Σημειώνουμε όλα τα παραπάνω, γιατί - εκτός των άλλων - ο Μ. Γλέζος, όπως και όσα στελέχη του ΣΥΝ μίλησαν στην προχτεσινή εκδήλωση των «Ενεργών Πολιτών» αναφέρθηκαν και πάλι στην ανάγκη της ενότητας δράσης της Αριστεράς, παρουσιάζοντας, μάλιστα, την πρωτοβουλία τους ως αυθεντική έκφρασή της. Αφήνοντας κατά μέρος την αλαζονεία, που υποκρύπτει το τελευταίο, θεωρούμε σκόπιμο να σταθούμε στην ουσία.

Είναι αριστερή η πολιτική της συναίνεσης και του εξωραϊσμού της ΕΕ, η καλλιέργεια αυταπατών και κάλπικων προσδοκιών στο λαό; Είναι αριστερή πολιτική η στήριξη του «κοινωνικού διαλόγου» και η συμβολή στην κυβερνητική επιχείρηση ευνουχισμού του ταξικού εργατικού κινήματος και αποδυνάμωσης των λαϊκών αγώνων; Είναι αριστερή πολιτική ο συμβιβασμός και η εφαρμογή της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής, όπως κάνουν όσα στελέχη του ΣΥΝ έχουν εκλεγεί σε νομαρχίες και δήμους; ΄Η, μήπως, μπορεί να γίνει έστω και το απειροελάχιστο απ' όσα μεγάλα και ωραία λόγια είπαν, περί «ανθρώπινης ζωής και πόλης, κυκλοφοριακό, χωροταξική ανάπλαση, προστασία περιβάλλοντος και πολιτιστικής κληρονομιάς» κλπ., κλπ., χωρίς τη σκληρή και οξύτατη αντιπαράθεση και πάλη με το σημερινό κατεστημένο της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας, το οποίο, όμως, το έχουν αναγορεύσει σε «κοινωνικό εταίρο»;

Ετσι, για να αναφερθούμε σε ορισμένες μόνον περιπτώσεις. Αρκετές, όμως, για να καταδειχτεί ότι η πολιτική και πρακτική του ΣΥΝ μόνο αριστερή δεν είναι.