Αντε τώρα να μη σκεφτούμε ότι "η μάχη κατά των κλεφτών και απατεώνων της πολιτικής, στην Ιταλία", που έδωσε ο δικαστής των "καθαρών χεριών", Αντόνιο Ντι Πιέτρο, δεν αποτελούσε μια προσωπική πολιτική επένδυση για το κοντινό μέλλον του. Διότι πώς αλλιώς να εξηγήσουμε το τωρινό αλληθώρισμά του προς την πολιτική εξουσία - διαπραγματεύεται τη συμμετοχή του στο Υπουργικό Συμβούλιο της κυβέρνησης της "Κεντροαριστεράς" - και μάλιστα όχι πριν, αλλά μετά τις εκλογές;

Εκ του ασφαλούς, δηλαδή, και χωρίς να κουραστεί εκτιθέμενος στην προεκλογική περίοδο. Αφήστε που - όπως πολλοί εκ των υστέρων παραδέχονται - η επιχείρηση "καθαρά χέρια" τη μόνη "εξυγίανση" που έφερε στην Ιταλία είναι η καθιέρωση του - ιταλικού τύπου - δικομματισμού, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να μοιράζει τα σκάνδαλα σε δυο μέρη, αντί των πολλών που μοιράζονταν παλιότερα. Αλλά μήπως ακριβώς γι' αυτό - για την προσφορά του στην εμπέδωση του δικομματισμού στη γειτονική χώρα - θα βρει υπουργική καρέκλα ο "ήρωας" δικαστής των "καθαρών χεριών", ο "καθαρός" Αντόνιο;