-- Το διακύβευμα είναι αν θα επιβραβευτεί ή αν θα αποδοκιμαστεί η πολιτική της ΕΕ, που υλοποιείται διαχρονικά απ' όλες τις κυβερνήσεις - σήμερα απ' την κυβέρνηση Μητσοτάκη - και βρίσκεται πίσω από κάθε έγκλημα και αδικία σε βάρος του λαού. Πλέον οι λαοί όλης της Ευρώπης έχουν μεγάλη και πικρή εμπειρία. Η αποδοκιμασία για την ΕΕ, που υπάρχει και στον ελληνικό λαό και αποτυπώνεται και σε δημοσκοπήσεις, περνάει υποχρεωτικά μέσα απ' την αποδυνάμωση όλων των άλλων κομμάτων που στηρίζουν αυτή τη «φυλακή των λαών» και μέσα από τη μεγάλη ενίσχυση του ΚΚΕ.

Μόνο έτσι θα μπορεί την επόμενη μέρα να έχει η κυβέρνηση ισχυρό αντίπαλο και όχι κόμματα που δεν αποτελούν πραγματική απειλή για την κυβέρνηση, γιατί πολύ απλά δεν απειλούν την ίδια τη στρατηγική της, που είναι και στρατηγική της ΕΕ, όσο κι αν προεκλογικά υψώνουν τους τόνους και τη λαϊκίστικη προπαγάνδα άνευ όμως ουσίας.

-- Εχετε μία ιδιαίτερη σχέση με την ΕΕ, αφού στην πραγματικότητα δεν αποδέχεστε τις πολιτικές της. Πώς λειτουργεί αυτό για τους ευρωβουλευτές του κόμματός σας στις Βρυξέλλες;

-- Επειδή ακριβώς δεν αποδεχόμαστε τις αντιλαϊκές πολιτικές της, οι ευρωβουλευτές μας είναι οι μόνοι που καταψήφισαν κάθε αντιλαϊκό μέτρο στο Ευρωκοινοβούλιο και έκαναν προσπάθεια να ενημερώσουν τον ελληνικό λαό: Από τη στρατηγική της «πράσινης μετάβασης» που κάνει το ρεύμα πανάκριβο, την Κοινή Αγροτική Πολιτική που ξεκληρίζει τους φτωχούς αγρότες, μέχρι την εμπλοκή της ΕΕ στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και τα άλλοθι στο κράτος - τρομοκράτη του Ισραήλ. Ολα αυτά και πολλά ακόμα τα άλλα κόμματα μαζί τα υπερψήφισαν σε ποσοστό πάνω από 70%.

Εμβληματικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός ότι μόνο οι δύο ευρωβουλευτές του ΚΚΕ καταψήφισαν το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου, μετά το περιβόητο σκάνδαλο του «Qatargate», που έλεγε ότι τα λόμπι είναι «ζωτικό στοιχείο της ευρωπαϊκής δημοκρατίας». Γιατί, όπως καταλαβαίνετε, για να έχεις αυτή τη στάση, πρέπει να μην έχεις και δεσμεύσεις...

Ας σκεφτεί, μετά από όλα αυτά, ο λαός μας τι «είδους» εκπροσώπους θέλει να στείλει εκεί στις 9 Ιουνίου.

-- Εχω την αίσθηση ότι αυτή η προεκλογική περίοδος είχε περισσότερο χαρακτηριστικά εθνικών εκλογών παρά ευρωεκλογών. Συμφωνείτε; Και αν ναι, πού το αποδίδετε;

-- Είναι αναμενόμενο τα κόμματα του συστήματος να προσπαθούν να θέσουν και στις ευρωεκλογές τα κάλπικα διλήμματα και των εθνικών εκλογών, όπως τα περί «κυβερνητικής σταθερότητας» του κ. Μητσοτάκη ή τα περί «κάλπης - εφαλτηρίου για κυβερνητική εναλλαγή» που λένε ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, μήπως και υφαρπάξουν πάλι τη λαϊκή ψήφο. Από την άλλη, προσπαθούν να βγάλουν από το «κάδρο» τα πραγματικά κρίσιμα διλήμματα της κάλπης, μεταξύ των οποίων είναι και η στάση του κάθε κόμματος απέναντι στην ΕΕ, γιατί πολύ απλά εκεί «καρφώνονται» για την απόλυτη σύμπλευσή τους.

Εμείς δεν διαχωρίζουμε τις εκλογικές μάχες, παρά το γεγονός ότι η καθεμία έχει τα ιδιαίτερα στοιχεία της. Στις ευρωεκλογές επιδιώκουμε να στραφούν ακόμη περισσότερο τα «φώτα» στην ΕΕ και την πολιτική της, που είναι το κοινό σημείο αναφοράς της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων. Αλλωστε, προηγούνται οι ευρωενωσιακές Οδηγίες και αποφάσεις από τις εδώ κυβερνητικές αποφάσεις και τα νομοσχέδια που ψηφίζουν όλοι μαζί μέσα στη Βουλή.

-- Τυχόν εκ νέου κυριαρχία της ΝΔ στις κάλπες συνιστά ψήφο εμπιστοσύνης στην πολιτική της;

-- Ετσι θα μεταφραστεί και αυτό πρέπει να το πάρει πολύ σοβαρά υπόψη του ο λαός, ιδιαίτερα λαϊκός κόσμος που είδε από την επόμενη μέρα των βουλευτικών εκλογών να εξαπολύεται μια ανελέητη επίθεση στο εισόδημα και τα δικαιώματά του. Αν τους επιβραβεύσει στις ευρωεκλογές, θα έρθουν ακόμα χειρότερα, ιδιαίτερα τώρα που επιστρέφει η πολιτική των «ματωμένων πλεονασμάτων» σε όλη την ΕΕ.

Και βέβαια, δεν πρόκειται να τιμωρηθεί ή να πάρει κάποιο μήνυμα η κυβέρνηση της ΝΔ με την ψήφο στη συναινετική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ ή σε κόμματα του ενός προσώπου, τύπου Βελόπουλου και Κωνσταντοπούλου, που προσπαθούν να καλύψουν την πλήρη ανυπαρξία τους από την κοινωνία και τους αγώνες του λαού με λαϊκίστικα σόου μέσα στη Βουλή.

-- Γίνεται μία μεγάλη συζήτηση για την «ισχυρή αντιπολίτευση» που θα μπορούσε να βάλει τέλος στην «αλαζονεία» της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Βλέπετε να υπάρχουν οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία ενός τέτοιου πόλου στην Κεντροαριστερά;

-- Βλέπουμε την ανάγκη για την ισχυρή αντιπολίτευση που περιγράφετε, μόνο που αυτή δεν βρίσκεται στις διεργασίες για τη μεταμφίεση της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας.

Η ισχυρή αντιπολίτευση διεξάγεται και δυναμώνει στους δρόμους του αγώνα, στις απεργιακές μάχες των συνδικάτων, στα μπλόκα των αγροτών, στους αγώνες των φοιτητών, στα τεράστια συλλαλητήρια για το έγκλημα των Τεμπών. Εκεί βρίσκεται πάντα, στην πρώτη γραμμή το ΚΚΕ, παλεύοντας πλάι - πλάι με πάρα πολύ κόσμο που έχει διάφορες πολιτικές αφετηρίες, εκεί καταθέτει και τη δύναμη που του δίνει ο λαός στις εκλογές. Οι δυνάμεις της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» τοποθετούνται αντικειμενικά απέναντι από αυτούς τους αγώνες, λόγω της πολιτικής που υπηρετούν. Πολλούς απ' αυτούς, άλλωστε, τους έχουν κι ανοιχτά υπονομεύσει.

Γι' αυτό, λοιπόν, πιο δυνατό το ΚΚΕ εκεί που παίρνονται οι αντιλαϊκές αποφάσεις, στο Ευρωκοινοβούλιο, αλλά και εκεί που τελικά ανατρέπονται, στους δρόμους του αγώνα, με απεγκλωβισμό χιλιάδων νέων ψηφοφόρων από τα αστικά κόμματα που μέχρι χτες στήριζαν.

-- Φαινόμενο «Κασσελάκης». Ξέρω ότι έχετε εγγενείς διαφωνίες με τον ΣΥΡΙΖΑ, είχατε βρει όμως έναν τρόπο να τον αντιπολιτεύεστε επί Τσίπρα. Σήμερα;

-- Μα η πολιτική μας κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αλλάξει, γιατί δεν έχει αλλάξει η ουσία της πολιτικής του. Απλώς επί Τσίπρα γινόταν προσπάθεια να κρυφτεί πίσω από επικλήσεις στην «Αριστερά», ενώ σήμερα θάβεται κάτω από τόνους lifestyle, ανορθολογισμού και λαϊκισμού, ακόμα και συμμαχίες με πούρους δεξιούς. Γι' αυτό και δεν δικαιούνται οι πρώην υπουργοί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, πολλοί από τους οποίους αποτελούν σήμερα τη Νέα Αριστερά, να παριστάνουν τους άμοιρους ευθυνών για το «φαινόμενο Κασσελάκη».

-- Η ακρίβεια καλπάζει και οι εργαζόμενοι κατά κανόνα δυσκολεύονται να βγάλουν τον μήνα. Υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης του φαινομένου;

-- Θα σας δώσω τρία νούμερα, τα οποία είναι αμείλικτα. Ο μέσος μισθός στην Ελλάδα είναι σήμερα 15% μειωμένος σε σχέση με το 2011. Το κρατικό πλεόνασμα, που βγαίνει και από τους άδικους έμμεσους φόρους, το πρώτο τρίμηνο του 2024 έφτασε τα 3 δισ. ευρώ, πάνω και από τον στόχο. Οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο εταιρείες το 2023 αναμένεται να σπάσουν ακόμη ένα ρεκόρ κερδοφορίας, πάνω κι από τα 10,3 δισ. ευρώ του 2022.

Αυτοί οι τρεις παράγοντες, μισθοί - φόροι - κέρδη, είναι που τροφοδοτούν την ακρίβεια. Οσο η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα απορρίπτουν τις προτάσεις που έχει καταθέσει επανειλημμένα το ΚΚΕ, τόσο η κατάσταση θα χειροτερεύει. Και φυσικά δεν αντιμετωπίζεται ούτε με τα «καλάθια» και τα «παρατηρητήρια» της κυβέρνησης της ΝΔ, ούτε με προτάσεις «τόσο όσο επιτρέπει η ΕΕ», που ακούμε από ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ - Νέα Αριστερά και άλλους «πρόθυμους».

-- Πολλοί λένε ότι υπάρχει ένα σχέδιο ιδιωτικοποίησης της Υγείας και της Παιδείας. Ενστερνίζεστε αυτή την άποψη; Και αν ναι, πώς μπορεί να ανατραπεί;

-- Δεν χρειάζεται να έχεις μαντικές ικανότητες για να δεις αυτό το σχέδιο, άλλωστε εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας, με τον νόμο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων ή με τα απογευματινά χειρουργεία στα δημόσια νοσοκομεία.

Τα παραπάνω είναι απολύτως σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ, όπως άλλωστε απάντησε η Κομισιόν σε Ερώτηση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ. Και επειδή με ρωτήσατε προηγουμένως για τις δυνάμεις της «κεντροαριστεράς», είναι χαρακτηριστικός και εδώ ο ρόλος τους: Για τα πανεπιστήμια ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε «επενδύσεις» ιδιωτών στα δημόσια ΑΕΙ και το ΠΑΣΟΚ αναθεώρηση του άρθρου 16, ενώ για τα απογευματινά χειρουργεία ο κ. Ανδρουλάκης είπε ότι συμφωνεί, αρκεί να έχουν χαμηλό αντίτιμο!

Το πώς ανατρέπονται αυτά τα σχέδια, επίσης είναι σαφές. Με τον μόνο τρόπο που έχουν εμποδιστεί μέχρι σήμερα, δηλαδή με τους αγώνες των φοιτητών, των εκπαιδευτικών, των γιατρών και υγειονομικών και με πολύ πιο δυνατό ΚΚΕ, με τον λαό τελικά στη διακυβέρνηση - εξουσία της χώρας.

-- Τι προσδοκάτε ή τι φοβάστε από τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ερντογάν;

-- Τι να προσδοκούμε από κυβερνήσεις δύο «σύμμαχων» χωρών στο ΝΑΤΟ, όπου ο ένας «σύμμαχος» απειλεί τον άλλο με πόλεμο εάν εφαρμόσει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας και την ίδια στιγμή μας μιλάνε για «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο; Μια απειλή που «δένει» από τη μια με την πάγια στάση του ΝΑΤΟ να μην αναγνωρίζει σύνορα στο Αιγαίο κι από την άλλη με την αμερικανική προσταγή «βρείτε τα!», για να μη διαρραγεί η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ, ειδικά τη στιγμή που η πολεμική αναμέτρηση σε Ευρώπη και Μέση Ανατολή «ανεβάζει στροφές».

Να γιατί τονίζουμε πως το ΚΚΕ θα αντιταχθεί σε κάθε είδους υποχώρηση στην κυριαρχία, στα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, σε επικίνδυνα «παιχνίδια» συνεκμετάλλευσης - συνδιαχείρισης στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο προς όφελος μιας «αγέλης» επιχειρηματικών συμφερόντων, που δεν έχουν καμία σχέση με τα συμφέροντα των λαών των δύο χωρών.

-- Βλέπετε να τηρείται το Δίκαιο του Πολέμου; Μήπως κάτι πρέπει να κάνουμε όταν χάνονται παιδιά γιατί δεν έχουν πρόσβαση σε ανθρωπιστική βοήθεια ή σε καθαρό νερό, πολύ κοντά στη χώρα μας;

-- Οι άδικοι πόλεμοι, που εμείς οι κομμουνιστές τους αποκαλούμε ιμπεριαλιστικούς γιατί διευθύνονται από τέτοιες, αντιλαϊκές δυνάμεις και για τα δικά τους συμφέροντα, είναι από τη φύση τους μια βαρβαρότητα, που μακελεύει κυρίως νέους ανθρώπους και μας δείχνει τα αδιέξοδα και τη σαπίλα του καπιταλιστικού συστήματος. Μιλάμε, όμως, για φρικαλεότητα όταν το κατοχικό Ισραήλ, στο όνομα δήθεν της «αυτοάμυνας», που παπαγαλίζουν ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, έχει δολοφονήσει 15.000 παιδιά κι άλλες τόσες γυναίκες, έχει εκτοπίσει εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς πόσιμο νερό, τρόφιμα, και εδώ και επτά δεκαετίες βασανίζει έναν ολόκληρο λαό με συνθήκες «απαρτχάιντ».

Θα έπρεπε να είχε διακοπεί κάθε συνεργασία με ένα κράτος που δολοφονεί έναν λαό, να είχε αναγνωριστεί το παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα πριν το '67 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Τώρα ο λαός στις ευρωεκλογές καλείται να στείλει μήνυμα καταδίκης στα κόμματα που στήριξαν και στηρίζουν αυτή τη γενοκτονία.