Στον εκθεσιακό χώρο των 500 περίπου τετραγωνικών μέτρων παρουσιάζονται 200 χαρακτικά έργα (ξυλογραφίες, χαλκογραφίες, λιθογραφίες), 20 έργα ζωγραφικής από τις σημαντικές περιόδους της 45χρονης δουλιάς του καλλιτέχνη, έξι λευκώματα τέχνης, ξύλα μήτρες, λιθογραφικές πέτρες και ένα πιεστήριο λιθογραφίας του 19ου αιώνα. Τα παραπάνω αποτελούν δωρεά του καλλιτέχνη προς το δήμο Μεσσήνης, στην πόλη δηλαδή που γεννήθηκε και έζησε ο Τ. Κατσουλίδης έως ότου τελείωσε το Γυμνάσιο.
Πρόκειται για ένα ζωντανό Μουσείο, αφού στους κάτω ορόφους του λειτουργούν εργαστήρια χαρακτικής και γραφικών τεχνών. Σ' αυτά διδάσκει ο ίδιος ο καλλιτέχνης, αλλά και άλλοι γνωστοί δημιουργοί, οι οποίοι προσκαλούνται στη Μεσσήνη γι' αυτό το σκοπό. Τα σεμινάρια μπορούν να τα παρακολουθήσουν μαθητές γυμνασίου, λυκείου, αλλά και ενήλικες. Στο πρόγραμμα του Μουσείου είναι η οργάνωση κατά διαστήματα εκθέσεων με σκοπό τη διάδοση και γνωριμία του ευρύτερου κοινού με τη χαρακτική δημιουργία.
Ο Τ. Κατσουλίδης γεννήθηκε στη Μεσσήνη το 1933. Σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1952 - 1958) με δασκάλους τον Γ. Μόραλη και τον Γ. Κεφαλληνό. Συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι (1962 - 1966), όπου και ειδικεύτηκε στην τέχνη του βιβλίου. Εξέθεσε για πρώτη φορά το 1960 έργα χαρακτικής, που τον καθιέρωσαν στον καλλιτεχνικό χώρο ως έναν προικισμένο χαράκτη, κάτοχο άρτιας τεχνικής, ιδιαίτερα στη λιθογραφία και την ξυλογραφία. Το χρώμα και το φως παίζουν το βασικότερο ρόλο τόσο στο χαρακτικό, όσο και στο ζωγραφικό του έργο. Σε ό,τι αφορά στη χαρακτική, αυτή κινείται στο πλαίσιο του ρεαλισμού, η οποία με άξονα την έξοχη χρωματικότητα, αλλά και το άρτιο σχέδιο, δημιουργεί «εικόνες για την όραση».
Θέματα της δημιουργίας του είναι κυρίως τοπιογραφίες και σκηνές από την καθημερινή πραγματικότητα. Αξιοπρόσεκτες είναι οι κινήσεις του στους χώρους του αφηρημένου εξπρεσιονισμού, της γεωμετρικής αφαίρεσης και του νέου ρεαλισμού, ενώ, παράλληλα, εμπλουτίζει την τεχνική του με νέους συνδυασμούς των υλικών του μέσων. Χαρακτική και ζωγραφική είναι άρρηκτα δεμένες, εξαιτίας της ζωγραφικής αίσθησης που κυριαρχεί στα έργα του. Το φως, ιδιαίτερα στη ζωγραφική, παίζει το βασικότερο ρόλο, όπως βλέπουμε σε έργα μετά το 1976. Παράλληλα, ενσωματώνει σε κολάζ, φωτολιθογραφικά στοιχεία, προσεγγίζοντας μ' αυτό τον τρόπο την άμεση πραγματικότητα, με σύμβολα που επεξηγούν το χαρακτήρα της.
Σημαντική είναι και η προσφορά του Τ. Κατσουλίδη στο χώρο του βιβλίου. Από τα λευκώματα τέχνης με χαρακτικά του σημειώνουμε: «Παλατική ανθολογία» (10 λιθογραφίες, 1979). «Παιωνίες της Ελλάδας» (12 λιθογραφίες, 1983). «Ημικύκλιο» με 7 λιθογραφίες και ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου (1989). «Μάνη» με 10 ξυλογραφίες και κείμενα Νικήτα Νιφάνη (1992). «Γένεσις» με 7 χαρακτικά και βυζαντινό αλφάβητο σχεδιασμένο ειδικά γι' αυτό το λεύκωμα ((1995). «Θάλασσα της επαγγελίας» με 7 λιθογραφίες και 7 ποιήματα του Τ. Πατρίκιου (2002).