Στα Μεγάλα Καλύβια οι άνθρωποι έχουν βγάλει έξω από τις αυλές το βιος τους - ό,τι απέμεινε απ' αυτό. «Τώρα μαζευτήκαμε κάπως, και πιο πολύ μαζευτήκαμε χτες (σ.σ. την Κυριακή) που ήρθαν τα παιδιά από τα συνδικάτα. Τα παιδιά "σκίστηκαν", πραγματικά». «Βοηθήστε όπως μπορείτε. Φτύσαμε αίμα για να χτίσουμε ένα σπίτι κι από νοικοκύρηδες θέλουν τώρα να μπούμε στα κοντέινερ». «Χρειάζεται παραπάνω οργάνωση, δεν υπάρχει τίποτα». «Από λόγια είμαστε χορτασμένοι απ' όλες τις κυβερνήσεις. Θέλουμε πράξεις». «Αυτό που κάνετε εσείς, η αλληλεγγύη, είναι η πιο σημαντική πράξη». «Ολοι έχουμε δουλειές, αλλά ο καθένας όπως μπορεί βοηθάει». «Δεν μπορεί ο καθένας μόνος του ατομικά να σωθεί, εδώ είναι όλη η Θεσσαλία σε αυτήν την κατάσταση». «Θέλει από πάνω, πίεση κάθε μέρα. Εκεί είναι η ελπίδα». «Εμείς πάντως θα το παλέψουμε».

Κουβέντες στο πόδι, αλλά κουβέντες που γίνονται πράξη στο κτίριο απέναντι από την κεντρική πλατεία με τη Συντονιστική Επιτροπή Πλημμυροπαθών, που στήθηκε αμέσως μετά την καταστροφή, και το έχει μετατρέψει σε ένα άψογο κέντρο αλληλεγγύης και αγώνα. Ο χώρος λάμπει, όλα είναι σε τάξη, από τις μερίδες του φαγητού μέχρι τις κονσέρβες, τα χαρτιά, τα νερά. Από την Ομάδα Γυναικών που τα οργανώνει όλα, μια εικόνα που εκπλήσσει ευχάριστα μέσα στο χάος και την καταστροφή που άφησε πίσω της η επιλεκτική ανικανότητα του κρατικού μηχανισμού, η παντελής απουσία οποιουδήποτε σχεδίου, που αναδείχθηκε άλλωστε και στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή του Κώστα Παπαδάκη, έξω από τον χώρο.

Την αντιπροσωπεία του ΚΚΕ στη σύσκεψη υποδέχτηκε η Μαριλένα Χαχάμη, μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής, ευχαριστώντας την Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, η οποία ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα που απηύθυνε η Επιτροπή, και επισημαίνοντας τη σημασία που έχει το στήσιμό της, ο αγώνας που δίνει τώρα όλο το χωριό.

«Φάνηκε ότι δεν υπάρχουν αντανακλαστικά, μείναμε εγκλωβισμένοι πολλές ώρες, εξαφανισμένοι δήμος και Περιφέρεια, και προσπαθούσαμε μόνοι μας να κάνουμε απεγκλωβισμούς», τόνισε ο Παναγιώτης Λαγάρας, πρόεδρος της Κοινότητας. «Εχουμε υποστεί ζημιές που θέλουμε τουλάχιστον μία δεκαετία», πρόσθεσε, αναφερόμενος στις ζημιές στα σπίτια και στα χωράφια.

Στην παρέμβασή του ο Κ. Παπαδάκης τόνισε πως υπάρχει εξήγηση για το ότι δεν γίνονται αντιπλημμυρικά έργα και ανέδειξε την πολιτική της ΕΕ, που θεωρεί ότι στερούνται σημασίας έργα που δεν συμφέρουν το κεφάλαιο, που θεωρούνται κόστος για το αστικό κράτος.

Επεσήμανε ότι με το ίδιο κριτήριο, αυτό του κόστους - οφέλους, πορεύονται κυβέρνηση, δήμοι, Περιφέρειες και την επόμενη μέρα, και υπογράμμισε ότι γίνεται προσπάθεια να φορτώσουν την ίδια την αποκατάσταση στους πληγέντες, που το αστικό κράτος τούς αναγκάζει να μαζέψουν μόνοι τους τα συντρίμμια, να θάψουν τα ζώα μόνοι τους, ακόμα και να επωμιστούν το κόστος της ιδιωτικής υποχρεωτικής ασφάλισης. Παράλληλα ανέδειξε την εμπειρία από τους άλλους πληγέντες σε μια σειρά περιοχές της χώρας, όπου δίνονται ορισμένα ψίχουλα και σε «δεύτερο χρόνο» έρχονται τα φέσια από τις τράπεζες, έρχονται οι κόφτες και οι αποζημιώσεις είναι ελάχιστες, οι πληγέντες βρίσκονται από πάνω και φεσωμένοι.

«Είναι ένα εχθρικό κράτος και δείχνει τις προθέσεις του. Θα πάμε έτσι;», σημείωσε και ανέδειξε την ανάγκη να δυναμώσει τώρα ο αγώνας, προσθέτοντας: «Και το παραμικρό που θα δίνουν, θα το δίνουν με πίεση και με αγώνα.

Εμείς αυτό λέμε πως πρέπει να συνεχιστεί, η υποδομή που φτιάξατε εδώ με το Στέκι αλληλεγγύης, η προσπάθεια που πρέπει να συνεχιστεί με συγκεκριμένα αιτήματα για να μην ξεχαστεί η υπόθεση, μπροστά και στις εκλογές να πιέσετε προς αυτήν την κατεύθυνση, γιατί έχουν το θράσος και ζητάνε και την ψήφο ακόμα, και από αυτήν τη σκοπιά λέμε ότι πρέπει να οργανωθείτε, να βγάλετε αιτήματα, να διεκδικήσετε για τα χωράφια, για τα σπίτια. Και με τη συμμετοχή την Πέμπτη στην απεργία, που θα μετρήσει ο άλλος το τι κόσμο έχει, στις μεγάλες πόλεις σε όλο τον κάμπο».

Ολα είναι πάνω στο τραπέζι στην πλούσια συζήτηση που ακολουθεί, με τον κόσμο να μαζεύεται όσο περνάει η ώρα: Για τα έργα που δεν έγιναν, για τις υγειονομικές παρεμβάσεις που είναι απαραίτητες, για το πώς θα θαφτούν τα ζώα, για τα σχολεία που πρέπει να καθαριστούν και να απολυμανθούν, για τις μελέτες που υπήρχαν και τον λόγο που αυτές δεν πάρθηκαν υπόψη, επειδή αυτά γίνονται με το κριτήριο του κόστους - οφέλους και για τον περιορισμό της ζημιάς, για την έγνοια της δημοτικής αρχής, που την ίδια ώρα έχει θέμα στο επερχόμενο Δημοτικό Συμβούλιο για το πώς θα περάσουν μια σειρά «πράσινες επενδύσεις» στην ευρύτερη περιοχή, αλλά και για την ανάγκη να βρεθούν όλοι εκεί στην επόμενη συνεδρίασή του. Κλείνοντας τα αυτιά σε διάφορους που μουρμουρίζουν ότι με τον αγώνα δεν βγαίνει τίποτα, αφού τους διαψεύδει η ίδια η πείρα, των επιτροπών στις γειτονιές της Λάρισας και αλλού, όπου μόνο κάτω από πίεση δόθηκαν ακόμα και τα όποια είδη υγιεινής, φαγητό και νερό.