Η κυβέρνηση προχωρά στην ανατροπή των εργασιακών σχέσεων, υλοποιώντας τις επιταγές της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την ανεργία. Αφαιρεί με μεθοδικότητα, αλλά και βιαιότητα όπου χρειαστεί, τη συντριπτική πλειοψηφία των εργασιακών δικαιωμάτων που έχουν να κάνουν με το 8ωρο, συνολικότερα τον εργάσιμο χρόνο, τις συνθήκες εργασίας, την υγιεινή και ασφάλεια των εργαζομένων, την ασφάλιση, τις αμοιβές, φροντίζοντας ταυτόχρονα για την "προσαρμογή" των εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων - μα και εργαζομένων στη συνέχεια - στη νέα αντεργατική πραγματικότητα. Ετσι, τα νέα μέτρα για την... ενίσχυση της απασχόλησης, που ανακοίνωσε προχτές η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας, δεν είναι ξεκομμένα από το νομοσχέδιο για τις "νέες εργασιακές σχέσεις", το οποίο θα είναι έτοιμο μέχρι το τέλος της άνοιξης, σύμφωνα με όσα είπε ο υπουργός Εργασίας Μ. Παπαϊωάννου. Ο υπουργός Εργασίας ξεκαθάρισε ακόμα, ότι τα "νέα" αυτά μέτρα βασίζονται στις "κατευθυντήριες γραμμές της Ευρωπαϊκής Ενωσης" και στο αντεργατικό "σύμφωνο εμπιστοσύνης προς το 2000", καθώς και ότι εντάσσονται στις εξαγγελίες του πρωθυπουργού για 200 χιλ. νέες θέσεις εργασίας την επόμενη τριετία.

Τα νέα αυτά μέτρα, ουσιαστικά είναι παλιά στη σύλληψή τους, έστω και αν διακρίνονται για κάποιες "οργανωτικές" αλλαγές. Ομως υπάρχει και η ποιοτική διαφορά, αφού για πρώτη φορά επιδοτείται η μερική απασχόληση, την οποία μέχρι σήμερα οι εκάστοτε ηγεσίες του υπουργείου Εργασίας υποστήριζαν, και ας τόνιζαν ότι πρώτος στόχος παραμένει η... πλήρης απασχόληση. Φυσικά η κυβέρνηση και συνακόλουθα το υπουργείο Εργασίας, ελάχιστα νοιάζονται για την πλήρη απασχόληση και γνωρίζουν πολύ καλά ότι με την πολιτική που ακολουθείται δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί η ανεργία. Σκέφτονται ότι αν αρκετοί άνεργοι βρουν κάποια εργασία, έστω για λίγες ώρες, έστω με λίγα χρήματα, έστω για λίγο καιρό, εκ περιτροπής και "απασχολήσιμοι", τότε αρκετοί εξαθλιωμένοι εργαζόμενοι θα βρίσκονται μόλις ένα βήμα πριν το γκρεμό, διατηρώντας μια μικρή ελπίδα ότι θα μπορέσουν να συνεχίσουν να επιβιώνουν και χωρίς καμιά διάθεση να χάσουν αυτή την ελπίδα αντιδρώντας.

Η κυβέρνηση επιδιώκει για μια ακόμα φορά να πετύχει πολλά με μια κίνηση. Διοχετεύει ένα σημαντικό χρηματικό ποσό από τον ΟΑΕΔ, 118 δισ. δραχμές περίπου, στους εργοδότες φροντίζοντας και με αυτό τον τρόπο να "κλείσει μερικά στόματα". Προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι ένα μέρος των προσλήψεων που γίνονται κάθε χρόνο είναι επιδοτούμενες, για να παρουσιάσει έργο δημιουργίας "νέων" θέσεων εργασίας, οι οποίες δεν είναι καθόλου νέες. Επιδιώκει να συγκρατήσει - χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία - τη συνεχή άνοδο του ποσοστού της εγγεγραμμένης ανεργίας. Εμφανίζεται να προσπαθεί για την αντιμετώπιση της ανεργίας και το κυριότερο, χαράζει την πολιτική της με σκοπό την εξυπηρέτηση ενός βασικού και αδιαπραγμάτευτου γι' αυτήν και το μεγάλο κεφάλαιο, στόχου: Της επιβολής των "νέων εργασιακών σχέσεων", στα πλαίσια της "παγκοσμιοποίησης" της οικονομίας και της "ανταγωνιστικότητας", που σαν συνέπεια έχει την παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Απέναντι σ' αυτή τη συνολική επίθεση που δέχεται το παρόν και το μέλλον των δικαιωμάτων των εργαζομένων, αλλά και για την ουσιαστική αντιμετώπιση της ανεργίας, δεν μπορεί παρά να αντιπαρατεθεί η πάλη για την ανατροπή αυτής της πολιτικής και των φορέων της. Κοινή πάλη του μετώπου της εργατικής τάξης και των υπόλοιπων στρωμάτων του λαού που πλήττονται από την ίδια πολιτική.