Οι σημερινοί ικέτες - άνεργοι νέοι τρέχουν στον «ιερό ναό» του ΑΣΕΠ, εκλιπαρώντας μια θέση στο Δημόσιο που είναι (ακόμα) μόνιμη. Χιλιάδες οι άνεργοι νέοι. Χιλιάδες οι αιτήσεις στο ΑΣΕΠ. Και εκατοντάδες χιλιάδες τα ευρώ που εισπράττει το Δημόσιο από τους απελπισμένους νέους που τους τάζει μια θέση ...ανύπαρκτη για όλους, αφού οι θέσεις είναι μετρημένες και οι επίδοξοι μνηστήρες αμέτρητοι! Σκέτος εμπαιγμός από μια πολιτεία που λεηλατεί ολόκληρο το λαό για χάρη των ελάχιστων χρυσοκάνθαρων! Το παιχνίδι γνωστό και ο χορός καλά κρατεί για τους έχοντες. Τις στρατιές των απελπισμένων νέων τις λυπάμαι ειλικρινά, όπως κάθε λογικός και αντικειμενικός άνθρωπος.

Ξέρω, όμως, και πολλούς άλλους που είναι «αραχτοί» στις κάθε λογής καφετέριες αμέτρητες ώρες. (Και προς θεού, δεν αμφισβητώ το δικαίωμα των νέων και κάθε ανθρώπου στην ανάπαυση και τη διασκέδαση! Κάθε άλλο!). Ομως, υπάρχουν προτεραιότητες στη ζωή. Και εντελώς καλοδιάθετα ρωτάω: Ολοι αυτοί οι «αραχτοί» νέοι στις καφετέριες έχουν λύσει όλα τα προβλήματά τους; Αν ναι, με γεια τους! Επειδή, όμως, αμφιβάλλω βάσιμα, θα ήθελα από τους νέους αυτούς άλλες προτεραιότητες, πριν καταφύγουν στη λύση της ...καφετέριας ή της αδιαφορίας και της αποχής από τους κοινωνικούς αγώνες.