«Αν υπάρχει κάποιος σήμερα στην Αμερική, που βρίσκει παράδεισο τη Βαγδάτη, αυτή είναι η Χαλιμπάρτον. Πρόκειται για την εταιρία που απέσπασε το μεγαλύτερο συμβόλαιο για την παροχή κάθε είδους υπηρεσιών προς τους στρατιώτες που παίρνουν μέρος στον πόλεμο, από τη διατροφή τους μέχρι το ηθικό τους. Η αξία του συμβολαίου αποδείχτηκε ότι ξεπερνάει τα 15 δισ. δολάρια (...) η αμερικανική κυβέρνηση υπολογίζει ότι θα δαπανήσει άλλα 368 δισ. δολάρια στο Ιράκ την προσεχή δεκαετία» (σε «Herald Tribune» / «ΤΑ ΝΕΑ»).

«Ο Λίβανος ισοπεδώνεται, άμαχοι σκοτώνονται, παιδιά χάνονται στα χαλάσματα, οικογένειες σβήνουν στους δρόμους από ισραηλινές βόμβες, η διεθνής κοινότητα αδιαφορεί και τώρα αυτή η εικόνα στις τηλεοράσεις. Το Ισραήλ έχει εισβάλει στο Λίβανο και η Χεζμπολάχ είναι η μόνη που μάχεται. Το Ισραήλ κέρδισε στο παρελθόν μάχες με το σύνολο των γειτόνων του σε ένα πόλεμο που κράτησε 7 ημέρες. Χειρίστηκε κάθε κρίση ελέγχοντάς τη με τη στρατιωτική του μηχανή πριν καν αυτή προλάβει να εκδηλωθεί. Δεκαπέντε ημέρες πολέμου κι όμως αυτή η μηχανή, η πλέον εξελιγμένη τεχνολογικά σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν μπορεί να ελέγξει δύο χωριά που η Χεζμπολάχ με μικρές ομάδες ενόπλων παζαρεύει ξανά και ξανά» (ο Πάνος Χαρίτος από τη Βηρυτό / «ΤΑ ΝΕΑ»)

«Η κυβέρνηση των ΗΠΑ υποστηρίζει ότι επιθυμεί τη διάδοση και εμπέδωση της Ειρήνης και της Δημοκρατίας στην περιοχή. Οσα συμβαίνουν μέχρι σήμερα έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τις δημόσιες εξαγγελίες: Οι Αμερικανοί επιλέγουν να υποστηρίζουν τον πόλεμο (για να φέρουν την Ειρήνη...) και λειτουργούν μονομερώς και με αυταρχισμό αγνοώντας τις απόψεις του υπόλοιπου πλανήτη (για να προστατέψουν τη Δημοκρατία...)» (από το κύριο άρθρο στην «ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).