Το άρθρο 14 του προσχεδίου της κυβέρνησης φέρει τον παραπλανητικό τίτλο «δωρεάν διανομή συγγραμμάτων - βιβλιοθήκες». Για καθαρά προπαγανδιστικούς λόγους και κάτω από την πίεση των κινητοποιήσεων, η κυβέρνηση συνεχίζει να χρησιμοποιεί τον όρο δωρεάν, περιορίζοντας ταυτόχρονα στο ελάχιστο δυνατό τα βιβλία που θα διανέμονται δωρεάν. Συγκεκριμένα, προβλέπεται ότι μετά από προτάσεις των Γενικών Συνελεύσεων των Τμημάτων θα καταρτιστεί ένας εθνικός κατάλογος πανεπιστημιακών συγγραμμάτων, από τον οποίο οι φοιτητές θα δικαιούνται δωρεάν ένα και μόνο σύγγραμμα για κάθε μάθημα. Ο τρόπος διανομής αυτού του μοναδικού συγγράμματος θα καθοριστεί από προεδρικό διάταγμα. Ωστόσο, σε πολλά Τμήματα και μαθήματα δεν αρκεί ένα μόνο βιβλίο! Είναι προφανές ότι οι φοιτητές θα πληρώνουν ό,τι παραπάνω χρειαστούν σε βιβλία ή σημειώσεις.

Σε ένα πανεπιστήμιο που θα λειτουργεί σαν επιχείρηση είναι δεδομένο ότι το κόστος σπουδών θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο από σήμερα. Ηδη έχει ανακοινωθεί ότι στο μέλλον όποιες φοιτητικές εστίες φτιαχτούν θα είναι στην ουσία ιδιωτικές (βλέπε ΣΔΙΤ), ενώ με την κατάργηση του άρθρου 16 ανοίγει ο δρόμος και για την επιβολή διδάκτρων στα προπτυχιακά. Επειδή, λοιπόν, προς τα εκεί πάνε τα πράγματα, η κυβέρνηση γνωρίζει ότι το κόστος σπουδών θα γίνει δυσβάσταχτο και υιοθετεί στο προσχέδιο τις λεγόμενες «ανταποδοτικές υποτροφίες» και τα «εκπαιδευτικά δάνεια».

Ξεκαθαρίζουμε: Οι «ανταποδοτικές υποτροφίες» δεν έχουν καμιά σχέση με «υποτροφίες»! Αποτελούν απλά δικαίωμα μερικής (μέχρι 40 ώρες το μήνα) απασχόλησης των φοιτητών μέσα στο πανεπιστήμιο και ανάλογη πληρωμή τους γι' αυτό. Θεωρείται δεδομένο, δηλαδή, ότι οι φοιτητές που προέρχονται από τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα θα πρέπει να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους για να τα βγάλουν πέρα.

Η άλλη λύση που προτείνεται είναι να «φεσωθούν» στις τράπεζες! Το προσχέδιο προβλέπει την παροχή άτοκων εκπαιδευτικών δανείων από τράπεζες, η αποπληρωμή των οποίων θα γίνεται τμηματικά «μετά από πενταετή άσκηση επαγγέλματος και σε κάθε περίπτωση σε δεκαπέντε το πολύ έτη από τη λήψη του συνολικού ποσού του δανείου». Με τα σημερινά δεδομένα το συνολικό κόστος σπουδών μέχρι τη λήψη του πτυχίου μπορεί να φτάνει και τα 50.000- 60.000 ευρώ, ιδιαίτερα αν ένας φοιτητής σπουδάζει σε άλλη πόλη. Αυτά τα ποσά πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι θα αυξηθούν στο μελλοντικό πανεπιστήμιο που ετοιμάζουν. Παράλληλα, η ανεργία στους πτυχιούχους ανώτατης εκπαίδευσης πραγματικά «θερίζει»! Πώς, λοιπόν, θα καταφέρνουν οι απόφοιτοι να ξεχρεώνουν αυτά τα δάνεια; Παίρνοντας καινούρια και δημιουργώντας νέα «φέσια».