Σε αυτό το φόντο ξεζουμίσματος των εργαζομένων έρχεται και ο εμπαιγμός για την περιβόητη 4ήμερη εργασία, με τα σχετικά «πειράματα» που κάθε τόσο βλέπουν το φως της δημοσιότητας για χώρες της ΕΕ και μεγάλες επιχειρήσεις.

Μάλιστα αυτά αξιοποιούνται προπαγανδιστικά από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ προκειμένου να ξεπλύνουν την ΕΕ, παρουσιάζοντας την Ελλάδα ως μοναδική τάχα «εξαίρεση» σε μια κατά τ' άλλα «κανονικότητα» εργασιακών δικαιωμάτων που επικρατεί στην ΕΕ.

Αυτό που κρύβουν είναι ότι πρόκειται για μία ακόμα μορφή «διευθέτησης» του εργάσιμου χρόνου, όπου οι εργαζόμενοι δεσμεύονται να «βγάζουν τη δουλειά» μίας βδομάδας σε λιγότερες μέρες, ανεβάζοντας την παραγωγικότητα και φτάνοντας στα όριά τους, ώστε οι όμιλοι να καμώνονται ότι έχουν «4ήμερη εργασία».

Οι μύθοι αυτοί άρχισαν να εμφανίζονται και στη χώρα μας, με τον κολοσσό της PwC (παροχής λογιστικών και ελεγκτικών υπηρεσιών) να διαφημίζει ότι «πρωτοπορεί εισάγοντας τετραήμερη εργασία» και μάλιστα «χωρίς καμία μεταβολή στο μηνιαίο εισόδημα ή στα εργασιακά προνόμια».

Η αλήθεια αποκαλύπτεται από το γεγονός ότι αυτή η «καινοτόμα ρύθμιση» αφορά τους εργαζόμενους που δουλεύουν έως τρία χρόνια στο ελεγκτικό τμήμα και είναι υποχρεωμένοι να παρακολουθούν και να δίνουν εξετάσεις για πιστοποιήσεις. Αυτοί λοιπόν θα δουλεύουν 4 αντί για 5 μέρες και 32 αντί για 40 ώρες τη βδομάδα για 6 μήνες τον χρόνο, από Ιούλη έως Δεκέμβρη.

Και όπως σημειώνει η Ενωση Λογιστών - Ελεγκτών Αττικής (ΕΛΕΠΑ), διαλύοντας τον μύθο, ο χρόνος επιμόρφωσης είναι - σύμφωνα και με τον νόμο, μάλιστα - χρόνος εργασίας, άρα θα έπρεπε να αμείβεται υπερωριακά. Με το μέτρο αυτό λοιπόν, που η εργοδοσία βαφτίζει «4ήμερη εργασία», ουσιαστικά θέλει να υποχρεώσει τους εργαζόμενους να παρακολουθούν τα μαθήματα εκτός εργάσιμου χρόνου και να μην τους αποζημιώνει! Προειδοποιεί δε η ΕΛΕΠΑ ότι «το μέτρο είναι πιθανό να αξιοποιηθεί για τη "διευθέτηση" του χρόνου εργασίας, αφού μετά το πέρας των 6 μηνών κατά τη διάρκεια των οποίων θα δουλεύουν μία μέρα λιγότερη, μπορεί να ακολουθήσει μια περίοδος αυξημένου ωραρίου, το οποίο δεν θα πληρώνεται ως υπερωρία. Επίσης, ακόμα κι αν υποθέσουμε το απίθανο, ότι δηλαδή ο χρόνος εργασίας τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου δεν θα αυξηθεί, ο εργαζόμενος θα είναι υποχρεωμένος να φέρει εις πέρας σε 4 μέρες τη δουλειά που έβγαζε σε 5 μέρες, που σημαίνει απογείωση της εντατικοποίησης και της πίεσης που θα ασκείται στον καθέναν».