Ολοκληρώθηκαν την Κυριακή, μετά από τέσσερις μέρες, οι εργασίες του 15ου Συνεδρίου της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, που πραγματοποιήθηκαν στην Αβάνα της Κούβας. Οι 500 και πλέον αντιπρόσωποι από 75 χώρες συζήτησαν αναλυτικά τους μελλοντικούς στόχους της συνδικαλιστικής οργάνωσης, σε μια περίοδο που εντείνονται η καπιταλιστική εκμετάλλευση και η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα.

Ο ΓΓ της Συνομοσπονδίας Εργατών Κούβας, Πέδρο Ρος, σημείωσε ότι «για να μπορέσει να γίνει ο κόσμος καλύτερος πρέπει εμείς να τον αλλάξουμε». Και πρόσθεσε πως πρέπει να είμαστε αισιόδοξοι ότι οι δυνάμεις μας θα αυξάνονται καθημερινά και το ίδιο το συνέδριο αποδεικνύει ότι η πάλη των εργαζομένων για μια καλύτερη ζωή συνδέεται όλο και περισσότερο με την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Ταυτόχρονα, υπογραμμίζοντας ότι η Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία πρέπει να ανταποκριθεί στην εμπιστοσύνη που της δείχνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι απ' όλο τον κόσμο, αναφέρθηκε στο παράδειγμα της Κούβας και του ηγέτη της, Φιντέλ Κάστρο, ο οποίος ως οραματιστής κατάφερε να κάνει πράξη πολλές από τις ιδέες για τις οποίες καλούσε να αγωνιστούν οι επαναστάτες.

Στο συνέδριο της ΠΣΟ εκλέχτηκε και η νέα της ηγεσία, όπου στη θέση του Γενικού Γραμματέα αναδείχτηκε ο Γιώργος Μαυρίκος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου (ΠΑΜΕ). Μια ανάδειξη που δείχνει και την αναγνώριση και το κύρος του ΠΑΜΕ διεθνώς. Πρόεδρος αναδείχτηκε ο Μαμάντ Αζούζ, από τη Συρία, και στη Γραμματεία συμμετέχουν, επίσης, ο Οσίρις Οβιέδο από την Κούβα, ο Αντίμπ Μίρο από τη Συρία, ο Βαλεντίν Πάσκο από το Περού και ο Αμπντουλμαλίκ Ελ Νανέεν από το Σουδάν. Εκλέχτηκαν επίσης τρεις γραμματείς και 12 αντιπρόεδροι από συνδικαλιστικές οργανώσεις από Αυστραλία, Βραζιλία, Παναμά, Κύπρο, Κούβα, Τζαμάικα, ΛΔ της Κορέας, Ρωσία, Βιετνάμ, Γαλλία, Σενεγάλη και Λίβανο.

Ο νέος ΓΓ της ΠΣΟ, Γ. Μαυρίκος, παρεμβαίνοντας στο κλείσιμο του συνεδρίου αναφέρθηκε στις προτεραιότητες της οργάνωσης το επόμενο διάστημα ώστε να δυναμώσει το πνεύμα αλληλεγγύης και συνεργασίας της εργατικής τάξης στις χώρες όλου του κόσμου. Σημείωσε με έμφαση: «Η εμπειρία δείχνει ότι μόνο ενωμένοι στον ταξικό αγώνα μπορούμε να ξεπερνάμε όλα τα εμπόδια. Αυτό που απαιτείται είναι να δυναμώσουμε την παρέμβασή μας στη δουλιά στη νεολαία, στις γυναίκες και στους διανοούμενους, και ταυτόχρονα να οργανώσουμε και να ορίσουμε τις δομές που θα βοηθήσουν στη δουλιά με τους μετανάστες εργαζόμενους, εργάτες γης, ιδιαίτερα σε γεωγραφικές ζώνες όπου απαιτείται να γίνει πιο έντονη η παρουσία της συνδικαλιστικής μας οργάνωσης».

Στο κλείσιμο του συνεδρίου εγκρίθηκε η τελική διακήρυξη.