«Είναι η πρώτη φορά που η αμερικανική πολιτική του αιμοδιψούς και αδηφάγου καπιταλισμού αποκαλύπτεται από τους ίδιους τους συμμάχους του. Ο γαλλογερμανικός άξονας, συνεπικουρούμενος από τη Ρωσία, δεν αρνείται μόνο τη συμμετοχή του στην προετοιμαζόμενη δολοφονική επίθεση κατά του λαού του Ιράκ, αλλά αμφισβητεί και τη σκοπιμότητα μιας τέτοιας επίθεσης.

Μπους, Πάουελ και Ράμσφελντ αυτογελοιοποιούνται διοχετεύοντας χαλκευμένες πληροφορίες για το υποτιθέμενο χημικό - πυρηνικό οπλοστάσιο του Ιράκ και τη δήθεν στενή σχέση και συνεργασία του Σαντάμ Χουσεΐν με το "τρομοκρατικό κύκλωμα" του Μπιν Λάντεν που είτε διαψεύδονται από τις πηγές, τις οποίες οι ίδιοι επικαλούνται, είτε αποδεικνύονται ως εξωπραγματικές από τους επιθεωρητές του ΟΗΕ. Από κοντά τους και ο «Αγγλος ασθενής», ο Τόνι Μπλερ - η πλέον ίσως ανάλγητη πολιτική προσωπικότητα της σύγχρονης ηγεσίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης - φτάνει στο σημείο να χρησιμοποιεί ως δήθεν στοιχεία απόδειξης της "απειλής" που συνιστά το οπλοστάσιο του Ιράκ για τον "ελεύθερο κόσμο" πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών του που, όπως αποδείχτηκε στον αγγλικό Τύπο και παραδέχτηκε ο ίδιος αργότερα, προέρχονται από το κείμενο διατριβής υποψήφιου διδάκτορα αμερικανικού πανεπιστημίου με - οποία σύμπτωση - αραβικό όνομα.

Βέβαια, δε θα πρέπει να παρασυρόμαστε από την όψιμη αντίδραση της γερμανογαλλικής συμμαχίας στα σχέδια των Αμερικανών. Η επίθεση κατά του Ιράκ συνδέεται ευθέως με τη διαχείριση των τεραστίων αποθεμάτων πετρελαίου που υπάρχουν στο υπέδαφος του Ιράκ. Ο κίνδυνος να αποκτήσουν τον έλεγχο αυτών των αποθεμάτων οι αμερικανικών συμφερόντων πετρελαϊκές πολυεθνικές εταιρίες και οι τεράστιες δαπάνες της εκστρατείας κατά του Ιράκ με άμεση συνέπεια τη βύθιση της Ευρώπης σε έντονη ύφεση και πλήρη εξάρτηση της οικονομίας της από τις αμερικανικές επιλογές εξαναγκάζουν τις ισχυρότερες χώρες της ΕΕ να ασκήσουν βέτο κατά της αμερικανικής πολεμικής επιχείρησης.

Το τραγικό για το Ιράκ είναι ότι ο εθνικός του πλούτος, το πετρέλαιο, τον οποίο η φύση του χάρισε πλουσιοπάροχα, αντί να αποτελεί πηγή ευημερίας για το λαό του απειλεί να γίνει σάβανο και αιτία πείνας και δυστυχίας για εκατομμύρια Ιρακινούς.

Το θετικό σε αυτό το τραγικό θέατρο του παραλόγου είναι η παγκόσμια αντίδραση, η ανάπτυξη ισχυρών φιλειρηνικών κινημάτων και οι μαχητικές κινητοποιήσεις σε πολλές χώρες, πολιτικών, ανθρώπων του πνεύματος και κυρίως του απλού λαού που αντιστέκονται με πείσμα στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Στο αντιπολεμικό συλλαλητήριο στις 15 του Φλεβάρη στα Προπύλαια δεν πρέπει να λείψει κανένας από όσους πιστεύουν στο δικαίωμα των ανθρώπων να αντιστέκονται στη βαρβαρότητα και να μάχονται για την ειρήνη και τις ανθρώπινες αξίες».