Στο «απάνεμο λιμάνι της ΕΕ», η Γαλλία κατρακυλάει σε καπιταλιστική κρίση και ετοιμάζεται να φορτώσει μέτρα τύπου μνημονίων στον λαό. Η Γερμανία είναι τρία χρόνια σε ύφεση και τα αντιλαϊκά μέτρα «πέφτουν βροχή», φορτώνοντας (και) τη στροφή στην πολεμική οικονομία στις πλάτες του λαού. Στον «πυλώνα σταθερότητας» του ΝΑΤΟ, σύμφωνα με τον Πολωνό πρωθυπουργό Ντ. Τουσκ, «βρισκόμαστε πιο κοντά σε μια ανοιχτή σύγκρουση από ποτέ μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο». Το «λάδι στη φωτιά» των ανταγωνισμών «ρέει», το ίδιο και το αίμα με το οποίο οι λαοί πληρώνουν τις συγκρούσεις των ιμπεριαλιστών. Τι λένε τώρα η κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα και τα διάφορα επιτελεία, όλοι αυτοί που τόσα χρόνια έκαναν τα πάντα για να παρουσιάσουν την ΕΕ και το ΝΑΤΟ ως τον ορισμό της «ασφάλειας και σταθερότητας»; Οτι «η οικονομία είναι θωρακισμένη» και ότι «η Ελλάδα δεν εμπλέκεται στον πόλεμο». Οτι ο λαός θα πρέπει να λέει «πάλι καλά» που ζει στην ...όαση της σταθερότητας. Ούτε ως κρύο ανέκδοτο δεν ακούγονται όλα αυτά, την ώρα που «χίλια νήματα» και μνημόνια διαρκείας ενώνουν την ελληνική οικονομία με την ΕΕ. Την ώρα που από δέκα μπάντες, με στρατό στην Ανατ. Ευρώπη, με επιχειρηματικές και άλλες συμφωνίες σε Βαλκάνια και Ουκρανία, η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα προωθούν τα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ στην περιοχή και διεκδικούν «μερτικό» για την αστική τάξη. Δεν χωράει λοιπόν αναμονή, ούτε εφησυχασμός. Ακόμα περισσότερες δυνάμεις να μπουν στον αγώνα ενάντια στην πολιτική κεφαλαίου - κυβερνήσεων, να γίνουν βήματα στην οργάνωση της πάλης, με κορύφωση την πανεργατική απεργία.