Ενοχλήθηκε, χτες, ο αρμόδιος υπουργός γιατί - όπως είπε - τα μέσα ενημέρωσης «φούσκωσαν» το χαμό των τεσσάρων του ΕΚΑΒ. Η ενόχληση του υπουργού είναι αποκαλυπτική του πραγματικά τρομακτικού προβλήματος με το οποίο είναι αντιμέτωποι όχι μόνο οι εργαζόμενοι, αλλά το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων της χώρας. Αυτοί που κυβερνούν σήμερα τη χώρα, όπως ακριβώς και οι ομογάλακτοί τους της ΝΔ, είναι τόσο απόλυτα δεσμευμένοι να στηρίξουν με νύχια και με δόντια την απάνθρωπη πολιτική που ασκούν υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, που είναι ικανοί να στείλουν σε δίκη ακόμα και τους σκοτωμένους, γιατί όντας νεκροί δυσφημούν την πολιτική που εφαρμόζεται!

Οταν κι ένα μικρό παιδί γνωρίζει πως αν η άρρωστη της Ικαρίας είχε το επώνυμο π.χ. του Λάτση θα είχε σηκωθεί ιπτάμενο χειρουργείο από τον 6ο στόλο για να τη μεταφέρει. Οταν οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ δηλώνουν με άφατο πόνο ότι κλονίστηκαν ως κι αυτά τα αποθέματα ψυχικής αντοχής τους και καταλογίζουν ευθέως ευθύνες στην ιδιωτική εταιρία των ελικοπτέρων. Οταν ακόμα και λογιστικά είναι γνωστό πως με 800 εκατομμύρια δρχ. το χρόνο για αεροδιακομιδές, το ελλιπέστατο δημόσιο σύστημα υγείας δεν είχε νεκρούς στον απολογισμό του, ενώ με 5 δισ. το χρόνο για την ίδια δουλιά η ιδιωτική εταιρία σκοτώνει, ε, παρά είναι πρόκληση η διαμαρτυρία του υπουργού για τη δήθεν υπερβολική προβολή του θέματος από τα μέσα ενημέρωσης.

Ας το δούμε κι αλλιώς: Κάθε ένας από τους τέσσερις που σκοτώθηκαν προχτές δεν είναι κάποιος άλλος, κάπου αλλού. Δεν είναι καν ο αδερφός, ο γιος που δουλεύει σε μια επικίνδυνη δουλιά. Αυτοί που σκοτώθηκαν είναι ένας προς ένας οι ασθενείς, κάθε ένας που χρειάζεται βοήθεια σ' αυτή την πολυνησία της χώρας μας. Κάθε ένας ξεχασμένος ακρίτας της ελληνικής επαρχίας. Αυτοί που σκοτώθηκαν είναι - ένας προς ένας - εμείς! Δεν είναι θέμα εισαγγελέα. Είναι θέμα που αφορά στον πυρήνα του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος και την πολιτική του διακυβέρνηση. Οταν και η υγεία αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα, οι νεκροί είναι λίπασμα για την αύξηση των κερδών. Ηδη πάνω στη νέα τραγωδία στήνουν χορό διάφορες ιδιωτικές εταιρίες που υπόσχονται πως με τα δικά τους ελικόπτερα θα σκοτώνονται λιγότεροι!

Τέτοιες ώρες τα πολλά λόγια πράγματι είναι φτώχεια. Τρεις λέξεις αρκούν: Δημόσια. Δωρεάν. Καθολική. Είναι αυτές που πρέπει να συνοδεύουν κάθε αναφορά στην υγεία, την πρόνοια, την ασφάλιση, την παιδεία. Ολα αυτά που δεν είναι παροχές. Ούτε μόνο κατακτήσεις. Αυτά που είναι στοιχειώδη δικαιώματα και έχουν να κάνουν με τους όρους αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης. Αυτού του εμπορεύματος η αγορά του οποίου αποφέρει στον αγοραστή τρελά λεφτά. Και στον πωλητή του μια μίζερη ζωή για την οποία τον καλούν να πληρώσει και για τη συντήρηση και για την αναπαραγωγή της.

Η πρόταση του ΚΚΕ είναι απλή: «Χρηματοδότηση και λειτουργία ενός ανεπτυγμένου σε όλη τη χώρα συστήματος αεροδιακομιδών και επείγουσας προνοσοκομειακής φροντίδας (ΕΚΑΒ) που να καλύπτει με ασφάλεια, δωρεάν πλήρως, χωρίς περιορισμούς τις λαϊκές ανάγκες για επείγουσα ιατρική».