Κυριακή 3 Μάη 2009
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 3
ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ 2009
Να είναι σταθμός για το σάλπισμα της Αντεπίθεσης

Τα φουσκωμένα από κόσμο ρυάκια που κατέληξαν στην πλατεία Συντάγματος στο γιορτασμό της εργατικής Πρωτομαγιάς έστειλαν ένα ηχηρό μήνυμα: Οι εργάτες και οι επαγγελματοβιοτέχνες, οι φοιτητές και οι υπάλληλοι, οι συνταξιούχοι και οι νέοι έχουν ενιαίο συμφέρον να προχωρήσουν σε κοινό, ταξικό βηματισμό, να δώσουν μαζί τις μικρές και μεγάλες μάχες για το δικαίωμα στη δουλειά, στη μόρφωση, στη ζωή με αξιοπρέπεια. Εστειλαν ένα βροντερό μήνυμα καταδίκης της πολιτικής των μονοπωλίων, της πολιτικής της ΕΕ και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, που εντείνει την επίθεση στα εργασιακά και λαϊκά δικαιώματα, που θέλει να μεταφέρει το κόστος της καπιταλιστικής κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων και της νεολαίας.

«Εμπρός για την κατάργηση της εκμετάλλευσης», ξεκαθάριζε ένα από τα πανό των ταξικών συνδικάτων, υπογραμμίζοντας ότι η ταξική πάλη δε σταματά μέχρι να πετύχει το στόχο της, διεξάγεται καθημερινά και αδιάκοπα έχοντας μπροστά της ημερολογιακούς σταθμούς - ευκαιρίες για να εκφραστεί από όλο και περισσότερο κόσμο η καταδίκη της πολιτικής των μονοπωλίων. Και οι ευρωεκλογές είναι ένας τέτοιος σταθμός - όπως και οι φοιτητικές και σπουδαστικές εκλογές νωρίτερα, που κάθε φορά αξιοποιούνται από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ για να παρουσιάσουν τη «συναίνεση» της νεολαίας στην ένταση της επίθεσης στο δικαίωμα στη μόρφωση και τη δουλειά. Οι ευρωεκλογές είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για το λαό να καταδικάσει την πολιτική των μονοπωλίων, την πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου.

Ευκαιρία για διπλή καταδίκη

Κριτήριο ψήφου, σε κάθε εκλογική μάχη και στις ευρωεκλογές, είναι όλη η ζωή. Η απάντηση βρίσκεται στο δυνάμωμα του αγώνα, του ταξικού αγώνα, που συγκρούεται με την πολιτική των μονοπωλίων, δηλαδή με την πολιτική εκείνη που του κάνει «μαύρη» τη ζωή. Η απάντηση βρίσκεται στην οργάνωση της αντεπίθεσης για να πάψει ο λαός να βρίσκεται στην άκρη, για να μπουν οι εργαζόμενοι και η νεολαία, οι ανάγκες τους στο προσκήνιο.

Η ψήφος στις ευρωεκλογές δεν μπορεί να είναι μια «χαλαρή» ψήφος. Δεν υπάρχει πρόβλημα της καθημερινότητας των εργαζομένων και της νεολαίας που να μην έχει σχέση με την πολιτική της ΕΕ. Οι αυξήσεις - ψίχουλα σε μισθούς και συντάξεις, η ολοένα και μεγαλύτερη ελαστικοποίηση του εργάσιμου χρόνου (65ωρο), η ιδιωτικοποίηση και υποβάθμιση της Παιδείας, η ιδιωτικοποίηση της Υγείας, η κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, η όξυνση της καταστολής, η εργοδοτική τρομοκρατία, ο αντικομμουνισμός ως αιχμή της έντασης της επίθεσης στα λαϊκά δικαιώματα... Ολα πηγάζουν από την πολιτική του κεφαλαίου που εκφράζεται μέσα από την πολιτική της ΕΕ και με την οποία συναινούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ - είτε ως κυβέρνηση είτε ως αντιπολίτευση - καθώς και ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑ.Ο.Σ., παρ' όλες τις φραστικές κορόνες που κατά καιρούς επιστρατεύουν.

Οι ευρωεκλογές πρέπει να αξιοποιηθούν από τους εργαζόμενους και το λαό για να καταδικάσουν ταυτόχρονα: Την πολιτική της ΕΕ και τα κόμματα του ευρωμονόδρομου που την εφαρμόζουν, την υποστηρίζουν, την προωθούν. Για να εκφραστεί η λαϊκή δυσαρέσκεια στην ΕΕ πρέπει να τιμωρηθούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που, ως κυβερνήσεις, εφαρμόζουν την πολιτική της ΕΕ, που αποτελούν τους στυλοβάτες του συστήματος της δικομματικής εναλλαγής για τη στήριξη των συμφερόντων του κεφαλαίου. Δεν μπορεί να εκφραστεί η καταδίκη της πολιτικής της ΕΕ με στήριξη του ενός ή του άλλου πυλώνα του δικομματισμού, δήθεν του «καλύτερου» διαχειριστή της αντιλαϊκής πολιτικής. Τη διπλή αυτή καταδίκη δεν εκφράζει ούτε η ψήφος στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ή τον ΛΑ.Ο.Σ., ή στους Οικολόγους - Πράσινους, καθώς αυτά τα κόμματα αθωώνουν την πολιτική της ΕΕ και στηρίζουν τις κρίσιμες αποφάσεις της. Γι' αυτό και είναι ύπουλη η προπαγάνδα για ψήφο γενικά στα λεγόμενα μικρά κόμματα. Οσο χαμένη για τα λαϊκά συμφέροντα είναι η ψήφος σε ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, άλλο τόσο χαμένη είναι και η ψήφος σε ΣΥΡΙΖΑ, ΛΑ.Ο.Σ, Οικολόγους - Πράσινους.

-Η με το κεφάλαιο...

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία, μπροστά στην κάλπη των ευρωεκλογών, επιλέγουν να βάλουν την υπογραφή τους στον τρόπο ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας που τους συμφέρει. Και είναι δυο οι επιλογές: Η μια είναι κόκκινη και η άλλη μπορεί να εμφανιστεί και με μπλε και με μαύρο και με πράσινο και με ροζ χρώμα. Η μία είναι η ενίσχυση της αντιμονοπωλιακής αντιιμπεριαλιστικής πάλης για τη λαϊκή εξουσία, της εναντίωσης στην ΕΕ, ως ένωσης καπιταλιστικών κρατών, και στην εξουσία του κεφαλαίου στην Ελλάδα, η άλλη είναι η στήριξη και η ενίσχυση της καπιταλιστικής ανάπτυξης των μονοπωλίων, της ΕΕ, δηλαδή της βαρβαρότητας.

Τη μια επιλογή, ο λαός και η νεολαία την ξέρουν, τη γνωρίζουν, τη ζουν. Είναι αυτή που τους κάνει να ασφυκτιούν, να ξυπνούν και να κοιμούνται με την αγωνία, αν αύριο θα έχουν δουλειά, αν θα πληρωθούν, αν θα μπορέσουν να πληρώσουν το νοσοκομείο αν αρρωστήσουν, αν θα μπορέσουν να πληρώσουν τη μόρφωση των παιδιών τους, αν θα έχουν χρήματα στην τσέπη τους για να ξεπληρώσουν τις δόσεις του δανείου... Είναι η πολιτική των μονοπωλίων, που εφαρμόζεται μέσα από τις κατευθύνσεις της ΕΕ, την οποία συνδιαμορφώνουν και ψηφίζουν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου και εφαρμόζουν με ευλάβεια οι κυβερνήσεις του δικομματισμού. Είναι η πολιτική, που στο επίκεντρό της έχει την αύξηση των κερδών των πολυεθνικών, την περικοπή των δικαιωμάτων των εργαζομένων, τη μείωση των μισθών τους για να μην κοστίζουν πολύ στο κεφάλαιο, την καταστολή και τον αυταρχισμό, την περιστολή δημοκρατικών δικαιωμάτων με πρόσχημα την τρομοκρατία, τον πόλεμο...

Είναι ο δρόμος που ακολουθούν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, ξεκαθαρίζοντας με κάθε ευκαιρία προς το κεφάλαιο πως δεν πρόκειται να κουνήσουν ρούπι από αυτήν τους την επιλογή. Γι' αυτό και η εκατέρωθεν κριτική τους περιορίζεται στα ζητήματα της εφαρμογής αυτής της πολιτικής και όχι της ουσίας της. Γι' αυτό και οι προτάσεις τους για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης μοιάζουν σα δυο σταγόνες νερό και σηματοδοτούν την ένταση της επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων. Γιατί όταν η ΝΔ μιλά για διεθνή κρίση που χτυπά και την Ελλάδα, και το ΠΑΣΟΚ μιλά για κρίση λόγω της πολιτικής της ΝΔ, και οι δύο αποπροσανατολίζουν απο το γεγονός οτι είναι οικονομική κρίση του καπιταλισμού και δε γιατρεύεται με καμιά από τις συνταγές τους που είναι συνταγές ενίσχυσης του κεφαλαίου. Είτε με την ενίσχυση των Τραπεζών, είτε με την ενίσχυση των επιχειρήσεων και της «Πράσινης Οικονομίας». Γι' αυτό ΝΔ και ΠΑΣΟΚ αντάμα καταβάλλουν τεράστιες προσπάθειες για να χειραγωγήσουν τους εργαζόμενους και τη νεολαία, να αναχαιτίσουν τις τάσεις ριζοσπαστικοποίησης, που ιδιαίτερα τώρα, σε περίοδο κρίσης, μπορούν πιο εύκολα να εκκολαφθούν. Γι' αυτό και στο επίκεντρο της συζήτησης μπροστά στις ευρωεκλογές επιλέγουν να προβάλλουν τα σκάνδαλα και να αποκρύπτουν τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης.

Τον ίδιο δρόμο στηρίζουν ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ο ΛΑ.Ο.Σ. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να διαμαρτύρεται για τις συνέπειες της εφαρμογής της πολιτικής της ΕΕ, ωστόσο στηρίζει με όλες του τις δυνάμεις αυτήν την πολιτική. Γι' αυτό και άλλα ψηφίζει στην ΕΕ και άλλα υποστηρίζει στην Ελλάδα, όπως φανερώνει και η στάση του για τα κολέγια, που στην ΕΕ ζήτησε την εφαρμογή της σχετικής οδηγίας για την αναγνώριση των ιδιωτικών ψευτοπανεπιστημίων, ενώ στην Ελλάδα παριστάνει πως «σκίζεται» για το άρθρο 16. Ο ΛΑ.Ο.Σ. με δημαγωγικές και λαϊκίστικες κορόνες προσπαθεί να κρύψει τις αντιδραστικές οπισθοδρομικές θέσεις του, το ρατσισμό και τον εθνικισμό του. Δεν είναι τυχαίο ότι στο ξεδίπλωμα της αντικομμουνιστικής επίθεσης ο ΛΑ.Ο.Σ. αναλαμβάνει κομβικό ρόλο, ενώ με κάθε ευκαιρία εκφράζει την επιθετικότητά του ενάντια στους μετανάστες. Πίσω από τη σκόνη της δημαγωγίας του, ο ΛΑ.Ο.Σ. στηρίζει με κάθε ευκαιρία τις βασικές αντιδραστικές επιλογές της ΕΕ, όπως άλλωστε και στην Ελλάδα στηρίζει τις βασικές επιλογές της πλουτοκρατίας, όπως τις εκφράζει η κυβερνητική πολιτική.

...ή με τους εργάτες

Οι εργαζόμενοι και η νεολαία έχουν συμφέρον να γυρίσουν την πλάτη στην πολιτική των μονοπωλίων και να επιλέξουν τη ρότα της αντεπίθεσης. Να αλλάξουν πλεύση και να ενισχύσουν το δρόμο ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας που προτείνει το ΚΚΕ, το δρόμο της συγκρότησης μιας μεγάλης λαϊκής συμμαχίας της εργατικής τάξης με τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, πάνω σε ένα σύγχρονο πρόγραμμα, με στόχο τη Λαϊκή Οικονομία και Λαϊκή Εξουσία. Είναι ο δρόμος της αντίστασης, της ανυπακοής, της απειθαρχίας, της ρήξης, της διεθνιστικής δράσης και αλληλεγγύης.

Για να πιάσει τόπο η αγανάκτηση, για να μη μείνει στείρα και εφήμερη η κραυγή οργής απέναντι στην πολιτική που αφαιρεί δικαιώματα και προσθέτει βάρη στο λαό, πρέπει να συνδυάζεται με τη διατύπωση διεκδικήσεων που ανοίγουν το δρόμο για ριζικές αλλαγές, για ανατροπή της πολιτικής των μονοπωλίων. Τέτοιες διεκδικήσεις, που με ορίζοντα την τελική νίκη της εργατικής τάξης θέτουν σήμερα άμεσους και ρεαλιστικούς στόχους πάλης, διατυπώνει το ΚΚΕ.

Οι εργαζόμενοι, η νεολαία, τα λαϊκά στρώματα της πόλης και της υπαίθρου έχουν συμφέρον να στηρίξουν το ΚΚΕ και στις ευρωεκλογές, ανεξάρτητα αν συμφωνούν σε όλα μαζί του. Γιατί: «Με ισχυρό ΚΚΕ, η μάχη των ευρωεκλογών μπορεί να γίνει σταθμός για την ανασύνταξη ενός ισχυρού ενωτικού λαϊκού κινήματος, μιας ισχυρής συμμαχίας εργατών, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων. Με ισχυρό ΚΚΕ, η μάχη των ευρωεκλογών μπορεί να γίνει το εφαλτήριο κατά της δικομματικής εναλλαγής, δύναμη αφύπνισης και ετοιμότητας να μην ξεγελαστεί ο λαός ξανά, να μη χάσει άλλον πολύτιμο χρόνο, απέναντι στο ενδεχόμενο κυβερνήσεων αντιλαϊκής συνεργασίας - συμπαιγνίας. Με ισχυρό ΚΚΕ, οι ευρωεκλογές μπορούν να σημάνουν αγγελτήριο σάλπισμα ενός κινήματος ικανού να παραμερίσει τους εκβιασμούς, τους μηχανισμούς της μοιρολατρίας και απογοήτευσης, για να ανοίξει τον ελπιδοφόρο δρόμο για ρήξεις και ανατροπές προς το συμφέρον του λαού» (Διακήρυξη της ΚΕ του ΚΚΕ για τις ευρωεκλογές του Ιούνη 2009).


Ελένη ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ