Οι μαζικές συγκεντρώσεις σε Μόναχο και Ντίσελντορφ, το ζεστό κλίμα που συνάντησε η αντιπροσωπεία του Κόμματος από τους Ελληνες μετανάστες στις δύο πόλεις, αλλά και στο κολαστήριο του Νταχάου όπου βρέθηκε τη Μέρα της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, όπως και στο Βούπερταλ, με τη μεγάλη ελληνική κοινότητα, επιβεβαίωσαν το αυξημένο κύρος του Κόμματος και στους Ελληνες του εξωτερικού, βάζοντας ψηλά τον πήχη για τις 9 του Ιούνη, ώστε ακόμη περισσότεροι να στηρίξουν το ΚΚΕ, για να στείλουν από εκεί, την καρδιά της ΕΕ, πανευρωπαϊκό μήνυμα αντεπίθεσης στην ΕΕ της βαρβαρότητας και όσους τη στηρίζουν.

Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα το υπόλοιπο ρεπορτάζ από την επίσκεψη όπως και τους χαιρετισμούς από τη συγκέντρωση στο Ντίσελντορφ, όπου χαιρέτισαν οι Παναγιώτης Αλωπούδης, νοσηλευτής και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γερμανικών Συνδικάτων (DGB) στον νομό Ρεμς Μουρ του κρατιδίου της Βάδης - Βυρτεμβέργης, υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, Αντώνης Κουντούρης, φιλόλογος, καθηγητής στο Ελληνικό Γυμνάσιο - Λύκειο του Βούπερταλ, πρόεδρος της ΕΛΜΕ Βόρειας Ρηνανίας - Βεστφαλίας, Γιώργος Ζιάβρας, αρχιμουσικός, πιανίστας, αρχιτέκτονας, καλλιτεχνικός διευθυντής των CoGNiMUS Collektiv και ERMA Ensemble, Χρήστος Χρήστου, μετανάστης β' γενιάς, Nedim Turkkan, εκπρόσωπος του ΚΚ Τουρκίας.

Θυμίζουμε ότι ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευσε το Σαββατοκύριακο την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα (όπως και του Κ. Παπαδάκη). Μετά το τέλος της ομιλίας του, εκ μέρους της ΚΟ Γερμανίας, η Αννα Γρηγοριάδου δώρισε στον Δ. Κουτσούμπα δύο μεταξοτυπίες του Erhard Heinke, κομμουνιστή αντιφασίστα καλλιτέχνη από το Ντίσελντορφ, τις οποίες φιλοτέχνησε το 1980, με τίτλους «Απεργιακή Περιφρούρηση» και «Ελληνες εργάτες στη Γερμανία που χορεύουν». Ενώ με το τέλος της συγκέντρωσης οι Τούρκοι σύντροφοι χάρισαν στον Δ. Κουτσούμπα ιστορικές αφίσες από παλιότερες Πρωτομαγιές. Ακολούθησε λαϊκό γλέντι με το σχήμα «Σύνεργα». Στην κιθάρα και την επιμέλεια της μουσικής ο Γιάννης Στεργίου, στο μπουζούκι και τη φωνή ο Θανάσης Πέτσας και η Ζέφη Βαρλάμη στη φωνή.

Νωρίτερα, πριν από την έναρξη της ομιλίας, τον Δημήτρη Κουτσούμπα υποδέχτηκε στον χώρο ο πατήρ Θεοφάνης, που ευγενικά παραχώρησε το ενοριακό κέντρο του Αγίου Ανδρέα για την πραγματοποίηση της εκδήλωσης.

Στον χαιρετισμό του ο Παναγιώτης Αλωπούδης αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στις τελευταίες αποφάσεις της έκτακτης Συνόδου Κορυφής της ΕΕ, οι οποίες σηματοδοτούν την ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή των κρατών - μελών στη σύγκρουση στην Ουκρανία, δίνοντας μια ανεξέλεγκτη τροπή στην ιμπεριαλιστική σύγκρουση, αλλά και στο γεγονός ότι «μέσα σε αυτήν την κατάσταση, οι κυβερνήσεις και τα αστικά κράτη βρίσκουν την ευκαιρία, για άλλη μια φορά, να φορτώσουν τα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων. Ενώ η γερμανική κυβέρνηση από τη μία κλιμακώνει τις πολεμικές - εξοπλιστικές της δαπάνες, για τα ΝΑΤΟικά σχέδια, δισεκατομμυρίων ευρώ, ενισχύει με δισεκατομμύρια την Ουκρανία ρίχνοντας λάδι στη φωτιά του ιμπεριαλιστικού πολέμου, από την άλλη καταγράφεται ότι η "ψαλίδα" μεταξύ πλουσίων και φτωχών στη χώρα αυξάνεται από το 2023 με ρυθμούς - ρεκόρ, μεγαλύτερους από ποτέ άλλοτε. Μόνο το 0,1% κατέχει στη Γερμανία το 20,4% του πλούτου αυτής της χώρας, ενώ το φτωχότερο 50% όλου του πληθυσμού μόλις το 1,3%».

«Και σε αυτούς που ακόμα και σήμερα, 32 χρόνια μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, "ελπίζουν ότι οι λύκοι θα τους ταΐσουνε αντί να τους καταβροχθίσουν!" τους λέμε για άλλη μια φορά ότι αυτή η λυκοσυμμαχία του κεφαλαίου, η ΕΕ, δεν αλλάζει και τους καλούμε σε πανευρωπαϊκή αντεπίθεση. Να σπάσουμε μαζί τα δεσμά της ΕΕ! Για την Ελλάδα και την Ευρώπη του σοσιαλισμού, την Ευρώπη των εργατών, των αγροτών. Την Ευρώπη των λαών!», τόνισε.

Στην κατάσταση στην Παιδεία στην Ελλάδα αναφέρθηκε στον χαιρετισμό του ο Αντ. Κουντούρης και πρόσθεσε ότι «μια απ' τα ίδια» ισχύουν για τα ελληνικά σχολεία του εξωτερικού: «Τάξεις με 30 και 35 παιδιά, σε κτίρια ανεπαρκή και ακατάλληλα, χωρίς τμήματα ένταξης, με κενές ώρες σε βασικά μαθήματα. Τάξεις ανομοιογενείς, που όμως δεν υπάρχουν τμήματα ένταξης, για να προσαρμοστούν οι μαθητές στις ιδιαιτερότητες των σχολείων εδώ, ούτε ψυχολόγοι ούτε δομές υποστηρικτικές ούτε εξειδικευμένοι επιστήμονες και παιδαγωγοί για τα παιδιά που το έχουν ανάγκη. Εκπαιδευτικοί που αναγκάζονται να ταξιδεύουν ώρες με το τρένο για να καλύψουν το ωράριό τους».

Σημείωσε ότι «εδώ και δεκαετίες, όποτε κυβέρνησε η Νέα Δημοκρατία, εφάρμοσε στην Παιδεία, όπως και παντού, τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που θέλει να μετατρέψει τα σχολεία σε μαγαζιά και σε εργαστήρια "επιχειρηματικότητας" (...) Εδώ και δεκαετίες, πέφτουμε στην παγίδα και πιστεύουμε τους "εκσυγχρονιστές" του ΠΑΣΟΚ και την "αριστερή" ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, που υπόσχονται ότι θα σώσουν την Παιδεία, θα βελτιώσουν τα σχολεία, θα γκρεμίσουν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική. Ομως στο τέλος (...) συνεχίζουν και σφραγίζουν την προηγούμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική».

Τόνισε ακόμη ότι «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό. Ας μην το ξεχνάμε. Το ΚΚΕ είναι παρόν για να μας το θυμίζει. Μας απευθύνει κάλεσμα, μας δείχνει τον δρόμο. Ας συμπαραταχθούμε λοιπόν. Ας μπούμε στον αγώνα και ας παλέψουμε. Μαζί».

«Εν συντομία, κατά την προσωπική μου γνώμη, όταν μιλάμε για το ΚΚΕ... ποιος να συγκριθεί μαζί του!», σημείωσε μεταξύ άλλων στον χαιρετισμό του ο Γ. Ζιάβρας, προσθέτοντας ότι «και στην Ευρώπη, τα πράγματα σίγουρα δεν είναι καλύτερα. Ισως να είναι και χειρότερα δηλαδή, μιας και είναι λίγες οι ευρωπαϊκές χώρες σήμερα με ισχυρά ΚΚ, δηλαδή στην αιχμή της θεωρητικής σκέψης και μπροστάρηδες των ανά χώρα εργατικών κινημάτων, όπως είναι το ΚΚΕ εδώ και πάνω από 100 χρόνια στην Ελλάδα. Οι δε μέχρι τώρα εμπειρίες μου από τη Γερμανία είναι απλά απογοητευτικές, τόσο που, ενώ πολιτογραφήθηκα Γερμανός πολίτης πριν από ένα εξάμηνο (διατηρώντας παράλληλα και την ελληνική υπηκοότητα), νιώθω εγκλωβισμένος, γιατί δυσκολεύομαι πάρα πολύ να ανιχνεύσω εκείνες τις φωνές στο γερμανικό πολιτικό τοπίο που να είναι ξεκάθαρα με το συμφέρον του εργάτη.

Εδώ ακριβώς εδράζεται και η πεποίθησή μου για τη σημασία της στήριξης του ΚΚΕ σε αυτές τις ευρωεκλογές: Αν το δυνάμωμα της εκλογικής επιρροής του ΚΚΕ στην Ελλάδα είναι αναγκαίο για τη στρατηγική και το Πρόγραμμά του, στην Ευρώπη καθίσταται πια απαραίτητο! Είναι, κυριολεκτικά πια, μια από τις πολύ λίγες φωνές σε ευρωπαϊκό επίπεδο που θα βάλουν πλάτη στις εργατικές διεκδικήσεις, που θα ξεμπροστιάζουν κάθε νέο "colpo grosso" που θα σκαρφιστεί το κεφάλαιο για να ξεγλιστρήσει από τις νομοτελειακές του ανισοκατανομές και αντιφάσεις (βλέπε "πράσινη ανάπτυξη", ψηφιακό ανασχηματισμό της εργασίας, αλλά και τους νέους, τυχοδιωκτικούς πολέμους που βρίσκονται κυριολεκτικά ante portas)». «Χωρίς δυνατό ΚΚΕ στην Ευρώπη, είμαστε όλες και όλοι... παράπλευρες απώλειες στην κιμαδομηχανή τους», σημείωσε μεταξύ άλλων.

«Στη Γερμανία δυστυχώς η εμπειρία μας ως αγωνιστριών/στών ήταν πολλές φορές απογοητευτική», επισήμανε μεταξύ άλλων ο Χρ. Χρήστου και αναφέρθηκε στην ένταξή του στη Linke και στην αποχώρησή του από αυτή όταν η ηγεσία του κόμματος «καπηλεύτηκε ένα γνήσιο κίνημα διεκδίκησης από τα κάτω», τους πολύ μεγάλους αγώνες για τη στέγαση στο Βερολίνο τα προηγούμενα χρόνια, μετατρέποντας το υψηλό ποσοστό στις τότε εκλογές σε «διαπραγματεύσεις για συγκυβέρνηση με SPD και Πράσινους (...) Η κατάσταση θύμιζε με πάρα πολλούς τρόπους την πολιτική πορεία του 2015 στην Ελλάδα. Ως γνωστόν, "η Ιστορία επαναλαμβάνεται, την πρώτη φορά σαν τραγωδία, μετά σαν φάρσα". Μαζί με πολλά άλλα άτομα δεν περιμένουμε τη φάρσα και αποφασίζουμε να αποχωρήσουμε (...)

Ολη αυτή η ιστορία είχε όμως και τα θετικά της. Εμένα π.χ. μου δόθηκε η δυνατότητα να γνωρίσω και μετά να συμπορευτώ με άλλους νέους μέσα στο κίνημα που σκεφτόμασταν με τον ίδιο τρόπο, ανάμεσά τους και πολλούς Ελληνες.

Και σήμερα, απευθυνόμενος προς εσάς, θα ήθελα να μεταφέρω τον θαυμασμό αυτών των νέων της μικρής αλλά ταξικά συνειδητοποιημένης ομάδας νέων ανθρώπων του Βερολίνου απέναντι στο ΚΚΕ. Οι αναλύσεις του Κόμματος για τις διεθνείς εξελίξεις αποτελούν σημείο αναφοράς και ένα ισχυρό στήριγμα όταν οργανώναμε τις αντιπολεμικές μας πορείες τόσο για την Ουκρανία όσο και για την Παλαιστίνη. Ειδικά στην τελευταία περίπτωση, όπου δεχτήκαμε μία άνευ προηγουμένου στοχοποίηση, οι σταθερές και καθαρές θέσεις του ΚΚΕ λειτουργούν ως πυξίδα σε ένα τόσο τοξικό πλαίσιο δημόσιας συζήτησης». «Αλλά και στον συνδικαλιστικό τομέα, ένας τομέας ο οποίος πρέπει να αναδιαμορφωθεί ριζικά στη Γερμανία, το παράδειγμα του ΚΚΕ είναι λαμπρό», σημείωσε και τόνισε: «Είναι ξεκάθαρο ότι ένα ισχυρό ΚΚΕ και στις επόμενες εκλογές σημαίνει ισχυρό λαϊκό κίνημα τόσο στην Ελλάδα όσο και στη Γερμανία, αλλά και στην Ευρώπη ολόκληρη».

Στον χαιρετισμό του ο N. Turkkan σημείωσε ότι το ΚΚΕ «είναι το κόμμα που υπερασπίζεται τα πραγματικά συμφέροντα της εργατικής τάξης, των εργαζομένων, των μεταναστών, με λίγα λόγια των καταπιεσμένων και των εκμεταλλευόμενων, είναι το κόμμα που μετατρέπει το Κοινοβούλιο σε ταξικό - πολιτικό πεδίο πάλης και αντιτάσσει την ταξική πολιτική και την πάλη για τον σοσιαλισμό στις κοινοβουλευτικές αυταπάτες». Ευχήθηκε στο ΚΚΕ κάθε επιτυχία στις ευρωεκλογές, σημειώνοντας πως «τα κόμματά μας είναι αδελφά, όχι μόνο επειδή είμαστε γείτονες, αλλά και επειδή παλεύουμε πάνω στην ίδια ιδεολογική βάση και για τον ίδιο στόχο».