Eurokinissi

Λες και άκουγες χορωδία σε άλλους τόνους, με την «παρτιτούρα» διά χειρός κεφαλαίου και των στόχων του: Ταμείο Ανάκαμψης, Σύμφωνο Σταθερότητας, η καπιταλιστική ανάπτυξη που αποτελεί τάχα προϋπόθεση για τη λαϊκή ευημερία, η εμπλοκή στα ΝΑΤΟικά σχέδια για την οποία δεν χωράει δεύτερη κουβέντα.

Σε έναν προς έναν τους στόχους αυτούς, που λίγο πριν ο πρωθυπουργός είχε βαφτίσει «πολυδιάστατο εκσυγχρονισμό, εθνικό στόχο της γενιάς μας», όλοι τους έσπευσαν να δηλώσουν «παρών», αλλά και «άγρυπνοι φρουροί» για την υλοποίησή τους. «Αντιπολίτευση» δηλαδή βγαλμένη απ' τα όνειρα κάθε αντιλαϊκής κυβέρνησης, σύμμαχος στην υλοποίηση της στρατηγικής του κεφαλαίου, αποτυπώνοντας και όλο το αντιλαϊκό στρατόπεδο με το οποίο έχει να αναμετρηθεί ο λαός στον αγώνα για τις σύγχρονες ανάγκες του.

Η βολική αυτή αντιπολίτευση, όπως αποτύπωσε και η συζήτηση, δεν αφορά μόνο την «κριτική» στα επιμέρους κυβερνητικά μέτρα, αλλά πρώτα απ' όλα την ταύτιση στα «μεγάλα» και «στρατηγικά» που καθορίζουν και τα επιμέρους.

Ετσι, την ώρα που ο πρωθυπουργός έσπευδε να θέσει ως «εθνικό στόχο» το πώς θα κλείσουν οι «πολλές και βαριές εκκρεμότητες που έρχονται από το παρελθόν και μας κρατούν ακόμα σε απόσταση από τον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης», δίνοντας σήμα για την κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων στο όνομα της «σύγκλισης» με την υπόλοιπη ΕΕ, ο επικεφαλής της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ, Σ. Φάμελλος, έσπευδε να εκφράσει «μια μεγάλη ανησυχία, ότι απομακρύνεται η Ελλάδα από το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Με σκληρούς αγώνες και με την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ η Ελλάδα έμεινε στην Ευρώπη. Ομως, εμείς θέλουμε να γίνουμε Ευρώπη και θέλουμε να προσεγγίσουμε το ευρωπαϊκό κεκτημένο», το «κεκτημένο» των αντεργατικών μέτρων, της φτώχειας, της εκμετάλλευσης.

Ενώ ο Ανδρουλάκης του ΠΑΣΟΚ «εξειδίκευε» τις προτεραιότητες για τους επιχειρηματικούς ομίλους, λέγοντας πως «στους υπολογισμούς μας οφείλουμε να λάβουμε υπόψη τις συζητήσεις για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης, τον επαναπατρισμό μέρους της παραγωγής της από τρίτες χώρες και βέβαια τις διαπραγματεύσεις για το νέο Σύμφωνο Σταθερότητας. Είναι τρία πεδία στα οποία η χώρα μας οφείλει να είναι πρωταγωνιστής στις αποφάσεις και όχι απλώς θεατής των εξελίξεων».

Αλλά και ο μπροστινός του Κασιδιάρη, Στίγκας, λίγες μέρες απ' όταν αποκάλυπτε πως «πανηγυρίζαμε για το Μάαστριχτ», έλεγε ότι «προσβλέπουμε σε μια ενωμένη Ευρώπη, όπου κυριαρχούν οι αξίες της συνεργασίας, της αλληλεγγύης και του αλληλοσεβασμού» ανάμεσα στις αστικές τάξεις...

«Ψήφο εμπιστοσύνης» άλλωστε έδωσαν όλοι μαζί και στις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις και αναδιαρθρώσεις στο αστικό κράτος, για τη στήριξη της καπιταλιστικής κερδοφορίας και ανταγωνιστικότητας, έτσι όπως αυτά αποτυπώνονται και στο υπερμνημόνιο του Ταμείου Ανάκαμψης.

Ετσι, την ώρα που ο πρωθυπουργός παρουσίαζε την καπιταλιστική ανάπτυξη που βασίζεται πάνω στα τσακισμένα λαϊκά δικαιώματα ως προϋπόθεση της λαϊκής ευημερίας, ως «μια προσπάθεια που πρέπει να είναι καιφιλόδοξη, αλλά και δίκαιη. Καθώς η ανάπτυξη αυξάνει τον εθνικό πλούτο, πρέπει σε αυτόν τον εθνικό πλούτο να έχουν όλοι μερίδιο», ο Σ. Φάμελλος έσπευδε να πει πως «προφανώς θα στηρίξουμε κάθε προσπάθεια που (...) ενισχύει την αναπτυξιακή στρατηγική της χώρας. Προφανώς!».

Αλλά καλούσε «...να δούμε το επενδυτικό περιβάλλον. Πού βρισκόμαστε σήμερα σαν χώρα; Μας ανησυχεί. Εχουμε σχεδιασμό της ανάπτυξης; Οχι», γιατί «δεν γίνονται επενδύσεις με βάση τη στρατηγική, γίνονται όπως λάχει ή όπως τους ταιριάζει για το ρουσφέτι. Δεν υπάρχει σχεδιασμός. (...) δεν έχουμε καν σχεδιασμό για την Ενέργεια και το κλίμα για το 2030. (...) Και μιλάει για πράσινη Ελλάδα».

Πραγματικά... κανένας σχεδιασμός στα πάνω από 400 αντιλαϊκά νομοσχέδια που πέρασε την προηγούμενη τετραετία η κυβέρνηση της ΝΔ, τα μισά απ' αυτά με τις ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ, «καμία στρατηγική» στα πάνω από 900 μέτρα που περιμένουν στην «ουρά»...

Ο δε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ έλεγε πως «η χώρα μας σε αυτό το περιβάλλον χρειάζεται μια ρωμαλέα μεταρρύθμιση της οικονομίας, του κράτους, των θεσμών, ώστε να μειωθούν οι ανισότητες, οι πολίτες να ευημερούν».

Ενώ ο μπροστινός του φασιστικού μορφώματος των «Σπαρτιατών» έλεγε πως ο «χώρος» που εκπροσωπεί έχει «ως πρωταρχικό στόχο την κοινωνική ανάπτυξη και ευημερία, που επιτυγχάνονται μόνο με σκληρή εργασία, προώθηση θεσμικών εργαλείων για την ενίσχυση της υγιούς επιχειρηματικότητας (...) καθώς και τον εκσυγχρονισμό (...) ολόκληρου του κράτους».

Ξεχωριστή πλευρά άλλωστε ήταν η ομοφωνία στην «πράσινη ανάπτυξη», άλλο ένα σημείο όπου «έλαμψε» η αντιλαϊκή ομοφωνία.

Τι έλεγαν ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ την ώρα που ο πρωθυπουργός παρουσίαζε τα σχέδια για επιτάχυνση των «πράσινων» μπίζνες, που σηματοδοτούν παραπέρα ενεργειακή φτώχεια, «πράσινα» χαράτσια με τη σέσουλα, ανεργία και τσάκισμα εργατικών δικαιωμάτων στον κλάδο, καταστροφή του περιβάλλοντος, αλλά και νέους κινδύνους;

Ο Σ. Φάμελλος μίλαγε για «μεγάλα ελλείμματα στην πράσινη μετάβαση», αναρωτιόταν «τι γίνεται με το μπρος - πίσω στην απολιγνιτοποίηση;», που έχει ισοπεδώσει τον λαό της Δ. Μακεδονίας, και γιατί η χώρα δεν προχωράει πιο γρήγορα σε όσα περιλαμβάνονται στο... κυβερνητικό σχέδιο όπως π.χ. για τις αλλαγές στο δίκτυο, για να «κουμπώνουν» κι άλλες ΑΠΕ, τις υποδομές για την αποθήκευση Ενέργειας, τις «ενεργειακές κοινότητες» κ.ο.κ.

Ενώ ο Ανδρουλάκης, διεκδικώντας για το ΠΑΣΟΚ και τον ρόλο του «πρωτοπόρου» στη στρατηγική αυτή («η δίκαιη πράσινη μετάβαση που πριν από δεκαπέντε χρόνια εσείς της Νέας Δημοκρατίας την κοροϊδεύατε ως "πράσσειν άλογα"»), έλεγε πως «είναι κρίσιμο να διασφαλίσουμε ότι η Ελλάδα θα αποτελέσει τον ενεργειακό κόμβο για την πράσινη ενέργεια, θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί τις ευκαιρίες που προκύπτουν για τη δημιουργία παραγωγικών επενδύσεων εντός της Ενωσης».

Ολα τα παραπάνω, η εκκωφαντική ομοφωνία σε ό,τι αφορά τις στρατηγικές κατευθύνσεις, «διαποτίζουν» και τις συγκλίσεις σε όλα τα επιμέρους:

• Στην καθήλωση και υποχώρηση των πραγματικών μισθών μέσω των «αυξήσεων» στα όρια της καπιταλιστικής κερδοφορίας και «ανταγωνιστικότητας» και με βάση το συνολικό αντεργατικό πλαίσιο και τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου. Με ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ να κατηγορούν την κυβέρνηση πως «η υπόσχεση αυτή (σ.σ. για αύξηση μισθών 25%) πρώτα απ' όλα διαψεύδεται από το πρόγραμμα σταθερότητας (...) γιατί τα όρια που εσείς θέσατε με την πρόταση στην Κομισιόν δείχνουν ότι δεν μπορείτε να καλύψετε τις εξαγγελίες σας»!
• Στον νέο γύρο φοροεπέλασης που βρίσκεται στα σκαριά για τον λαό και τους αυτοαπασχολούμενους, την ώρα που οι επιχειρηματικοί όμιλοι θα συνεχίζουν να απολαμβάνουν πλήρη φοροασυλία, με τον ΣΥΡΙΖΑ να επικαλείται το γνωστό πρόσχημα της φοροδιαφυγής που «μας ανησυχεί, πλήττει την επιχειρηματικότητα, πλήττει την κοινωνία, πλήττει τα νοικοκυριά, πλήττει την ανάπτυξη της χώρας και την ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας. Αυτά όμως πρέπει να τα λύσουμε».
• Την παραπέρα εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας, με τις «διαφορές» να αφορούν στον τρόπο που αυτή θα προχωρήσει, αφού, όπως χαρακτηριστικά έλεγε ο Σ. Φάμελλος, «δεν έχει τίποτα κακό με έναν ασφαλιστικό φορέα να κάνουμε μια μαστογραφία σε μια ιδιωτική εταιρεία. Το κακό όμως είναι ότι μέσα σε ένα δημόσιο νοσοκομείο θέλετε να βάλουμε μια ιδιωτική εταιρεία να παράγει κέρδη». Ενώ ο Ανδρουλάκης ζητούσε ακόμη πιο πολύ χρήμα για να ταΐσει τη δράση των επιχειρηματικών ομίλων στον τομέα, ζητώντας από την κυβέρνηση «να ανακατευθύνετε το 30% των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης. Βάλτε επιτέλους προτεραιότητα την αναγέννηση του Εθνικού Συστήματος Υγείας».
• Στην παραπέρα εμπορευματοποίηση της Παιδείας, με το ΠΑΣΟΚ αλλά και τη Νίκη να δηλώνουν πρόθυμοι στο κάλεσμα του πρωθυπουργού «να βρούμε μαζί τους 180 βουλευτές» για την αλλαγή του άρθρου 16 για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, κι ενώ ήδη προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωνε ότι το συζητάει «υπό προϋποθέσεις» ή αν αφορά ιδρύματα επιπέδου... Χάρβαρντ. Αλλά και με τους «Σπαρτιάτες» στον ρόλο του «λαγού», για την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής στα πανεπιστήμια με «πυγμή», αναπαράγοντας τα περί «κέντρων ανομίας», τη γνωστή ρητορική της καταστολής για την ένταση της επιχειρηματικής δράσης.
• Στις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στην ταξική δικαιοσύνη, με τον ΣΥΡΙΖΑ να εγκαλεί την κυβέρνηση ότι «έχετε καταργήσει την ασφάλεια δικαίου, άρα δεν μπορούμε να έχουμε σωστές και σοβαρές επενδύσεις».
• Στο Μεταναστευτικό, με την πλήρη στοίχιση όλων στην αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ, της έντασης της καταστολής στα σύνορα και ταυτόχρονα της «κάνουλας» που θα ανοίγει ανάλογα με τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων για φτηνό εργατικό δυναμικό με «νόμιμες οδούς» σκλαβοπάζαρου.

Το «διαμάντι στο στέμμα» της αντιλαϊκής ομοφωνίας βέβαια δεν θα μπορούσε παρά να βρίσκεται στην ομοφωνία της εμπλοκής στα ιμπεριαλιστικά σχέδια των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, στην παραπέρα συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, τη δρομολόγηση των επικίνδυνων διευθετήσεων στα Ελληνοτουρκικά.

Ετσι την ώρα που ο πρωθυπουργός «έκοβε» μιλώντας για «ευκαιρίες» από τη συμμετοχή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία και στα Ελληνοτουρκικά, εκείνοι «έραβαν», με τον ΣΥΡΙΖΑ να μιλάει για «τήρηση των δεσμεύσεων σε ΕΕ και ΝΑΤΟ» για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, για «νέα δυναμική που πρέπει να αξιοποιηθεί» στα Ελληνοτουρκικά και για «διάλογο που στηρίζουμε ενεργά», με ...κόκκινη γραμμή την εδαφική ακεραιότητα της χώρας, καθώς επίσης για την αναβάθμιση των ελληνοαμερικανικών σχέσεων αλλά «με αμοιβαία επωφελείς όρους», δηλαδή με μερικά παραπάνω ανταλλάγματα για τα συμφέροντα της αστικής τάξης.

Ενώ το ΠΑΣΟΚ έλεγε ότι «για εμάς τα εθνικά θέματα πρέπει να είναι πεδίο συναινέσεων. (...) Στηρίξαμε όλες τις συμφωνίες για την ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας» και ζητούσε τα κυριαρχικά δικαιώματα να μπουν ακόμη πιο μέσα στο τραπέζι των ιμπεριαλιστικών παζαριών ΕΕ - Τουρκίας.