«Οι ΗΠΑ είναι έτοιμες να προτείνουν ένα ειρηνευτικό σύμφωνο» στη ΛΔ Κορέας, που θα αντικαταστήσει τη συμφωνία εκεχειρίας τερματισμού του πολέμου της Κορέας το 1953, έγραφε χτες η ιαπωνική εφημερίδα «Νιχόν Κεζάι». Η ίδια εφημερίδα εκτιμούσε, επίσης, ότι η «πρόταση» των ΗΠΑ θα δώσει τέλος στην ένταση που επικρατεί στην Κορεατική Χερσόνησο τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Μακάρι να ήταν έτσι...

Ομως, τόσο η «Νιχόν Κεζάι», όσο και άλλα ανάλογα δημοσιεύματα, ξεχνούν πως το ειρηνευτικό σύμφωνο δεν είναι πρόταση των ΗΠΑ, αλλά αίτημα της ΛΔ Κορέας που επίμονα προτάσσεται εδώ και μήνες ως εχέγγυο ασφαλείας μπροστά στα γνωστά σχέδια επέμβασης των ΗΠΑ και των συμμάχων τους στην περιοχή.

Κι όχι μόνον αυτό. Οι δήθεν ειρηνικές προθέσεις των ΗΠΑ έρχονται σε αντίθεση με σειρά άλλων εξελίξεων αυτής της περιόδου. Για παράδειγμα, τη μετακίνηση χιλιάδων Αμερικανών πεζοναυτών στη Ν.Κορέα, τον εκσυγχρονισμό του τηλεπικοινωνιακού (δηλαδή κατασκοπευτικού...) και πολεμικού εξοπλισμού των αμερικανικών βάσεων στην περιοχή με κονδύλια της τάξης των 11 δισ. δολαρίων μέσα στα επόμενα τρία χρόνια και την εγκατάσταση νέων αντιπυραυλικών συστημάτων «Πάτριοτ». Ακόμη, την ανάπτυξη -εντός του προσεχούς Δεκέμβρη!- δεκάδων βαλλιστικών πυραύλων βεληνεκούς 300 χλμ. της Λόκχιντ Μάρτιν σε απόσταση αναπνοής απ' την αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη και με δυνατότητα καταφοράς πλήγματος σχεδόν σε κάθε περιοχή της ΛΔ Κορέας...

Είναι, άραγε, όλα αυτά δείγματα προθέσεων ειρήνης;