής ήταν να δημιουργηθούν τεράστιες καθυστερήσεις στην καταβολή των επιδομάτων, ενώ τα επιδόματα μιας σειράς δικαιούχων των λεγόμενων προσωρινών επιδομάτων περικόπηκαν, γιατί δεν υπήρχαν στη Νομαρχία οι συγκεκριμένες πιστώσεις. Καρκινοπαθείς, άνεργες, ανύπαντρες ή κακοποιημένες μητέρες είδαν να κόβεται ακόμα και το πενιχρό επίδομα των 15 - 20.000 δραχμών. Το κατόρθωμα της κυβέρνησης με αυτή την επιλογή ήταν, εκεί που δαπάνησε για επιδόματα το 1997 63 δισ. δραχμές, να υπολογίζει ότι φέτος θα δαπανήσει για τα ίδια επιδόματα 60 δισ. δραχμές, συνυπολογίζοντας και την αύξηση - "κοροϊδία" της τάξεως του 8% που θα δοθεί στα επιδόματα των ΑμΕΑ.

Να σημειωθεί ότι η αύξηση 8% που υπογράφτηκε μόλις τον περασμένο μήνα είναι η χαμηλότερητης τελευταίας τετραετίας, των επιδομάτων των Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες. Οι αυξήσεις για το 1997 ήταν 15% και για το 199810%. Εκτός απ' το εξευτελιστικό ύψος και αυτές οι αυξήσεις δίνονται με μεγάλη καθυστέρηση. Ετσι, οι αυξήσεις του 1997 δόθηκαν το Μάρτη του 1998. Οι αυξήσεις του 1998 δόθηκαν στις αρχές του 1999, ενώ για το 1999 είναι άγνωστο πότε θα δοθούν.

Οι κωφοί από 18 έως 65 χρόνων δεν παίρνουν επίδομα. Οι νεφροπαθείς πέραν ενός επιδόματος διατροφής - λόγω της ειδικής καταπόνησης του οργανισμού τους από την αιμοκάθαρση - ύψους 14.000 δρχ, δεν τυγχάνουν καμίας άλλης οικονομικής ενίσχυσης. Απαράδεκτα χαμηλά είναι τα επιδόματα για τις βαριές αναπηρίες όπως αυτισμός, νοητική στέρηση και πολλαπλές αναπηρίες. Τα επιδόματα δεν ξεπερνούν τις 42.000 δρχ., όταν η πληρωμή σε ένα κέντρο για 8ωρη παρακολούθηση ξεκινάει από 50.000 δρχ. και φτάνει τις 150.000 δρχ. Ηλικιωμένοι που πάσχουν από γεροντική άνοια, παραπληγίες ή είναι κατάκοιτοι δεν παίρνουν κανένα επίδομα, ούτε οι ίδιοι, ούτε οι οικογένειές τους που τους περιθάλπτουν.

Σοβαρή, τέλος, είναι και η κατάσταση όσον αφορά το επίπεδο των παροχών για διάφορα τεχνικά είδη απαραίτητα για τους αναπήρους (τυφλούς, κωφούς, παραπληγικούς). Για τους τυφλούς δεν υπάρχει καμία πίστωση για προμήθεια των ειδικών τεχνικών βοηθημάτων για την εκπαίδευση και επαγγελματική τους αποκατάσταση. Ανάλογη είναι η κατάσταση και με την προμήθεια των βοηθημάτων για τους παραπληγικούς και τους κινητικά ανάπηρους. Μόνο το ΙΚΑ καλύπτει κάποια τέτοια είδη, ενώ τα άλλα ασφαλιστικά ταμεία παρέχουν ελάχιστα ή και καθόλου βοηθήματα. Το δημόσιο επιχορηγεί με 300.000 δρχ. τον παραπληγικό για την αγορά αμαξιδίου, όταν το φτηνότερο αμαξίδιο στοιχίζει 650.000 δραχμές.