Με στόχο να προσαρμοστούν οι μαθητές από την τρυφερή ηλικία του δημοτικού στις συνθήκες ζωής και εργασίας που το μεγάλο κεφάλαιο και τα κόμματα που το υπηρετούν προωθούν, εντάσσεται πλέον και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση το πρόγραμμα «Οικονομία και εγώ». Οι σελίδες του «Ρ» έχουν επανειλημμένα φιλοξενήσει ρεπορτάζ για τη μετατροπή της ευέλικτης ζώνης σε υποχρεωτική και τις εξοντωτικές συνέπειες του ωρολόγιου προγράμματος, όπως τώρα διαμορφώνεται, στους μαθητές.

Μέχρι τώρα, το πρόγραμμα «Οικονομία και εγώ» εφαρμοζόταν στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση προαιρετικά. Ενα πιλοτικό πρόγραμμα με τίτλο «Επιχειρηματικότητα Μαθητών» θα είναι όπως φαίνεται από τα βασικά μαθήματα που θα ενταχθούν στην «ευέλικτη ζώνη» στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, καθώς έχει γίνει σχετική επεξεργασία στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.

Η επιχειρηματικότητα εμφανιζόταν μέχρι πρόσφατα στην ιστοσελίδα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και ερμηνεύεται ως η «στάση - νοοτροπία του ατόμου στην καθημερινή ζωή όσο και στις εργασιακές του δραστηριότητες»! Ενδεικτικό της στάσης αυτής είναι ο φορέας υλοποίησης που πέρα από το υπουργείο Παιδείας μέσω του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, δεν είναι άλλος από τον ΣΕΒ!

Οπως χαρακτηριστικά σημειώνεται στην ίδια ιστοσελίδα, τη βάση αυτού του προγράμματος αποτελεί «η αναγκαιότητα ανοίγματος του σχολείου στην κοινωνία και η σύνδεση της σχολικής ζωής με τα ενδιαφέροντα του παιδιού και τις πραγματικές καταστάσεις της ζωής».

Ορίζει ότι «ο βασικός σκοπός του προγράμματος "Επιχειρηματικότητα Μαθητών" εστιάζεται, στη βελτίωση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης με την εισαγωγή βασικών οικονομικών εννοιών στην υποχρεωτική εκπαίδευση, απαραίτητων στην καθημερινή ζωή του ατόμου, σε μορφή δραστηριοτήτων και στο άνοιγμα του σχολείου στις συνθήκες εργασίας της τοπικής κοινωνίας». Λέγοντας όμως «βασικές οικονομικές έννοιες απαραίτητες στη ζωή του ατόμου», μάλλον δεν εννοεί το πώς να μετράει ο μαθητής τα ρέστα από τις τσίχλες για να μην τον κλέψει ο περιπτεράς.... Αντιθέτως, εκείνο στο οποίο στοχεύει είναι να προσαρμόσει τη σκέψη του μαθητή στο εργασιακό μέλλον που γι' αυτόν έχουν σχεδιάσει: για το γιο του εργάτη το εργοστάσιο, για το γιο του αγρότη το χωράφι, για το γιο του διευθυντή επιχείρησης μια αντίστοιχη διευθυντική θέση.

Επιπλέον, επισημαίνεται ότι η έννοια της επιχειρηματικότητας προσεγγίζεται, μεταξύ άλλων, ως: «αποδοχή του στοιχείου της αβεβαιότητας και μετουσίωσή του σε πράξη». Με άλλα λόγια, να είναι από νωρίς προσαρμοσμένο το αυριανό εργατικό δυναμικό στη λογική της «αλλαγής επαγγελμάτων», της ανάγκης διαρκούς επανακατάρτισης, της μη σταθερής δουλιάς. Να είναι προετοιμασμένο να ζει με το φόβο της απόλυσης, με την αβεβαιότητα που διαρκώς θα τον πειθαναγκάζει να σκύβει το κεφάλι, να μη λέει κουβέντα, να «κοιτάει τη δουλιά του».

Από νωρίς στα ...«βάσανα» δηλαδή, θα πρέπει να μπουν οι μικροί μαθητές μέσω αυτών των «εκπαιδευτικών» προγραμμάτων. Μια πρώτη γεύση, που είναι αμφίβολο κατά πόσο θα παρουσιάζει στους αυριανούς (πολύ... αυριανούς αν κρίνουμε από την ηλικία τους) εργαζόμενους τις πραγματικές συνθήκες εργασίας ή ακόμα και τις δυσκολίες εύρεσης εργασίας που θα αντιμετωπίσουν, πόσο μάλλον που δεν τους αποκαλύπτει την εκμετάλλευση που θα υφίστανται.

Ο κατάλογος των συνεργαζόμενων επιχειρήσεων είναι ενδεικτικός, καθώς περιλαμβάνονται οι κολοσσοί σε όλους τους κλάδους. Αραγε, οι εκπρόσωποι της «Τσιπίτα» θα ενημερώσουν τους μαθητές για τα εργατικά ατυχήματα και τις μαζικές απολύσεις που πραγματοποιούνται στα εργοστάσιά της ή θα τα «ρίξουν» στον εργαζόμενο που δεν είχε διδαχτεί «επιχειρηματικότητα»;