Παρασκευή 28 Αυγούστου 1998
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 32
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Η απόσταση

Αυτή τη φυσική διάσταση ποτέ δεν την αντιλαμβανόμουν πραγματικά. Τη διαφοροποιούσε η κατά καιρούς προοπτική μου.

Τη διάσταση του χώρου σε χιλιόμετρα ή μίλια έπρεπε κάποιος να μου τη μεταφράσει σε ώρες από το ένα σημείο στο άλλο.

Τα γεγονότα διαστέλλονταν ή συστέλλονταν σε σχέση με την οπτική μου γωνία απ' όπου τα παρακολουθούσα ή με την ιδεολογία μου που τα διερμήνευα.Στα χρόνια 1967 - 1974 η απόσταση, ανάμεσα στην Ελλάδα και τα διαδραματιζόμενα και τον τόπο που βρισκόμουν, διαμόρφωνε όχι μόνο τη δράση μου και την εκφρασμένη σκέψη μου, αλλά και τον ψυχισμό μου.

Ο Πολ Νορ, δε ζει πια, που με παρακολουθούσε στη Νέα Υόρκη ή στη Σουηδία, με μακρύτερη ζωή και μεγαλύτερη πείρα, προσπαθούσε, εκείνα τα χρόνια, να είναι μαζί μου πιο πραγματιστής.

Υποψιαζόταν ότι έδινα στην απόσταση μια μεταφυσική διάσταση.

Τα πράγματα γίνονταν έτσι... οι αιτίες ήταν συγκεκριμένες... η ανατροπή τους... ο αγώνας... η νομοτέλεια...

Τότε...; τον ρωτούσα.

Είναι σαν τη θεία, δεν ήθελε να πει μητέρα, που όσο είναι καλά δε ρωτάς τι κάνει. Δεν υποφέρεις γι' αυτή. Οταν είσαι μακριά της, υπονοούσε τώρα την πατρίδα, και μαθαίνεις ότι είναι άρρωστη, συμπάσχεις.

Ποιον νόμιζε ότι παρηγορούσε;

Αλλά τον εκτιμούσα και τον αγαπούσα.

Με τις πυρκαγιές, τη σήψη στα θεμέλια του οικοδομήματος, την πορνεία, τα ναρκωτικά, τους εκβιασμούς, τα εγκλήματα και τα τροχαία, νιώθω όπως τότε.

Μόνο που αυτή τη φορά η απόσταση είναι μικρού χρόνου.

Η επιστροφή τότε, το 1974, γινόταν μ' ελπίδες για μια πατρίδα που θα επέστρεφε στη δημοκρατία, όσο βραχείες και να υπήρξαν οι προηγούμενες.

Τώρα θα γίνει σε μια καμένη γη.

Η νοσταλγία διαβρώνεται.

Τότε μισούσαμε τη δικτατορία και αγωνιζόμασταν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εναντίον της.

Η δημοκρατία έχει διάφορες όψεις, μορφές και γεύσεις, λέμε τώρα.

Μπορεί στην εφαρμογή της να υφίσταται τρύπες ή ν' αφήνει σε κάποιους μια πικρή γεύση σαν τη στάχτη.

Ειπώθηκε και άλλοτε και από άλλους ότι υπάρχουν δείγματα μιας πνευματικής δικτατορίας.

Οι προτιμήσεις, οι εύνοιες, οι προωθήσεις από τη μια μεριά και οι αποκλεισμοί από την άλλη, από τα ΜΜΕ, από ανάθεση έργου σε ανθρώπους που ανήκουν στις Τέχνες και τα Γράμματα, που το έργο τους παραμερίζεται, επειδή οι δημιουργοί έχουν μια άλλη πολιτική ιδεολογία, είναι ένα φαινόμενο των τελευταίων χρόνων. Μια πνευματική δικτατορία.

Εχομε μια δημοκρατία διάτρητη και μια τάση από ψηλά που προσπαθεί ν' απαγορεύσει την κριτική, και την πιο καλόπιστη.

Ικανοί ή μη ικανοί, με περασμένο το όριο ηλικίας, δοκιμασμένοι ή ερασιτέχνες, οι πολιτικοί και μέλη κυβερνήσεων που ασκούν ή καταχρώνται την εξουσία, έχουν τη δική τους αντίληψη για την εφαρμογή της δημοκρατίας.

Τα ελλείμματά της διαφέρουν ανάλογα με τις προσωπικές τους φιλοδοξίες και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν.

Ασχετα με τις καταθέσεις της Μόνικα, τα πραγματικά γεγονότα, τα λεχθέντα του Προέδρου των ΗΠΑ και την έκβαση αυτής της υπόθεσης (Who cares - ποιος νοιάζεται που λέει και μια μερίδα του λαού), αυτό που φάνηκε έστω κι αν είναι ένα τίποτα ή μια μορφή προπαγάνδας, είναι ότι υπάρχει μια έστω και διαφημιστική παράδοση, ο Πρόεδρος ν' αγκαλιάζει σε δημόσιες εκδηλώσεις τους ανθρώπους.

Τους Ελληνες Προέδρους, τους φτάνουν μόνο σε απόσταση βραχίονα, μικρά παιδάκια με μεγάλες ανθοδέσμες σε σελοφάν ή τα χαμόγελα ασθενών σε νοσοκομεία.

Αλλοτε δεν περίμενες τίποτα περισσότερο από μια καημένη Ψωροκώσταινα και τι να περιμένεις τώρα από μια καμένη πατρίδα, όπου κάηκε ακόμα και το νερό.Ιωάννα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ