Ετσι, μια σειρά από κόμματα και μορφώματα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο έχουν υπηρετήσει το σύστημα, βαφτίζονται «αντισυστημικά» και καμώνονται ότι αποτελούν «αντίπαλο δέος» στην κυβέρνηση. Αναμενόμενος αυτός ο καιροσκοπισμός, αν αναλογιστεί κανείς ότι πλατιά τμήματα του λαού και της νεολαίας εκφράζουν δυσαρέσκεια, απογοήτευση και αποδοκιμασία για την ΕΕ και την πολιτική της, ενώ ένα μεγάλο ποσοστό αποστρέφεται τα κόμματα που κυβέρνησαν ή δηλώνει ότι δεν τα εμπιστεύεται.

Ετσι, επιστρατεύονται ξανά τα περί «ρεαλιστικής ανυπακοής», «Ζωής και στην Ευρωβουλή», και άλλα παρόμοια, ώστε όποια πλευρά κι αν διαλέξει ο λαός, η στάση του να επιστρέψει στον μεγάλο «κουβά», της μη αμφισβήτησης του συστήματος της εκμετάλλευσης.

Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Πλεύσης Ελευθερίας, με τον γνωστό πια προσωποπαγή χαρακτήρα, που έχει δώσει δείγματα γραφής και μέσα στη Βουλή.

Το κόμμα που όση «φασαρία» κάνει στα βουλευτικά έδρανα, με ενστάσεις και «επί της διαδικασίας» παρεμβάσεις, τόσο «φαντομάς» είναι στις ζωντανές αγωνιστικές διεργασίες του εργατικού - λαϊκού κινήματος, με τα στελέχη του να παραμένουν «άγνωστοι μεταξύ αγνώστων» για την πλειοψηφία των εργαζομένων.

Αφαντοι σε μεγάλους αγώνες, με μια απουσία που υποδηλώνει την απόλυτη στοίχιση με τη στρατηγική του κεφαλαίου, από την επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας μέχρι την εμπλοκή της χώρας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο για την αναβάθμιση της γεωπολιτικής θέσης της αστικής τάξης.

Εδώ, ο «αντισυστημισμός» εξαντλείται σε κάτι διακηρύξεις για «διαφάνεια», «αξιοκρατία», «συνέπεια» και άλλα παρόμοια, οδηγώντας τελικά σε θέσεις - άλλοθι για τη βάρβαρη πολιτική της κυβέρνησης και της ΕΕ.

Χαρακτηριστική είναι άλλωστε η σιωπή γύρω από τη μετατροπή της χώρας σε ΝΑΤΟικό προπύργιο, τις βάσεις και τις αποστολές εκτός συνόρων, τη βαθιά εμπλοκή δηλαδή στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους που εξελίσσονται στην περιοχή. Την ίδια στιγμή που υπερασπίζεται την ΕΕ ως «δύναμη ειρήνης», την ΕΕ που πρωταγωνιστεί στο μακελειό στη Μ. Ανατολή, στέλνοντας και στρατιωτικές δυνάμεις στις οποίες συμμετέχει και η Ελλάδα.

Εξίσου χαρακτηριστική είναι και η στάση της «Πλεύσης» για το έγκλημα των Τεμπών, όπου, σύμφωνα με τις θέσεις της, η τραγωδία δεν θα συνέβαινε αν ...λειτουργούσαν οι νόμοι. Σαν να μην υπάρχουν δηλαδή οι Οδηγίες και οι νόμοι της ΕΕ και των κυβερνήσεων, που ακριβώς επειδή υλοποιούνται απαρέγκλιτα έχουν οδηγήσει στην «απελευθέρωση» και εμπορευματοποίηση, στο κομμάτιασμα του σιδηρόδρομου, με τα γνωστά αποτελέσματα. Κάπως έτσι, ο «αντισυστημισμός» στο θέμα των Τεμπών ξεμένει από καύσιμα και εξαντλείται στο «βύσμα του σταθμάρχη», σαν να τον είχε κάνει παραγγελία η ίδια η κυβέρνηση.

Οσο και να ψάξει κανείς, πουθενά δεν θα βρει κάποια αναφορά της «Πλεύσης» στο Ταμείο Ανάκαμψης, με την κατά τ' άλλα «αντιμνημονιακή» δύναμη να έχει καταπιεί τη γλώσσα της για το «μνημόνιο των μνημονίων», τον βασικό πυλώνα της στρατηγικής της αστικής τάξης για τα επόμενα χρόνια, με βάση τον οποίο θα εξαπολυθεί νέο κύμα επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά στρώματα.

Ο λαός όμως έχει πλέον και χειροπιαστά δείγματα γραφής από τη στάση της Πλεύσης Ελευθερίας στη Βουλή, όπου έχει ψηφίσει ήδη 9 νομοσχέδια της ΝΔ, έχει τοποθετηθεί με «παρών» σε άλλα 8, ενώ και σε όσα έχει καταψηφίσει, έχει δώσει θετική ψήφο σε ουσιαστικά αντιδραστικά άρθρα.

Κάνοντας λοιπόν πράξη τη δέσμευση που έδωσε από την πρώτη μέρα της κοινοβουλευτικής θητείας, ότι «αντιπολίτευση» για την «Πλεύση» είναι να «κάνει την κυβέρνηση καλύτερη», ξεχωρίζουν τα εξής:

-- Ψήφισε «υπέρ» ή «παρών» σε περισσότερα από τα μισά άρθρα του ν/σ για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, συμφωνώντας π.χ. στην επιβολή διδάκτρων σε προπτυχιακά για αλλοδαπούς, στη μείωση της κρατικής χρηματοδότησης των ΑΕΙ, στην επιχορήγησή τους με βάση την αντιδραστική κατηγοριοποίηση της ΕΘΑΑΕ.

-- Υπερψήφισε το ν/σ για την Επαγγελματική Εκπαίδευση που είχε σηκώσει θύελλα αντιδράσεων σε σπουδαστές και εκπαιδευτικούς.

-- Ψήφισε «παρών» σε άρθρο νομοσχεδίου που ανοίγει την πόρτα για τη δουλειά μέχρι και τα 74 έτη, μέσω των κατάπτυστων προγραμμάτων πείνας του ΟΑΕΔ.

-- Υπερψήφισε το νομοσχέδιο για την επιστολική ψήφο, που ανοίγει τον δρόμο για μεγαλύτερη χειραγώγηση, παραβίαση του αδιάβλητου της διαδικασίας, διευκολύνει τις κάθε λογής πιέσεις στον λαό.

«Αντισυστημική ψήφο» και μάλιστα «ρεαλιστικής ανυπακοής» διεκδικεί για ακόμα μια φορά και το ΜέΡΑ25, που όπως λέει κατεβαίνει στις ευρωεκλογές «για να ενοχλήσει» (!).

Πόσο «ενοχλητικό» είναι το κόμμα Βαρουφάκη φαίνεται από το ...αγκωνάρι της πολιτικής του, που ταυτίζεται με αυτό της ΕΕ και της σύγχρονης στρατηγικής του κεφαλαίου, αυτό που ακούει στο όνομα «πράσινη ανάπτυξη». Γι' αυτό και ζητά από την ΕΕ και τα επιτελεία να «ανοίξουν βήμα» στην «πράσινη μετάβαση», να σταματήσουν πλήρως οι εξορύξεις, ταχύτερα να υλοποιηθεί η απολιγνιτοποίηση που ξεπαστρεύει παραγωγικές δυνάμεις, εργατικά - λαϊκά στρώματα και ολόκληρες περιοχές, βυθίζοντας τον λαό στην ενεργειακή φτώχεια.

Μήπως όμως «ενοχλεί» τους τραπεζικούς ομίλους, με τις γνωστές του θέσεις για τη διάσωση των τραπεζών; Υπενθυμίζεται ότι στο πρόγραμμά του προβλεπόταν το φόρτωμα των «κόκκινων» δανείων συνολικά στον λαό μέσα από αντίστοιχα προγράμματα, όπου το κράτος θα αναλάβει τη ζημιά.

Περνώντας δε στα Ελληνοτουρκικά, το ΜέΡΑ25 παραμένει σε κοινή γραμμή με όλα τα κόμματα του ευρωατλαντισμού, παρουσιάζοντας την ΕΕ ως παράγοντα ασφάλειας και αναγνωρίζοντας στους «συμμάχους» των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ ρόλο θεματοφύλακα στις διαπραγματεύσεις και στις επικίνδυνες διευθετήσεις.