ΑΠΟ ΠΟΥ και ως πού ήταν «φιάσκο» και «απέτυχε» η διεθνής διάσκεψη της Ρώμης για την κατάσταση στη Μέση Ανατολή, όπως είδαμε σε δελτία ειδήσεων και διαβάσαμε σε πρωτοσέλιδα εφημερίδων; Η εξήγηση που δίνουν είναι ότι δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν στην άμεση κατάπαυση του πυρός...

Μόνο που για να σταθεί ο ισχυρισμός αυτός, πρέπει πρώτα να μας πείσουν ότι όσοι συμμετείχαν σε αυτή τη διάσκεψη ήθελαν όντως να σταματήσουν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις. Τίποτε, όμως, δεν οδηγεί στο συμπέρασμα αυτό.

Ακόμη και όσοι εκ των ηγετών πήραν μέρος στη διάσκεψη και υποστήριζαν - στα λόγια - την άμεση κατάπαυση του πυρός, το συνέδεαν άμεσα με τον αφοπλισμό της Χεζμπολάχ και την παράδοση των «απαχθέντων» Ισραηλινών στρατιωτών. Δηλαδή, με τη συνέχιση του πολέμου...

Οσο, για την πολυεθνική δύναμη, η οποία θα αναπτυχθεί στην περιοχή, μόνο σταμάτημα της στρατιωτικής επέμβασης δεν είναι.

Με δεδομένες τις θέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, της Βρετανίας και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, περισσότερο με ...αποστολή ενισχύσεων στο «αντιτρομοκρατικό έργο» του ισραηλινού στρατού μοιάζει.

ΑΠΟ ΠΑΝΩ έχουμε και τον Γιώργο Παπανδρέου να μας λέει ότι «ένωσε τη φωνή του με το λαό του Λιβάνου». Να του θυμίσουμε ίσως ότι ένα μέρος αυτού του λαού αυτή τη στιγμή πολεμάει το στρατό του Ισραήλ; Δε μας φαίνεται να είναι και ιδιαίτερα αλληλέγγυος στις προσπάθειές τους.

Καλό θα είναι να καταλάβει το ΠΑΣΟΚ πως οι επιδείξεις φιλανθρωπίας προς τους τραυματίες και τους ταλαιπωρημένους κατοίκους του Λιβάνου δεν μπορούν να κρύψουν την ουσία των όσων πραγματικά λέει και υποστηρίζει.

ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ ΠΟΛΥΣ ΛΟΓΟΣ γίνεται για την αξιοπιστία του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών και την «κρίση» που υποτίθεται ότι περνάει αυτή η αξιοπιστία, πρέπει να πούμε πως είναι δύσκολο να χάσει κανείς κάτι που ...δε διαθέτει.

Αυτός ο οργανισμός έχει κριθεί. Και στη Γιουγκοσλαβία, και στο Ιράκ, και στο Αφγανιστάν, αλλά και στην Κύπρο...