Την Αθήνα, η οποία το τελευταίο διάστημα συγκλονίζεται από τις μεγάλες κινητοποιήσεις φοιτητών και σπουδαστών που μαζί με τους εργαζομένους έχουν δηλώσει ότι δε θα περάσει η εμπορευματοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης, επέλεξε, προκλητικά, ο ΟΟΣΑ να πραγματοποιήσει στις 27 και 28 Ιούνη Συμβούλιο υπουργών Παιδείας των χωρών - μελών του, με αντικείμενο την ανώτατη εκπαίδευση.

Το περιεχόμενο της συνάντησης είναι αποκαλυπτικό όχι μόνο για τις προθέσεις του μεγάλου κεφαλαίου που θέλει τα πανεπιστήμια στενά συνδεδεμένα με τις επιχειρήσεων, αλλά και για το από πού τελικά υπαγορεύονται οι αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που επιχειρεί η κυβέρνηση και μέσα από το νέο νόμο - πλαίσιο.

Σύμφωνα με όσα δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα του ΟΟΣΑ, κυρίαρχο για τον ιμπεριαλιστικό αυτό οργανισμό - που αναλαμβάνει κατά καιρούς, και μέσα από διάφορες εκθέσεις του, που λειτουργούν ως μοχλοί πίεσης, να προωθεί τα εκάστοτε συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου - είναι η χρηματοδότηση της ανώτατης εκπαίδευσης. Πρόκειται για το ίδιο ζήτημα που κρίνεται και από το νόμο - πλαίσιο, η ακόμα μεγαλύτερη, δηλαδή, πρόσδεση των πανεπιστημίων στις επιχειρήσεις, η λειτουργία των ίδιων των ιδρυμάτων με τους νόμους της αγοράς.

Το υπουργείο Παιδείας, από την πλευρά του, προσθέτει ότι θα συζητηθεί το θέμα του λεγόμενου «Ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης». Δηλαδή, οι αναδιαρθρώσεις που έχουν συναποφασιστεί στο πλαίσιο της διαδικασίας της Μπολόνια και ήδη εφαρμόζονται και η προσαρμογή τους, στις ενιαίες, για όλες τις χώρες της ΕΕ, ανάγκες που προκύπτουν, να υπηρετεί η εκπαίδευση τη στρατηγική της Λισαβόνας για ανταγωνιστική οικονομία. Είναι φανερό ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να διαφημίσει στο πλαίσιο της συνάντησης, τις προόδους της με τους νόμους που έχει περάσει το προηγούμενο διάστημα για τη διά βίου κατάρτιση, τη λεγόμενη «αξιολόγηση», τις πιστωτικές μονάδες στους σπουδαστές κ.ο.κ. Ισως ακόμα, στο διάστημα που αποφασιζόταν ότι αυτή η συνάντηση θα γίνει στην Αθήνα, να επιδίωκε να είχε ήδη ψηφιστεί και ο νόμος - πλαίσιο...

Στις επιμέρους συναντήσεις θα συζητηθούν τα εξής θέματα: «Ποιος θα πρέπει να πληρώνει για την ανώτατη εκπαίδευση;», «Μέτρηση της ποιότητας και αποτέλεσμα της ανώτατης εκπαίδευσης», «Η συμβολή της ανώτατης εκπαίδευσης στην έρευνα και την καινοτομία στην παγκόσμια οικονομία της γνώσης». Στο επίκεντρο, δηλαδή, βρίσκεται η ένταση των ταξικών φραγμών στην ανώτατη εκπαίδευση, αφού στο ερώτημα «ποιος πληρώνει» έχουν ήδη δώσει απάντηση με την ιδιωτικοποίηση. Αρα, η λαϊκή οικογένεια που δε θα μπορεί να αντεπεξέλθει, δε θα μπορεί, επομένως, και να σπουδάζει τα παιδιά της. Η ακόμα στενότερη σύνδεση της πανεπιστημιακής έρευνας με τις ανάγκες των επιχειρήσεων σε βάρος των αναγκών των λαών και η αξιολόγηση τού κατά πόσον η ανώτατη εκπαίδευση ανταποκρίνεται στους στόχους αυτούς, πόσο γίνονται αποδοτικά τα ιδρύματα στη δουλιά τους με τις επιχειρήσεις και για τις επιχειρήσεις.

Στις 28 Ιούνη, σύμφωνα με το πρόγραμμα, οι υπουργοί θα συζητήσουν το θέμα της «ποιότητας», επικεντρώνοντας στο κατά πόσον η ανώτατη εκπαίδευση ανταποκρίνεται στις «ανάγκες των κοινωνιών του 21ου αιώνα;». Δηλαδή στις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου για ακόμα μεγαλύτερη αύξηση της κερδοφορίας του και για άμεση αξιοποίησή της από την αγορά, για εκπαίδευση που θα συμβαδίζει με τις αλλαγές που προωθούνται στην οικονομία και τις εργασιακές σχέσεις.

Η εκπαίδευση συνολικά βρίσκεται περισσότερο από ποτέ στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, καθώς οι στόχοι που θα έπρεπε να έχει η Παιδεία, η ανάπτυξη δηλαδή της επιστήμης προς όφελος του λαού και η καλλιέργεια προσωπικοτήτων ικανών να ορίζουν την τύχη τους, βρίσκονται σε σύγκρουση με τα συμφέροντά τους και με την επίθεση που το κεφάλαιο εξαπολύει ενάντια σε δικαιώματα και κατακτήσεις.

Εκτός από τον ΟΟΣΑ, ο οποίος έχει ασχοληθεί συνολικά με την εκπαίδευση από την ανταποδοτική λειτουργία των σχολείων μέχρι τη μέτρηση των «δεξιοτήτων» που δίνει το σχολείο μέσα από το πρόγραμμα PISA, το ζήτημα της Παιδείας είναι, όπως επανειλημμένα έχει τονιστεί, πρωταρχικής σημασίας για την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη Διεθνή Τράπεζα κλπ. αλλά και για τον «ντόπιο» ΣΕΒ που, με μια φωνή, ζητά αλλαγές στην Παιδεία ως προαπαιτούμενο για την «ανάπτυξη» και την «ανταγωνιστικότητα», δηλαδή την ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των κερδών του μεγάλου κεφαλαίου και την ισχυροποίηση της εξουσίας του.

Υπηρετώντας το μεγάλο κεφάλαιο και η κυβέρνηση, αυτό εννοεί όταν μιλά για «απαιτούμενες» αναδιαρθρώσεις και δε μιλά φυσικά για τις απαραίτητες ριζικές αλλαγές που επιτάσσουν οι σύγχρονες διευρυμένες ανάγκες του λαού. Με αυτές τις ανάγκες οδηγό, φοιτητές, σπουδαστές, εργαζόμενοι συνεχίζουν να βρίσκονται στους δρόμους, απορρίπτουν τα όσα προτείνει η κυβέρνηση, χωρίς να υπερασπίζονται το σημερινό πανεπιστήμιο που ήδη βρίσκεται σε τροχιά ιδιωτικοποίησης, αλλά διεκδικώντας ανώτατη εκπαίδευση που θα υπηρετεί αυτές τις σύγχρονες διευρυμένες λαϊκές ανάγκες.